Η άρια της Ευγενίας (Π.Ε. Δημητριάδης - Χαρίλαος Τρουβάς) скачать в хорошем качестве

Η άρια της Ευγενίας (Π.Ε. Δημητριάδης - Χαρίλαος Τρουβάς)

στίχοι: Χαρίλαος Τρουβάς μελοποίηση - ερμηνεία: Π.Ε. Δημητριάδης (ιδιωτική καταγραφή | Κέρκυρα, 29/8/2021) mastering: Μάριο Πλασκασοβίτης Θέλω κι εγώ να βγω και να μιλήσω. Τώρα που βγαίνουν όλες, τώρα π` ανοίγουνε τα στόματα να κλείσουν οι πληγές, θέλω κι εγώ να βγω και να μιλήσω. Και μη μου πείτε: «Τώρα τα θυμήθηκες κι εσύ;». Όχι, πάντα τα θυμάμαι. Μισόν αιώνα σκοτωμένη, κι η ψυχούλα μου δε λέει να ησυχάσει. Σπίτι, οι δυο μας. Κάθε βράδι, τα ίδια. Αλλά το βράδι εκείνο, το μάτι του γυάλιζε, το στόμα του άφριζε. Τα χέρια του με λιάνισαν. Με σάπισε στο ξύλο. Με ξέκανε. Μώλωπες παντού. «Ηρεμιστικά», συμπέραναν οι δικαστές κι οι ιατροδικαστές, «όβερντόουζ». Αθώος ο κατηγορούμενος. Γι` αυτό δεν ησυχάζω. Αχ, να υπήρχαν ηρεμιστικά για πεθαμένους! Τα βράδια η ψυχούλα μου γυρνάει τρομαγμένη στο ψεύτικο ποτάμι που φτιάξαν τα λεφτά του. Χλωμή, αναμαλλιασμένη, το νυχτικό μου από τα νύχια του σχισμένο, χλωμή, αναμαλλιασμένη, φάντασμα στις όχθες ξενυχτάω και κλαίω. Το κλάμα μου το πνίγουν οι κορώνες των σοπράνο, των τενόρων από δίπλα. Πνίγεται το δάκρυ μου στο ψεύτικο ποτάμι πνίγεται η φωνούλα μου η τελευταία: «Μη...». Μ` απόψε δεν κλαίω. Τραγουδάω. Με λένε Ευγενία κι αυτή είν` η άριά μου. Η άρια μιας όπερας, μιας ακόμα όπερας, που ανέβηκε με την ευγενική του χορηγία.