У нас вы можете посмотреть бесплатно Εκείνο το βράδυ μου έδειξε ο Θεός την κακία του σατανά... Άγιος Ιωσήφ Ησυχαστής или скачать в максимальном доступном качестве, видео которое было загружено на ютуб. Для загрузки выберите вариант из формы ниже:
Если кнопки скачивания не
загрузились
НАЖМИТЕ ЗДЕСЬ или обновите страницу
Если возникают проблемы со скачиванием видео, пожалуйста напишите в поддержку по адресу внизу
страницы.
Спасибо за использование сервиса ClipSaver.ru
Εκ των επιστολών του οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστού, έκδοσης Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου. Η ηχογράφηση μας παραχωρήθηκε από τον Ραδιοσταθμό της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού. Διαβάζει η Όλγα Κοκκίνου. 0:00 Πρόλογος 0:26 Δεν τα υπομένεις όλα για την δική μου αγάπη; 5:04 Η οπτασία με την Θεοτόκο και το βρέφος Ιησούν 9:27 Η κακία του σατανά ➤ Κάνετε εγγραφή στο κανάλι και πατήστε το 🔔 για να ειδοποιείστε αυτόματα για τις νέες αναρτήσεις: / @theuncutmountain ➤ Facebook: / Όρος-Αλατόμητον-102866461464159 ➤ Instagram: / theuncutmountain ➤ Pinterest: / theuncutmountain Ἐπιστολὴ [52] Πρὸς Μοναχὴ Βρυαίνη Ἅγιον Ὄρος, τῇ 15 Νοεμβρίου 1948 Τεκνίον, οὐδὲν ἄλλο δύναται τόσον νὰ βοηθήσῃ καὶ νὰ κατευνάσῃ τὸν θυμὸν καὶ ὅλα τὰ πάθη, ὅσον ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸν καὶ πρὸς πάσας τὰς ἀδελφάς. Μὲ τὴν ἀγάπην εὐκόλως νικᾷς παρὰ μὲ τοὺς ἄλλους ἀγῶνας. Ὅλες λοιπὸν νὰ ἐγκολπωθῆτε ὡς ὅπλον ἀκαταμάχητον τὴν ἀγάπην καὶ δι’ αὐτῆς πολὺ εὔκολα καὶ μὲ ὀλίγον ἀγῶνα θὰ φθάσετε στὴν ἀπάθειαν. Ἀλλὰ καὶ ἀγωνιζόμεναι δὲν αἰσθάνεσθε πόνον, ὁπόταν κυριεύει τὸν νοῦν ἡ ἀγάπη· καὶ διὰ τοῦτο ἡ ἀγάπη δὲν πίπτει, ἐφ’ ὅσον τῆς ψυχῆς τὸ πηδάλιον εὐθύνεις πάντα εὐθὺς πρὸς αὐτήν. Καὶ ὅ,τι συμβῇ φωνάζεις τὸ σύνθημα· «διὰ τὴν ἀγάπην Σου, γλυκεῖα ἀγάπη μου, Ἰησοῦ, βαστάζω τὰς ὕβρεις, τὰ ὀνείδη, ἀδικίας, κόπους καὶ πάσας τὰς θλίψεις καὶ ὅ,τι συμβεῖ». Καὶ εὐθὺς τὸ φορτίον τοῦ πόνου ἐλαφροῦται καὶ ἡ πικρία τοῦ δαίμονος καταπαύει. [45] Πρὸς Μοναχὴ Βρυαίνη Ἅγιον Ὄρος, τῇ 1 Μαΐου 1948 Καὶ προχωρῶν εἰς τὸ μέσον εἶναι μέγα χιονόλευκον οὐρανομήκης παλάτιον καὶ εἰς τὴν θύραν ἵστατο ἡ γλυκεῖα μας Μανούλα, ἡ Βασίλισσα τῶν Ἀγγέλων, ἡ μόνη ἀναψυχή μας, ἡ ἄρρητος εὐωδία καὶ ἡ παράκλησις πάσης ψυχῆς Χριστιανοῦ, βαστάζουσα ὡς χιόνα τὸ χιονόλευκον βρέφος εἰς τὴν ἀγκάλην της καὶ λάμπον ὑπὲρ μυρίους ἡλίους. Καὶ ἀφοῦ ἐπλησίασεν ἐκεῖνος ὁ ἀδελφός, ἔπεσεν ὡς υἱὸς τῇ μητρί του, ὅλος φλεγόμενος ἔρωτι, καὶ τὸν ἐνηγκαλίσθη ὡς γνήσιον τέκνον καὶ κατεφίλησεν. Ὢ ἔρως ἀγάπης Θεοῦ! Ὢ ἀγάπη Μητρὸς πρὸς υἱόν! Ἠσπάσθη ὡς τέκνον της, τὸν ἐγέμισεν ἄρρητον εὐωδίαν· καὶ μὲ εἶπεν ἐκεῖνος ὁ ἀληθὴς ὅτι μέχρι ὅλα τὰ ἔτη του, ἐνθυμούμενος τὴν θεωρίαν, αἰσθάνεται εὐωδίαν καὶ γλυκασμὸν εἰς τὴν ψυχή του. Τὸν ἐχάϊδευσεν εἰς τὸ πρόσωπον μὲ τὸ παχουλό του χεράκι ἐκεῖνο τὸ ἄρρητον καὶ γλυκύτατον βρέφος. Ἐπληροφορήθη ἐξ αὐτῆς καὶ μυστήριον, ὅπου θερμῶς τὴν ἐδέετο ἐπὶ ἡμέρας πολλάς. Ἐπιστολὴ [70] Πρὸς Μοναχὴ Βρυαίνη Ἅγιον Ὄρος, τῇ 10/12/1949 «…Κατὰ τύχην ἦλθεν κάποιος ἀπὸ τὸν κόσμον γνωστός, νὰ μὲ ἰδῇ· καὶ τὴν νύκταν τὸν ἔβαλα νὰ κοιμηθῇ εἰς τὴν κάβιαν μου. Καὶ ἔρχονται οἱ δαίμονες, καθὼς εἶχον συνήθειαν, καὶ τὸν πιάσανε εἰς τὸ ξύλον, καὶ βάζει κάτι φωνές! Κόντεψε νὰ τὰ χάσῃ! Ἔτρεξα λοιπόν· «τί ἔχεις;» τον λέγω. «Οἱ δαίμονες θὰ μὲ ἔπνιγαν, καὶ μὲ σκότωσαν εἰς τὸ ξύλο»! Ἐφοβήθη λοιπόν, καὶ νύκτα ἔφυγε καὶ τὸν ὡδήγησα στὴν Ἁγία Ἄννα. Εἴμεθα εἰς τὸν Ἅγιον Βασίλειον τότε. Καὶ μετὰ ὀκτὼ ἔτη, κάθε ἡμέρα ἀπὸ τὸ ξύλο ποὺ ἔδινα εἰς τὸ σῶμα μου, διὰ τὸν πόλεμο τῆς σαρκός, ἀπ’ τὴν νηστεία καὶ λοιπὰ ἀγωνίσματα, ἔγινα πτῶμα καὶ ἔπεσα ἀσθενής· καὶ ἀπελπίστηκα πλέον, ὅτι δὲν ὑπάρχει ἐλπὶς νὰ νικήσω τοὺς δαίμονας καὶ τὰ πάθη. Καὶ ὅπως ἤμην καθήμενος, ἄνοιξεν ἡ θύρα. Ἐγὼ σκυπτὸς ηὐχόμην νοερῶς, καὶ δὲν κοίταξα. Εἶπα ὅτι ὁ π. Ἀρσένιος ἄνοιξε. Κατόπιν αἰσθάνομαι κάτω μου ἕνα χέρι, μὲ γαργαλάει, καὶ κοιτάζω τὸν δαίμονα τὸν ψωριάρη· καὶ ὥρμησα ὡσὰν σκύλος –τέτοια μανία τὸν εἶχα– καὶ τὸν ἅρπαξα· καὶ στὴν ἁφήν μου οἱ τρίχες του ἦσαν ὡσὰν τοῦ χοίρου. Καὶ ἔγινε ἄφαντος· καὶ ἐγέμισε βρώμα ὁ τόπος. Καὶ ἀπὸ αὐτὴν τὴν στιγμὴν ἔφυγε μαζί του καὶ ὁ πόλεμος τῆς σαρκός· καὶ ἔγινα ὡσὰν βρέφος σὲ μεγάλην ἀπάθειαν. Ἐκεῖνο τὸ βράδυ λοιπὸν μοῦ ἔδειξεν ὁ Θεὸς τὴν κακίαν τοῦ σατανᾶ. Ἤμην πολὺ ὑψηλά, σὲ ἕνα ὡραῖο μέρος καὶ κάτωθεν ἦταν ὡσὰν πλατέα, καὶ πλησίον ἡ θάλασσα. Καὶ εἶχαν στήσει οἱ δαίμονες μυριάδες παγίδες, καὶ περνοῦσαν οἱ μοναχοί· καὶ πίπτοντες οἱ παγίδες ἄλλον ἔπιανεν ἀπὸ τὸ κεφάλι, ἄλλον ἀπὸ τὸ πόδι, ἄλλον ἀπὸ τὸ χέρι, ἀπ’ τὰ ροῦχα. Ὁ δὲ βύθιος δράκων εἶχε τὸ κεφάλι του ἔξω ἀπὸ τὸν βυθὸν τῆς θαλάσσης, καὶ βγάζων πῦρ ἀπ’ τὸ στόμα του, μάτια καὶ μύτη, ἔχαιρε καὶ ἠγάλλετο εἰς τὴν πτῶσιν τῶν μοναχῶν. Ἐγὼ δὲ βλέπων τὸν ὕβριζα· «Ὦ βύθιε», ἔλεγα, «δράκον, δι’ αὐτὸ μᾶς ἀπατᾷς καὶ μᾶς παγιδεύεις». Καὶ συνῆλθα, ἔχων χαρὰν καὶ θλῖψιν ὁμοῦ διὰ τὴν πτῶσιν μας, ὅπου διατρέχομεν ἐφ’ ὅρου ζωῆς. #ιωσήφησυχαστής #όσιοςιωσήφ #αγιοοροσ