Το έτος 536μΧ ήταν η χειρότερη χρονιά για να είσαι ζωντανός! Τι συνέβη; // Άκου να δεις! скачать в хорошем качестве

Το έτος 536μΧ ήταν η χειρότερη χρονιά για να είσαι ζωντανός! Τι συνέβη; // Άκου να δεις!

Ο 6ος αιώνας είχε πολλά ξεχωριστά γεγονότα, πρόσωπα και ιστορικές συνεισφορές. Εξαίρεση, ωστόσο, αποτέλεσε ένα έτος που ήταν ιδιαίτερα επιβαρυμένο με ένα επίπεδο τραγωδίας και διαμάχης που οι περισσότεροι ιστορικοί λένε ότι ξεπέρασε κάθε άλλη στιγμή στην ιστορία: ΤΟ 536 Μ.Χ. Αυτό ήταν το χειρότερο μέρος του Μεσαίωνα. Το να αποκαλείτε τη μεσαιωνική περίοδο "Σκοτεινοί Αιώνες" μπορεί να φαίνεται λίγο υπερβολικό για την περίοδο συνολικά, αλλά οι επιστήμονες και οι ιστορικοί προσφάτως διαπίστωσαν ότι η χειρότερη εποχή για να ζει κανείς ήταν, στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια ενός από αυτά τα λεγόμενα σκοτεινά χρόνια. Σε ολόκληρο τον κόσμο, από την Ευρώπη έως την Ασία και τη Νότια Αμερική, ο πολιτισμός σταμάτησε καθώς οι άνθρωποι αντιμετώπιζαν τις δυσκολίες που προκαλούσαν τρομακτικά φυσικά γεγονότα. Οι επιδημίες, οι πείνες και οι φυσικές καταστροφές συνέβαλαν στις προκλήσεις του 536, όπως και οι ακατάστατες πολιτικές αλλαγές και οι πολιτιστικές ανακατατάξεις. Η ζωή στη μεσαιωνική Ευρώπη κάθε άλλο παρά εύκολη ήταν, και ο 6ος αιώνας φάνηκε εξαιρετικά δύσκολος για την επιβίωση. Μην ανησυχείτε, όμως - περίπου 100 χρόνια αργότερα τα πάντα ανέκαμψαν όσο καλύτερα μπορούσαν. Μια ομίχλη κατέβηκε στην Ευρώπη και τη Μεσόγειο και κράτησε για μήνες Ο βυζαντινός ιστορικός Προκόπιος υπηρέτησε ως στρατιωτικός σύμβουλος του Βελισάριου, ενός από τους πιο διακεκριμένους στρατηγούς της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ο Προκόπιος συνόδευσε τον Βελισάριο στις εκστρατείες του στην Περσία κατά τη δεκαετία του 520 και ξανά στη Σικελία το 536. Έγραψε για ένα " προμήνυμα " που έλαβε χώρα εκείνο το έτος: Γιατί ο ήλιος έδωσε το φως του χωρίς λάμψη, όπως το φεγγάρι, καθ' όλη τη διάρκεια αυτού του έτους, και φαινόταν υπερβολικά σαν ήλιος σε έκλειψη, γιατί οι ακτίνες που έριχνε δεν ήταν καθαρές και ούτε τέτοιες που συνηθίζει να ρίχνει. Και από τη στιγμή που συνέβη αυτό το πράγμα οι άνθρωποι δεν ήταν απαλλαγμένοι ούτε από πόλεμο ούτε από λοιμό ούτε από οποιοδήποτε άλλο πράγμα που οδηγεί στο θάνατο. Ο Προκόπιος δεν ήταν η μόνη πηγή που αναφέρει το σκοτάδι του 536. Ο Μιχαήλ ο Σύριος, ένας βυζαντινός γραφέας, έγραψε επίσης γι' αυτό: Ο ήλιος είχε έκλειψη για 18 μήνες. Για τρεις ώρες το πρωί έδινε φως, αλλά ένα φως που δεν έμοιαζε ούτε με μέρα ούτε με νύχτα. Άλλες πηγές από όλη τη Μεσόγειο αναφέρουν ένα σύννεφο ή ένα πέπλο σκόνης που συσκότιζε τη Γη για ένα χρόνο γύρω στο 536. Καθώς οι ειδικοί ανατρέχουν στην εποχή εκείνη, ανακάλυψαν στοιχεία για μια μαζική ηφαιστειακή έκρηξη που πιθανώς άφησε στάχτη σε όλη την υδρόγειο. Η ομίχλη αποδείχθηκε καταστροφική για τους ανθρώπους της Ευρώπης. Με το σκοτάδι ήρθε η εκτεταμένη πείνα Η επίδραση του μακρόχρονου σκοταδιού στη γεωργία το 536 (και τα επόμενα χρόνια) αποδείχθηκε καταστροφική. Χωρίς τον ήλιο, οι καλλιέργειες δεν αναπτύσσονταν, η θερμοκρασία της Γης έπεσε κατά 1,6° έως 2,5° Κελσίου και οι πολιτισμοί σε όλο τον κόσμο αγωνίζονταν να παράγουν αρκετή τροφή για να επιβιώσουν. Ο Μιχαήλ ο Σύριος περιέγραψε το τοπίο: Κατά τη διάρκεια εκείνης της χρονιάς τα φρούτα δεν έφτασαν στο σημείο της ωρίμανσης και όλη η γη έγινε σαν να μεταμορφώθηκε σε κάτι μισοζώντανο ή σαν κάποιος που υποφέρει από μακρά ασθένεια. Οι ελλείψεις καλλιεργειών επεκτάθηκαν από την Ιρλανδία μέσω της ηπειρωτικής Ευρώπης, σε όλη την Ασία μέχρι την Κίνα αμέσως μετά την ηφαιστειακή έκρηξη του 536. Το γεγονός προκάλεσε χαμηλότερες θερμοκρασίες που κράτησαν για δεκαετίες. Μια πανούκλα σάρωσε τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία Το παρατεταμένο σύννεφο σκόνης δεν ήταν το μόνο ζήτημα που έκανε το 536 μια τόσο κακή χρονιά. Ο Προκόπιος ανέφερε μια πανούκλα που ακολούθησε το σκοτάδι του 536 και ο Μιχαήλ ο Σύρος έγραψε για την καταστροφή που διέτρεξε τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία: Ακολούθησε μια πρωτοφανής πανούκλα που ξεκίνησε από την Κωνσταντινούπολη, όπου την πρώτη ημέρα έχασαν τη ζωή τους 5.000 άνθρωποι [την επόμενη ημέρα 10.000, την τρίτη 15.000, την τέταρτη 18.000 - αριθμοί που αναφέρθηκαν από τους ελεγκτές που είχε τοποθετήσει ο αυτοκράτορας στις πύλες της πόλης. Μέτρησαν μέχρι 300.000 ανθρώπους... και στη συνέχεια σταμάτησαν να μετρούν. Κανείς δεν ήταν άτρωτος, καθώς "πρώτα επιτέθηκε στη φτωχή τάξη του πληθυσμού, μετά στους εμπόρους και τους ευγενείς, συμπεριλαμβανομένων των αυτοκρατορικών ανακτόρων". Τα συμπτώματα "άρχιζαν με μια [πληγή] που σχηματιζόταν στην παλάμη του χεριού και εξελισσόταν μέχρι που ο πάσχων δεν μπορούσε να κάνει ούτε βήμα. Τα πόδια πρήζονταν, στη συνέχεια οι φούσκες έσκαγαν και έβγαινε πύον". Η παρουσία της πανούκλας στην Κωνσταντινούπολη σήμαινε ότι "η πόλη άρχισε να βρωμάει [από τους άθαφτους] και γι' αυτό [τους] έριχναν στη θάλασσα, αλλά τα πτώματα συνέχιζαν να αναδύονται στην επιφάνεια". Ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός διέταξε [να] απομακρυνθούν από την πόλη, αλλά "συχνά οι ίδιοι οι φορείς [σκοτώνονταν από την ασθένεια] στο δρόμο.