İçi Boş - Erol Tümtaş скачать в хорошем качестве

İçi Boş - Erol Tümtaş

Yalnızlık kokusu sinmiş duvarlarına odamın, her zerrem ona tutunmuşken.. Oysa ben kimseyi yalnız bırakmadım hayatta..kimseye sırtımı dönmedim, ölmeden... Sessizliği yegliyor insan bazen, her kelimesi kanatan insanlar tanımışken... Ve alışıyor sessizliğe, buğulanan camlara resimler, isimler, hayaller karalarken... Kaçmayı seviyor insan, savaşmak dururken...ve doğası bile savaşmayı emrederken... Oysa ben tüm benliğimle savaştım hep...ruhum tükenene, bedenim yitene..nefesim kesilene dek... "Kahkalarını" özlüyor insan bazen..her seye gülüp geçmek istiyor..Ama kendine bile yalan söylemeyi beceremiyor.... Ve her defasında ilkmiş gibi korkuyor insan, daha önce hiç korkmamış gibi..tanıdık sancıları yabancıymış gibi karşılıyor.. Karanlıktan korkar insan, bir sesten, sesin ardından gelen nefesten ve bir çırpıda söylenebilecek "gidiyorum" cümlesinden ... Oysa cümle degil sadece içi boş bir kelimedir "gidiyorum".. İçi boştur çünkü anlamsızdır, yersizdir, zamansız, acımasız....Ve çoğu zaman bir Noktadır. Bazen nedensiz ağlar insan, sessiz çığlıklarını nesneleştirir, asla anlatamadıklarını, anlatamayacaklarını haykırır gözyaşları... Ve bazen ölür insan ... Ned(S)ensiz... E.Tümtaş.