HAYATTAN DÖNÜŞ (Televizüel Slowmotion) скачать в хорошем качестве

HAYATTAN DÖNÜŞ (Televizüel Slowmotion)

Bu kent sırlarını bize emanet eder mi bütün çatlaklarından ona bakmazsak? Unutamadığımız bir şey yaşamamışsak, nedir unutturmak istemediğimiz şey? (karahaber metninden) 19 aralık 2000, hapishane katliamının televizyonlardaki haber kayıtlarından oluşan bu videoda, burjuva basının tavrı açısından sizi şaşırtacak bir yok. Operasyon, desteklenen bir dille, nerdeyse saat saat naklen verildi. Milliyet gazetesinin “sahte oruç, kanlı iftar” başlığı belleklere kazındı. Bir çoğu gibi bu Karahaber videosunun da hatırlatma dışında bir amacı yok.. Yorumlayarak, deşerek, bunu, ”belirli bir şekilde” yapmak da var elbette . Belgesel videoda yorum, sadece gerçekliği neresinden göz önüne sereceğinizle ilgili bir durum, yeni bir gerçeklik inşası kat’a değil. Sallanan, zaman zaman akan görüntüler, kamera kayıtlarının “slow motion” modunda yapılmış olmasından kaynaklı. Ankara’daki hücre karşıtı sokak eylemlerini, o zamanki acemiliğimizle, insanların yüzler kolay seçilmesin diye kameranın “ağır çekim” modunda çekmiştik. Belki de bunun, ölüm orucuna giden devrimcilerin “ağır ağır ölüm” leriyle bir pareleliği vardı. Görüntü akışlarındaki hayali şekillerin bende estetik bir cazibe yarattığını da söylemem gerek. Gerçek figürlerin gerçeküstü bir hal alışı, sanki o zaman yaşanan şiddetin, çırılçıplak ve en etkili soyutlamaları gibi geldi. O anların tek tek fotoğraflarını da çıkardım. Boş koğuşlarda gezinen kameranın televizyona yansıyan görüntülerindeki, siyah/kahverengi tonlardan daha etkili, ağır çekim ölümleri ne hissettirebilirdi ki? Sokak gösterilerinde polis şiddeti veya protesto görüntülerindeki yeterince net olmayan şey, figürün tam haliyle ekranda çok anlık oyalanması ve derhal, ne yaşandığını ancak hayal edebileceğimiz bir hareketli bulanıklığın içinde kaybolması, hayal ile hatıranın bu içiçeliği beni etkiledi doğrusu. Çünkü, görüntülerdeki, figürle figür olmayan, bedenle ruh, ölümle hayat arasında, sürekli birbirini iptal eden hal, gerçeklik hissinin, televizüel, bazen sadece altta akan sesten alınabildiği durum, ölüm orucu direnişçilerinin durduğu araf idi aynı zamanda. Bu görüntüler aslında ölüydü, ama zaman zaman “hayata.dönüp” figüratif hallere bürünüyorlar ve bir ayağı varlıkta öteki ayağı yoklukta akıp gidiyorlardı. Şimdi 19-22 aralık arasındaki haber kayıtlarına baktığımda, en çok kim itiraz edebilmiş sorusu kafamı kurcaladı. Sokaklara çıkanlar, o dönem “içerde adamı olan” devrimci yapılardı. İçerde adamı olmayan sol, operasyondan günlerce önce geri çekilmişti. Mehmet Bekaroğlu’nun, Saadet milletvekili, beklemediğim kadar samimi bir çıkışı oldu, haberlere yansımış. Reha Muhtar’ın Ateş hattı’nda alev Alatlı, ölüm orucuna gidenleri ve destekleyenleri “ölü sevici”, nekrofilik olarak suçluyordu. Bir Oral Çalışlar bir de konuklar bölümünden bir mühendis, Reha Muhtar’ın, Yazgülü Aldoğan’ın operasyona övgüler düzmesine karşı, dilleri dönüdüğünce cevap vermeye çalışıyorlardı. Baykal’ın CHp’sinden hiç bir demece rastlamadım, Ankara Tabib Odası’nın, hastaneye kaldırılan ölüm orucu direnişçilerinin, kendi iradeleri dışında zorla beslenmelerine karşı çıkan röportajını ses arızası nedeniyle videoya koyamadım. Hüseyin Akyol, Ecevit hükümetinin Meclis İnsan Hakları Komüsyonu’nun MHP’li başkanıymış. “Hayat kurtarmak amacıyla yapıldığından, komüsyonumuz, operasyonu insan haklarına aykırı bulmadı” diye demeç verdiği gün, 18 kişi öldürülmüştü bile, ve devam ediyordu. Haberlerin bi bölümünü televizyonu bizzat helaya taşıyarak klozetin üzerinde kaydetmişim. Basit bir videoperformans. Ama hiç bir şey öfkemizi hafifletmezdi. O kadar çaresiz hissetmemiştik kendimizi bu büyük katliam karşısında, Sokaklardan kuş uçurtmuyorlardı. Ben o zaman belediye mezbahasında çalışıyordum. Operasyon haberini veren Cumhuriyet gazetesi üzerinde, boğazlanan koyunların kanıyla bir video performans daha yapmışım ama onu buraya koyamazdım.. Çankırı, operasyon sonrası basına açılan ilk hapishane. Kanal D. Hazreti Ali’nin tahta zülfikarından, dedemin çakaralmaz çifte kırmasına kadar ne buldularsa, koğuşlardan çıktı diye toplamışlar, sahneye sermişler. Tünel kazanlar için körük bile getirmişler.