У нас вы можете посмотреть бесплатно ΝΙΚΟΛΑΚΗΣ - ΚΟΝΤΥΛΙΕΣ ΠΥΛΩΝΙΤΙΚΕΣ (ΓΙΑ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΠΥΛΩΝΑΣ) или скачать в максимальном доступном качестве, видео которое было загружено на ютуб. Для загрузки выберите вариант из формы ниже:
Если кнопки скачивания не
загрузились
НАЖМИТЕ ЗДЕСЬ или обновите страницу
Если возникают проблемы со скачиванием видео, пожалуйста напишите в поддержку по адресу внизу
страницы.
Спасибо за использование сервиса ClipSaver.ru
Λύρα - Νικολάκης Στίχοι - Νικολάκης τα υπόλοιπα οπως ολα είναι ΑΙ. Στίχοι: Στην Πυλώνα ξημερώνω κι ο νους σιγά φεγγίζει στου Κεραμιού τ’ αγέρι μου το βάρος μου σκορπίζει. Το Μαρμαρί απ’ τα ψηλά τον ουρανό γλυκοκοιτά κι η Πλάτσα δίπλα απαντά, σαν μάνα που ξυπνά. Αη Γιώργης καβαλάρης μου, τ’ άσπρο του φως απλώνει κι ο Γεράσιμος τσι λύπες μου τ’ αγκάθι μου μαλώνει. Η Ευαγγελίστρα θάλασσα με λάμψη με τυλίγει κι ο δρόμος όσο σκοτεινός, με τη μορφή τση σβήνει. Στο μπάσκετ τα κοπέλια μου γελούνε και φτερώνουν και στο πέντε-επί-πέντε μπλιο σαν αετοί σηκώνουν. Στο Μυκηναϊκό η πέτρα μου παλιούς καιρούς ξυπνά κι η ιστορία απ’ το χώμα της μιλώντας με κερνά. Στην Πλατεία του χωριού ο χρόνος λίγο στέκει κι ο Ευκάλυπτος τ’ αρώματα σκορπά σε κάθε μπέτι. Στο Νεκροταφείο στέκουμαι κι η μνήμη με τρυπά μα η αγάπη των παλιών τον φόβο μου κρατά. Στ’ Αγιά Σεβαστιανή ψηλά το φως ξανά με ντύνει κι όπου κι αν πάω, η προσευχή στα στήθια μου γυρίζει. Στην Πυλώνα οι μέρες μου γλυκιάν αγκάλη πλέκουν κι οι νύχτες μ’ ένα φύσημα τα βάρη μου απονέκουν. Στου Κεραμιού τα μονοπάτια η ευχή μπροστά μου ανοίγει κι οι μνήμες απ’ τα παλιά βαθιά στο αίμα μου στεγνώνει. Το Μαρμάρι ορθώνει κορμιά, τ’ αγρίμι μέσα βράζει κι η Πλάτσα σαν αδέρφι του στο πλάι δεν τ’ αλλάζει. Αη Γιώργης με το δόρυ του τσ’ εχθρούς μου ξεμοναχιάζει κι ο Γεράσιμος το κάρβουνο τση λύπης μου δροσάζει. Η Ευαγγελίστρα η γλυκιά τη χάρη τση σκορπίζει κι η πίκρα που ’χει περισσέψει με το φως της σβήνει. Κι η Θύελλα σαν αστραπή στο γήπεδο χτυπά κι ολάκερο το χωριό μαζί τση δύναμη σκορπά. Κι ο Σύλλογος ο Πολιτιστικός τραγούδι αναθιβάζει κρατεί τσι ρίζες ζωντανές, τον τόπο μας αλλάζει. Στο μπάσκετ τα παιδόπουλα σηκώνουνε φωνή και στο πέντε-επί-πέντε μπλιο φουντώνει η χαραυγή. Μα το Μυκηναϊκό βαθιά στο στήθος μου παγώνει κι η Πυλώνα στην καρδιά για πάντοτε ζυγώνει.