Скачать с ютуб Հովհաննես Շիրազ - «Հայոց Դանթեականը» в хорошем качестве

Հովհաննես Շիրազ - «Հայոց Դանթեականը»

Հովհաննես Շիրազի «Հայոց Դանթեականը» պոեմը (կրճատումներով) ընթերցում է ՀՀ վաստակավոր արտիստ Տիգրան Գաբոյանը: Երաժշտական ձևավորումը և համակարգչային մոնտաժը՝ Արշակ Ադամյանի: Պատրաստվել է «Ռադիո Մարիամ»-ում (Հայաստան, Գյումրի), 2014 թ.: Hovhannes Shiraz's poem "Hayots Danteakane" reads Tigran Gaboyan. Audioediting by Arshak Adamian. Made in Radio Mariam (Armenia, Gyumri), 2014. http://radiomariam.am/ This poem is about Armenian Genocide. Թե ինձ հնարավորություն տրվեր, Հայոց ցեղասպանության 100-ամյակին ընդառաջ, միջազգային կառույցների առջև, տարբեր լեզուներով, որ բոլորը հասկանան, կարտասանեի այս պոեմից ընտրված խոսքեր: Տիգրան Գաբոյանի առաջարկությամբ և իմ ընտրությամբ՝ ահա այսքանը. ... Անվրդով մարդիկ, անխռով ազգեր, Ինչո՞ւ իմ ազգին թողիք անընկեր: Այս եղեռնապիղծ օրերում գայիք Գեթ մի մանուկի աչքով մեկ լայիք: Ով հարավուհիք, ով հյուսիսուհիք, Գոնե անեծքի շուրթով խոսեիք: ... Ազգեր, թե Հայոց այս Եղեռնը մեծ Ձեր մեկնումեկին խոշտանգեր հանկարծ, Իմ սիրտը՝ որպես Հայոց բանաստեղծ Չէր լռի ձեզ պես: Պիտի մռնչար այսպես ահագնած, Մի ազգ խոցվելիս ես կդառնայի Մի նոր զանգահար: Ես կզանգեի բոլոր բյուր զանգերն Հայոց վանքերի, Թե որ տեսնեի բլուրվելն այսպես Ձեր խեղճ գանգերի: Թե ձեր մանուկներն իմոնցի նման Մորթվեին անվերջ, Ես կթքեի անգամ Երկնքի բյուր աչքերի մեջ: Թե ձեր մայրերն իմոնցի նման Կախաղանվեին, Կկայծակեի ժանտ ոսոխների Անմայր աչքերին: Թե ձեր ծերուկներն իմոնցի նման Թաղվեին կենդան, Ես թաղողներին պիտի թաղեի, Ո՜վ մահազնդան: Օրրոցքի դեմ ելնող զորքի դեմ Զորք կհանեի, Ցեղասպանին ողջ հողագնդից դուրս կվանեի, Որ ոչ մի ազգի ոչ մի մատն անգամ Ոչ մի թրով էլ չընկներ Հայոց պես: Ո՜վ լռած ազգեր, նզովում եմ ձեզ: Ոչ մի ազգի մահ ես չեմ ուզենա, Եթե նա Հայոց մահը չուզենա: Օհ, քրիստոնյա անՀիսուս ազգեր, Ամոթ ձեզ: Ամոթ, որ քար լռեցիք Ու լռում եք դեռ՝ իբրև անծանոթ: Դուք սուտ քուն տված աղվեսի հոտի նման էիք լուռ, Երբ թրատվում էր իմ ժողովուրդը: Էլ ո՞ւր է մարդը՝ այն էլ ստեղծված Աստծո պատկերով: Ով լիրբ լռություն, որ լռում ես դեռ, Հյուսիսն՝ իր հավերժ սառույցների պես, Հարավն՝ իր լուսնի մահիկի նման, Արևելքն՝ ինչպես իր ծուխը ղեյլանի, Արևմուտքն՝ ինչպես պոռնիկ անսահման: Այնինչ, ով աշխարհ, թե քո լրբենի այս չորս բերանով Գոռայիր մի հեղ, Պատյան կփախչեր սուրը սուլթանի, Չէր հորդա այսքան արյուն խելահեղ: Ով ժանտ մարդկություն, վիշապ օձաքիստ, Դահիճ լռություն, քած դու անտարբեր, Ո՞նց էիր հացդ կուլ տալիս հանգիստ, Երբ մի ողջ ազգ էր գլխատվում անտեր: Վիշտ չկիսողի վիշտը չեն կիսում, Վշտով եմ ասում: Այսօր մեզ հասավ ձեռքով անասնի, Վաղը, իմացե՛ք, ձեզ պիտի հասնի, Վիշտ չկիսածը վիշտ պիտի տեսնի: