Φιλόξενα Χωριά скачать в хорошем качестве

Φιλόξενα Χωριά

Το πρωί της 13ης Αυγούστου 1944, πάνω από 2000 πάνοπλοι Γερμανοί στρατιώτες συνοδευόμενοι από γκεσταμπίτες, περικύκλωσαν τ’ Ανώγεια και εισέβαλαν από διάφορα σημεία στο χωριό. Όλος ο αντρικός πληθυσμός , εκτός ελαχίστων , καθώς και μερικές εκατοντάδες άμαχοι είχαν φύγει στα όρη κατά τις προηγούμενες μέρες. Μέσα στο χωριό είχαν απομείνει περίπου 2.500 γυναικόπαιδα, γέροντες ανήμποροι, κατάκοιτοι ή άρρωστοι και ελάχιστοι άντρες. Οι Γερμανοί με πυροβολισμούς, ποδοβολητά και φωνές στα σοκάκια τρομοκράτησαν τον πληθυσμό, ύστερα έδωσαν εντολή να συγκεντρωθούν στην πλατεία όπου τους διάβασαν την παρακάτω διαταγή του κατοχικού στρατιωτικού διοικητή του Φρουρίου Κρήτης Χάϊνριχ Μύλλερ : “Επειδή η πόλις των Ανωγείων είναι Κέντρον της Αγγλικής Κατασκοπείας εν Κρήτη και επειδή οι Ανωγειανοί εξετέλεσαν τον φόνον του Λοχία Φρούραρχου ΓΕΝΙ- ΓΚΑΒΕ και της υπ’ αυτόν Φρουράς και επειδή οι Ανωγειανοί εξετέλεσαν το Σαμποτάζ της Δαμάστας. Επειδή εις Ανώγεια ευρίσκουν άσυλον και προστασίαν οι Αντάρται των διαφόρων ομάδων Αντιστάσεως και επειδή εκ των Ανωγείων διήλθον οι απαγωγείς με τον Στρατηγόν ΦΟΝ ΚΡΑΙΠΕ, χρησιμοποιήσαντες ως σταθμόν διακομιδής τα Ανώγεια, ΔΙΑΤΑΣΣΟΜΕΝ ΤΗΝ ΙΣΟΠΕΔΩΣΙΝ τούτων και την ΕΚΤΕΛΕΣΙΝ παντός άρρενος Ανωγειανού όστις ήθελεν ευρεθεί εντός του χωριού και πέριξ αυτού εις απόστασιν ενός χιλιομέτρου, Χανιά 13 Αυγούστου 1944, ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΦΡΟΥΡΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ, ΧΑΪΝΡΙΧ ΜΥΛΛΕΡ”. Ύστερα, αφού τους έδωσαν προθεσμία λίγων λεπτών, για να πάρει ο καθένας μόνον ότι μπορούσε να κουβαλήσει μαζί του , συγκέντρωσαν όλο τον άμαχο πληθυσμό, περί τις 2.500 γυναικόπαιδα, τους έβαλαν στη σειρά και τους οδήγησαν βόρεια των Ανωγείων προς το χωριό Γενί – Γκαβέ. Εκεί διανυκτέρευσαν στο ύπαιθρο και το επόμενο πρωί τους έβαλαν πάλι στη σειρά και κατέληξαν στο χωριό Πέραμα. Εκεί τους εγκατέλειψαν. Κατά τη διάρκεια της πεζοπορίας των δύο ημερών πολλές γυναίκες, νέες κοπέλες κυρίως εγκατέλειπαν τη φάλαγγα κ’ έφευγαν. Όλος αυτός ο πληθυσμός , ξυπόλυτοι οι περισσότεροι , χωρίς τροφή, χωρίς ρούχα, χωρίς κανένα εφόδιο για την επιβίωση τους, διασκορπίστηκε σε όλα τα χωριά της επαρχίας Μυλοποτάμου και στα κοντινά του Ρεθύμνου. Οι κάτοικοι αυτών των χωριών , φτωχοί και εξαθλιωμένοι κι οι ίδιοι από την τριετή Κατοχή, και παρά τους κινδύνους και το φόβο των Γερμανών άνοιξαν τα σπίτια και τις καρδιές τους για να φιλοξενήσουν, να ταΐσουν, να ντύσουν να γιατροπορέψουν αρρώστους και να κοιμίσουν τους Ανωγειανούς πρόσφυγες. Λευτέρης Χαρωνίτης