شبی با بیدل (شماره ۱۷۵) چرا کس منکر بی‌طاقتی‌های درا باشد // شرح غزل بیدل با استاد محمد کاظم کاظمی скачать в хорошем качестве

شبی با بیدل (شماره ۱۷۵) چرا کس منکر بی‌طاقتی‌های درا باشد // شرح غزل بیدل با استاد محمد کاظم کاظمی

شبی با بیدل ۱۷۵ یکشنبه ۲۱ آبان ۱۴۰۲ سلسله برنامه‌های زنده اینستاگرامی محمد کاظم کاظمی و زینب بیات متن غزل: چرا کس منکرِ بی‌طاقتیهای درا باشد دلی‌ دارد چه ‌مشکل‌ گر به دردی آشنا باشد؟ دماغِ آرزوهایت ندارد جز نفس‌سوزی پر پرواز رنگ و بو اگر باشد هوا باشد حریصِ ‌صیدِ مطلب‌ راحت‌ از زحمت نمی‌داند به چشم دام‌ گرد بال مرغان توتیا باشد ز نان ‌شب ‌دلت ‌گر جمع گردد مفت ‌عشرت دان سحر فرش است در هرجا غبار آسیا باشد زبان خامشان مضراب‌ گفت‌وگو نمی‌گردد مگر در تار مسطر شوخی معنی صدا باشد نفس بیهوده دارد پرفشانیهای ناز اینجا تو می‌گنجی‌ و بس‌،‌ گر در دل عشاق جا باشد چه امکان‌ ست نقش این و آن بندد صفای دل ازین آیینه بسیار است ‌گر حیرت‌نما باشد جهانِ خفته را بیدار کرد امّید دیداری تقاضای نگاهی‌ بر صف مژگان عصا باشد در آن محفل‌ که تأثیر نگاهت سرمه افشاند شکست‌ شیشه‌ همچون‌ موجِ گوهر بی‌صدا باشد به چندین شعله می‌بالد زبانِ حالِ مشتاقان که یارب بر سر ما دود دل بال هما باشد ز بیدردی‌ست دل ‌را اینقدرها رنگ‌ گردانی گر این ‌آیینه خون‌ گردد به یک رنگ آشنا باشد ندارد بزم پیری نشئه‌ای از زندگی بیدل چو قامت حلقه‌ گردد ساغر دور فنا باشد