سفینه نقره‌ای: مریخی The Martian скачать в хорошем качестве

سفینه نقره‌ای: مریخی The Martian

برای آرزوهای بشر نمی‌شه آغاز و پایانی نوشت. مثل رؤیای دست یافتن به ماه، که اگر چه سن و سالی به قدمت عمر بشر دارد، اما شاید برای اولین بار با رمان سفر به ماه ژول ورن به گوش دیگران رسید. ورن توانست این آرزوی قدیمی را با صدای بلند اعلام کند و همین شد که اثری به جا گذاشت که هم خواندنی بود، هم ماندنی شد و هم به واقعیت پیوست. هر ایده و آرزویی که به رؤیای مشترک یک جمع هر چند کوچک تبدیل بشه، بالاحره یک راهی برای جلوه کردن در واقعیت پیدا می‌کند. ژول ورن در راهی که به آن پا گذاشته بود تنها نماند. در طول این سال‌ها دانشمندان و هنرمندان بسیاری آمده‌اند و رفته‌اند که آگاهانه یا از روی علاقۀ شخصی قدمی در راه پیوند علم و هنر دو دنیای دور از هم برداشته‌اند. قالب‌های مختلف هنری در دست هنرمندان، بستری مناسب شده‌اند تا جنبه‌های مختلف علمی، قابل فهم و جذاب شوند و به دل مردم بنشینند. قالب‌های مختلفی که در بین آنها سینما و ادبیات نمود بیشتری داشته‌اند و پیوند عمیق‌تری با دنیای علم برقرار کرده‌اند. در اروپا، بعد از تحول عظیمی که با انقلاب صنعتی ایجاد شد، نگاه مردم به جهان پیرامون تغییر کرد. یکی از نتایج این تغییر و تحول گرایش مردم به علم بود. توجه و علاقۀ روز افزون به علم، در ادبیات نیز جای خود را باز کرد و ژانر علمی‌تخیلی در داستان‌ها و رمان‌ها به یکی از موضوعات مورد علاقۀ خوانندگان تبدیل شد. ژانری که ریشه‌های خود را محکم کرده و همچنان در سراسر دنیا مخاطبان بسیاری دارد. نوشتن داستان‌ها و رمان‌های علمی‌تخیلی در سال‌هایی که علم هنوز به شاخه‌های متعدد و گرایش‌های تخصصی تقسیم نشده بود، ساده‌تر به نظر می‌رسید. با گذشت زمان و تفکیک شاخه‌های مختلف علمی، نوشتن در هر کدام از این حوزه‌های تخصصی به متخصصی مسلط به آن علم نیاز پیدا کرد. همین بود که در طول این سال‌ها دانشمندان حوزه‌های مختلف علمی هم دست به قلم بردند و رمان‌هایی نوشتند که اتفاقاً به دل بسیاری از مخاطبان داستان‌های علمی‌تخیلی نشست. از طرف دیگر با پیشرفت علوم مختلف، ارتباط برقرار کردن میان جزئیات دقیق و تخصصی حوزه‌های مختلف علمی با مخاطبانِ داستان نیز روز به روز سخت‌تر می‌شود. ساختن ظرفی که بتواند هنرمندانه، تعادلی میان این دو قطبِ دور از هم ایجاد کند به مراتب دشوارتر از پیش شده است. به همین دلیل ظهورِ نویسندگانی که بتوانند در این حوزه خودی نشان بدهند و دل از عالِم و عامی ببرند، نسبت به گذشته کمتر شده است. نتیجۀ کمتر شدن تعداد داستان‌نویسانِ دانشمند و زیاد شدن فاصلۀ میان زمینه‌های تخصصیِ علم با مردم این است که از وزن کفۀ علمی ادبیات علمی‌تخیلی کم شده و به جای آن، بخش تخیلی سنگین‌تر شود. البته در همین سال‌ها هم بوده‌اند دانشمندانی که دغدغۀ ارتباط با مردم داشته‌اند. اما این داستان‌ها گذشته از ارزش‌های علمی خود، نتوانسته‌اند قلاب محکمی برای به دام انداختن مخاطبان داستان و رمان باشند؛ به این دلیلِ ساده که برای بخش عمده‌ای از خوانندگان، جذایت‌های لازم را ایجاد نکرده‌اند. اینجاست که انتشار رمانی در حد و اندازه‌های مریخی اهمیت پیدا می‌کند. در خانواده‌ای علمی، در کنارِ پدری فیزیکدان و مادری مهندس، پسری تربیت می‌شود که از کودکی به داستان‌های علمی‌تخیلی علاقه داشته، با علم آشنا بوده و کارش را در نوجوانی به عنوان برنامه‌نویس کامپیوتر آغاز می‌کند. همین است که به گسترۀ وسیعی از علم تسلط دارد و وقتی رمانی می‌نویسد، مریخی از آب درمی‌آید. رمانی که در آن، هم ظرافت‌ها و غافلگیری‌های داستانی و دراماتیک به خوبی رعایت شده، و هم اینکه کوچک‌ترین جزئیات و نکات علمی جدی گرفته شده و تقریباً چیزی از قلم نیفتاده. تا جایی که حتی مأموریت سفر به مریخ که در داستان تصویر شده، با مأموریت سرنشین‌داری که ناسا برای سفر به این سیاره در آینده طراحی کرده مطابقت دارد. داستان زندگی اندی وِیِر و جهانی شدن رمانش، بیشتر به افسانه‌ها شبیه است. او در زمانی کوتاه از یک مهندس نرم‌افزار به نویسنده‌ای محبوب تبدیل شد. رمانش را بدون اینکه ناشری برای انتشار آن سرمایه‌گذاری کند، خودش منتشر کرد و تمام دنیا به نسخۀ اینترنتی مریخی دسترسی پیدا کردند. اتفاقی که افتاد، در تصور خودش هم نبود. در یک زمان کوتاه، کتابش بسیار مورد توجه قرار گرفت، پرفروش شد و به زبان‌های مختلف از جمله فارسی ترجمه شد. کمپانی فیلم‌سازی قدرتمندی هم مثل فاکس قرن بیستم حق ساخت فیلم را خرید و مریخی با مشاوره و مشارکت ناسا، به کارگردانی یکی از کارگردان‌های نامدار هالیوود ریدلی سکات ساخته شده. شاید سال‌ها بعد، زمانی که انسان روی مریخ پا گذاشت، بشه مریخیِ اندی وِیِر را صدای بلند یک آرزوی جمعی که به واقعیت پیوسته به حساب آورد.