haden öz / herkesin annesi erken ölür / şiir скачать в хорошем качестве

haden öz / herkesin annesi erken ölür / şiir

herkesin annesi erken ölür herkesin annesi erken ölür ve yaşı kaç olursa olsun herkesin annesi erken ölür en çok benim annem öldü ve en erken... yirmi üç yaşında bir çocuktum ya anneme bir şey olursa, diye tırnaklarını kemiren bir çocuk yirmi üç yaşında telefonda tanımadığım bir ses çıktı ablamın her daim şen şakrak ağzından bu dünyaya ait değildi uzak, çok uzak bir ses bu dünyaya ait değildi annem anladım kaç ay olmuştu görmeyeli annemi yoksa yıl mıydı temmuz ağustosa bırakıyordu yaz yorgunluğunu sarı bir sıcak dolanıyordu etrafta inekleri, keçileri, koyunları sağmış sütü kaynatıyordu annem gitmemi istemiyordu bu yüzden oyalanıyordu ateşi harlayıp yüzüme baktı gözlerinde bütün çocuklarına duyduğu o özlem hepsini bir arada görememenin harlı özlemi gitmek zorundayım, dedim gitmek zorunda mıydı annem yanağıma kondurduğu son öpücüğü düşündüm o an yanağıma dokundum parmaklarım yandı göğüs kafesim sarsıldı, yer yerinden oynadı sandım en çok benim annem öldü zavallı kadın kurtuldu, dediler ne çileli kadındı, dediler artık acı çekmeyecek, dediler ne kadar da iyiydi, herkesin derdine koşardı da bi kendi derdine çare olamadı, dediler neler dediler neler sonrasını duymadım kulaklarım öldü herkesin annesi annem öldüğünde öldü sanki ne çok ağladılar, ne çok anlattılar annemi ne çok annelerini neler sordular bana neler dilim öldü konuşamadım cansız bedenini gösterdiler gözlerim öldü bakamadım ellerimi uzattım saçlarına dokunacaktım parmaklarım dondu dokunamadım herkesin annesi ölür biliyorum en çok benim annem öldü ve içimde ilk kalp atışımla var olan hiç tanımadığım ama hep orada olan bir şey öldü, adını koyamadığım haden öz