محیط های افتراقی باکتری Citrobacter freundii در آزمایشگاه پزشکی скачать в хорошем качестве

محیط های افتراقی باکتری Citrobacter freundii در آزمایشگاه پزشکی

محیط های افتراقی در آزمایشگاه پزشکی: محیط های کشت افتراقی در میکروبیولوژی برای تمایز بین باکتری ها بر اساس خواص بیوشیمیایی آنها استفاده می شوند. این محیط ها حاوی مواد مغذی و نشانگرهایی هستند که به شناسایی فعالیت های آنزیمی یا متابولیکی خاص باکتری ها کمک می کنند. در اینجا توضیح مختصری از شش محیط کشت افتراقی رایج که در آزمایشگاه های پزشکی استفاده می شوند، ارائه شده است: 1. محیط سیترات: هدف: تمایز بین باکتری هایی که قادر به استفاده از سیترات به عنوان منبع کربن هستند (سیترات مثبت) و باکتری هایی که قادر به این کار نیستند (سیترات منفی). اصل: باکتری های سیترات مثبت آنزیم سیترات لیاز را تولید می کنند که سیترات را به اسید استیک و اسید اگزالیک تجزیه می کند. این امر باعث کاهش pH محیط می شود و نشانگر فنل فتالئین را از صورتی به زرد تغییر رنگ می دهد. نمونه ها: جنس های انتروباکتریاسه مانند اشریشیا کلی سیترات مثبت هستند، در حالی که جنس های سودوموناس و نایسریا سیترات منفی هستند. 2. محیط اوره: هدف: تمایز بین باکتری هایی که قادر به هیدرولیز اوره به آمونیاک و دی اکسید کربن هستند (اوره مثبت) و باکتری هایی که قادر به این کار نیستند (اوره منفی). اصل: باکتری های اوره مثبت آنزیم اوره آز را تولید می کنند که اوره را تجزیه می کند. آمونیاک حاصل pH محیط را افزایش می دهد و نشانگر فنل رد را از زرد به قرمز تغییر رنگ می دهد. نمونه ها: اکثر انتروباکتریاسه ها و استافیلوکوک ها اوره مثبت هستند، در حالی که استرپتوکوک ها و نایسریاها اوره منفی هستند. 3. محیط MR: هدف: تمایز بین باکتری هایی که قادر به تخمیر گلوکز به اسید و گاز هستند (MR مثبت) و باکتری هایی که قادر به این کار نیستند (MR منفی). اصل: باکتری های MR مثبت اسید و گاز را از گلوکز تولید می کنند. اسید pH محیط را کاهش می دهد و نشانگر متیل رد را از قرمز به زرد تغییر رنگ می دهد. گاز تولید شده حباب هایی را در سطح محیط ایجاد می کند. نمونه ها: انتروباکتریاسه ها مانند اشریشیا کلی و سالمونلا MR مثبت هستند، در حالی که باکتری های گرم مثبت مانند استافیلوکوک ها و استرپتوکوک ها MR منفی هستند. 4. محیط TSI (تریپل شوگر - آیرون): هدف: تمایز بین باکتری ها بر اساس توانایی آنها در تخمیر گلوکز، لاکتوز و سوکروز و همچنین تولید گاز سولفید هیدروژن (H2S). اصل: این محیط حاوی سه قند (گلوکز، لاکتوز و سوکروز) و آهن است. باکتری هایی که قادر به تخمیر قندها هستند اسید تولید می کنند که pH محیط را کاهش می دهد و نشانگر فنل فتالئین را از قرمز به زرد تغییر رنگ می دهد. تولید H2S باعث سیاه شدن آهن در محیط می شود. نمونه ها: اشریشیا کلی TSI مثبت (زرد، شیار بدون گاز، H2S منفی) است، در حالی که سالمونلا تیفی TSI منفی (قرمز، بدون شیار، H2S منفی) است. 5. محیط SIM (سولفید - ایندول - موتیلیتی): هدف: تمایز بین باکتری ها بر اساس توانایی آنها در تولید H2S، ایندول و حرکت. اصل: این محیط حاوی تیوسلفات سدیم (برای تولید H2S)، تریپتوفان (برای تولید ایندول) و آگار (برای بررسی حرکت) است. باکتری هایی که H2S تولید می کنند باعث سیاه شدن محیط می شوند. باکتری هایی که ایندول تولید می کنند بوی مشخصی از مدفوع ایجاد می کنند. باکتری هایی که حرکت می کنند، در محیط کشت پخش می شوند. نمونه ها: اشریشیا کلی SIM مثبت (H2S منفی، ایندول مثبت 6. محیط لایزین: هدف: تمایز بین باکتری ها بر اساس توانایی آنها در دکربوکسیله کردن اسید آمینه لایزین. اصل: باکتری های لایزین مثبت آنزیم دکربوکسیلاز لایزین را تولید می کنند که لایزین را به اسید پنتانوئیک و دی اکسید کربن تجزیه می کند. اسید پنتانوئیک pH محیط را کاهش می دهد و نشانگر آندره متیل رد را از زرد به قرمز تغییر رنگ می دهد. نمونه ها: اکثر انتروباکتریاسه ها مانند اشریشیا کلی و سالمونا لایزین مثبت هستند، در حالی که باکتری های گرم مثبت مانند استافیلوکوک ها و استرپتوکوک ها لایزین منفی هستند. نکات مهم: محیط های کشت افتراقی باید با دقت تفسیر شوند، زیرا ممکن است نتایج تحت تأثیر عوامل مختلفی مانند ترکیب محیط، شرایط رشد و گونه های باکتریایی قرار گیرند. برای شناسایی دقیق باکتری ها، اغلب از ترکیبی از تست های بیوشیمیایی و سایر روش های آزمایشگاهی مانند رنگ آمیزی گرم، تست حساسیت به آنتی بیوتیک و تست های مولکولی استفاده می شود.