Νυχαυγή Νέφη83 - Decadence Αισθητική [Prod. 542] скачать в хорошем качестве

Νυχαυγή Νέφη83 - Decadence Αισθητική [Prod. 542]

download: nichavginefi83.bandcamp.com DECADENCE ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ [1st verse] Μαριονέτες είμαστε άψυχες στα δάχτυλα του φόβου, τα μαύρα δάκρυα του ψέματος σου προκαλούνε πόνο... Και ο τρόμος σ’ έχει κάνει να μη νιώθεις πια οργή, έχω Wu-Tang στα ακουστικά μου και τα πόδια μου στη γη. Μα στο πέρασμα των χρόνων η φωτιά μαύρη μαγεία, ώρα το φάντασμα να αναστηθεί της Villa Amalias... Είναι τελετή boom bap και γράφω ρίμες του θανάτου, με κατάκλυσε το δέος όταν πήγα πίσω στη Ματσάγγου... Και... σαν χρόνια φύγαν, πέρασαν, τα παλιά graffiti σβήσαν... Μα η κουλτούρα και τα 4 στοιχεία ατόφια παραμείναν... Μες στα κάτεργα που έθαψαν, της μισθωτής δουλείας εκείνα τα απάνθρωπα 10ωρα, στρες και μισανθρωπία. Μα κρύβει βία η ιστορία και σε φλόγες είναι ο κόσμος... Θέλησαν να μην υπάρχω, το βαρύ χέρι του νόμου... Θέλησε να με εγκλωβίσει σε επιβίωση και ανάγκες, να μη ζω, να μην υπάρχω, να τρέφω μόνο αυταπάτες. [hook, 2 times] Οδοιπορικό ζωής, decadence αισθητική, όπου στραφώ κι όπου κοιτάξω παντού βλέπω παρακμή... Είναι το πάτημα του όρκου αυτού και η κοντινή μας μνήμη που αναίρεσε ένα βράδυ μας στη Χατζηαργύρη. [2nd verse] Και είχα τόσο πιεστεί... ρε συ διψούσα για ζωή, και ήθελα τόσα να σου πω... και αναπολούσα το εμείς... Σε έναν κόσμο ελευθερίας, δες το ψάρι και το δόλωμα, η στάση κι η αδρανοποίηση είναι ο θάνατος στη φύση. Ναι... Είναι άρρωστα οράματα που τα γράφω και ξεγράφω στο χωρίς παράθυρο δωμάτιο, βάραθρο του θανάτου... 1000 σκέψεις και ο χρόνος δείχνει δρόμο προς τον τάφο... Είναι ατόφιο και βαθύ της καρδιάς αυτής το δράμα που το κουβαλώ σαν τραύμα και οι μνήμες παρανάλωμα, οι δαίμονες της κόλασης, emcee και είν’ ολοκαύτωμα το rap αυτό που βγάζει τις ψυχές μας απ’ το μνήμα, άγια φωτιά έβαλα και έκαψα το πιο μαύρο μου ποίημα. Μα την κράτησα τη ρίμα αυτή με τα μαύρα τα χρώματα, κείτεται μες στο μνήμα της σφαγμένη η ανθρωπότητα. Ένα άνθος κάθε οντότητα που ανθίζει στα σκουπίδια, και των νεκρών πολιτισμών μετρά τα αποκαΐδια... [hook, 2 times] Οδοιπορικό ζωής, decadence αισθητική, όπου στραφώ κι όπου κοιτάξω παντού βλέπω παρακμή... Είναι το πάτημα του όρκου αυτού και η κοντινή μας μνήμη που αναίρεσε ένα βράδυ μας στη Χατζηαργύρη. Σ. 35 στου ghetto την καρδιά... Σαπίλα...