У нас вы можете посмотреть бесплатно Het vrouwtje van Stavoren/ De weduwe van Staveren или скачать в максимальном доступном качестве, видео которое было загружено на ютуб. Для загрузки выберите вариант из формы ниже:
Если кнопки скачивания не
загрузились
НАЖМИТЕ ЗДЕСЬ или обновите страницу
Если возникают проблемы со скачиванием видео, пожалуйста напишите в поддержку по адресу внизу
страницы.
Спасибо за использование сервиса ClipSaver.ru
Het lied is gezongen door Peter Koene. Het vrouwtje van Stavoren of De weduwe van Staveren (Fries: Starum) is een sage. Een van de versies van de sage vertelt van een rijke koopmansweduwe in Stavoren die woonde in een huis met gouden vloeren en zilveren muren. Ze bezat meer schepen dan alle kooplieden van de stad tezamen en werd met de dag rijker.Ondanks haar enorme rijkdom was ze niet tevreden, ze wilde het kostbaarste bezit dat er te vinden was en stuurde een schipper eropuit om dat te halen. Deze kwam na lang zoeken thuis met een lading graan uit Danzig, dat hem waardevoller dan goud leek. Het vrouwtje zag het niet als het waardevolste dat er bestond. Woedend vroeg ze: "Aan welke zijde heb je het graan ontvangen?", "Aan stuurboordzijde.", "Gooi het dan aan bakboordzijde in zee!" Een voorbijganger die dat hoorde zei haar dat niet te doen; zou ze ooit zelf in de bedelstand vervallen, dan zou haar het graan wel goud toeschijnen. Hierop haalde zij de gouden ring van haar vinger en gooide hem met een grote boog in zee. Ze voegde hieraan toe, "Net zomin dat ik deze gouden ring ooit nog terug zal zien, zal ik in de bedelstand vervallen." Op een dag kwam een van haar dienaren naar haar toe met een gevangen vis, met in de maag van die vis haar eigen gouden ring. Vanaf dat moment keerde haar lot. Ten slotte eindigde zij in grote armoede Historie: In 1285 werd Stavoren lid van de Hanze. Dit was een samenwerkingsverband tussen kooplieden uit verschillende steden, die dezelfde producten verhandelden. Aan het eind van de middeleeuwen raakte de stad echter in verval. Een internationaal rondtrekkende sage, gekoppeld aan het vrouwtje van Stavoren, moet dit verval verklaren. De ondergang van de Hanzestad lag in werkelijkheid in de opkomst van steden als Antwerpen, en later Amsterdam, aan het eind van de 16e eeuw. De handelsroutes werden omgelegd en de haven verzandde. Ook was de haven van Stavoren te klein geworden voor de grote Hollandse schepen. Voor meer volksliederen: https://liedjesuitnederland.nl/ Ontbrekende versen vers 3: "Geen ijzer, neen, maar goud," Zoo zegt zij, "siert mijn woning." En 't huis voor haar gebouwd Scheen een woonhuis voor een koning. 't Was al wat de oogen zagen, Vol vorstelijke praal, En hoeft ge 't nog te vragen, De stoep was van metaal. vers 4: De leuning was zeer schoon, Uit louter goud gedreven, De deurknop scheen een kroon, Met paarlen als omgeven. En breede zilveren platen, Geklonken aan de grond, Bedekten daar de straten Zoover haar woning stond. vers 6: 'k Heb immers u gelast, Om 't kostelijkst in te laden, Wat rondom d' Oostzee was, En 't oog hier kondt verzaden, U niet aan prijs mag storen 'k Vraag nimmer naar geen geld De weduw van Stavoren Wordt nooit teleurgesteld." vers 14: Ja, hoogmoed wordt verneerd, Tot wissen val beschoren, Dat hebben wij hier geleerd Van 't vrouwtje van Stavoren. Wilt, vrienden, er aan denken, Wat eens het lot u biedt, 't Is God, die 't u wil schenken, Maar hoogmoed past ons niet.