Kırmızı Altının Hikâyesi Savrun Çayı’nda Yazılıyor скачать в хорошем качестве

Kırmızı Altının Hikâyesi Savrun Çayı’nda Yazılıyor

Kadirli’de Turp Hasadından Paketlemeye, Emekten Pazara Uzanan Zorlu Süreç Osmaniye’nin tarımsal üretimde öne çıkan ilçelerinden Kadirli’de, Savrun Çayı kenarında başlayan turp hasadı hummalı bir çalışma ile devam ediyor. Halk arasında “kırmızı altın” olarak adlandırılan Kadirli turpu; tarlada başlayan, yıkama alanında devam eden ve paketleme bölümünde son bulan zahmetli bir sürecin ardından Türkiye’nin dört bir yanına gönderiliyor. Gazeteci Ersin Şimşek, Kadirli Savrun Çayı’nda turpun hasattan sofraya uzanan yolculuğunu yerinde takip etti. Gün boyu süren çekimlerde üreticilerle, tarla işçileriyle ve paketleme bölümünde çalışan emekçi kadınlarla birebir röportajlar gerçekleştirildi. Ortaya çıkan tablo ise yalnızca bir tarım ürünü değil, aynı zamanda emek, alın teri ve geçim mücadelesi oldu. Hasat Ağustos’ta Başlıyor, Kış Boyu Devam Ediyor Kadirli’de turp üretimi yılın büyük bir bölümünü kapsayan uzun bir sürece dayanıyor. Üreticiler, ağustos ayının sonu ile eylül ayının başında ekim hazırlıklarına başladıklarını, tarlaların sürülüp sulama sistemlerinin kurulduğunu belirtiyor. Ekim işlemi tamamlandıktan sonra ise turp, kasım ayı itibarıyla hasat edilmeye başlanıyor. Hasat edilen turplar, traktörlerin arkasına bağlanan römorklarla Savrun Çayı kenarındaki yıkama alanına getiriliyor. Burada turplar önce büyük havuzlarda suyla temizleniyor, ardından işçiler tarafından ayıklanarak paketleme bölümüne alınıyor. Bir Günde 15–18 Ton Turp Paketleniyor Günlük üretim miktarı hava şartlarına göre değişiklik gösteriyor. Üreticiler, şu günlerde günlük 15 ila 18 ton arasında turpun hasat edilip paketlendiğini ifade ediyor. Sezon boyunca toplam üretimin 100 tonun üzerine çıktığı belirtiliyor. Hasat ve paketleme sürecinde çalışan işçi sayısı da ihtiyaca göre değişiyor. Tarla hasadında zaman zaman 20 ila 50 kişi, paketleme bölümünde ise ortalama 10–12 işçi görev yapıyor. Kadirli’de Yalnızca Bir Turp Yok Kadirli’de üretim yalnızca kırmızı turpla sınırlı değil. Bölgede farklı damak tatlarına ve kullanım alanlarına hitap eden birçok turp çeşidi bulunuyor: Kırmızı turp (Kadirli turpu) Vezir turpu (dışı beyaz, içi kırmızı) Siyah turp Şalgamlık turp Pancar turpu Japon turpu Üreticiler, tüketimde en çok tercih edilen türlerin kırmızı turp ve vezir turpu olduğunu, diğer çeşitlerin ise sınırlı talep gördüğünü dile getiriyor. “Asıl turp kırmızı turptur. Dedelerimizin zamanında sadece kırmızı turp vardı. Şimdi çeşit çoğaldı ama halkın en çok sevdiği yine kırmızı turp.” Verim Yüksek, Kazanç Düşük Bu yıl tarlalardan çıkan ürün miktarı üreticinin yüzünü güldürse de, fiyatların düşüklüğü ciddi bir sorun olarak öne çıkıyor. Geçtiğimiz yıl kilosu 8 liraya kadar alıcı bulan turpun, bu yıl yarı fiyatına dahi zor satıldığı belirtiliyor. Üreticiler, satışların düşmesinde en büyük etkenin mevsimlerin kayması ve havaların sıcak gitmesi olduğunu vurguluyor. “Turp kış sebzesidir. Soğuk havada tüketilir. Hava sıcak gidince insanlar turp almıyor. Satışlar durma noktasına geliyor.” Mazot, Tohum, İşçilik… Giderler Katlandı Üreticinin belini büken bir diğer konu ise artan maliyetler. Mazot fiyatlarının 60 lirayı aşması, tohum fiyatlarının yükselmesi ve işçilik giderlerinin artması, üretimde kâr marjını ciddi şekilde düşürüyor. “Mazot geçen yıla göre neredeyse iki kat. İşçilik pahalı, tohum pahalı. Gelir düşüyor, gider artıyor. En çok zorlayan işçilik.” Suyun İçinde Alın Teri: Emekçi Kadınlar Savrun Çayı kenarındaki yıkama ve paketleme alanında çalışan kadın işçiler, sabahın erken saatlerinden itibaren suyun içinde çalışıyor. Turplar yıkanıyor, torbalanıyor ve kamyonlara yükleniyor. Yaklaşık 25 yıldır bu işi yapan Feride Kocaman, mesleğini şöyle anlatıyor: “Yirmi beş senedir bu işteyim. Alıştık artık. Zor ama emeğinin karşılığını alıyorsun. Tarladan geliyor, yıkanıyor, paketleniyor, kamyonlara yükleniyor.” Kadın işçiler, genellikle sabah 07.00–08.00 saatlerinde işe başlıyor. İş, kamyon yüklenene kadar devam ediyor. Ata Mesleği Nesilden Nesile Turp üretimi, Kadirli’de yalnızca bir geçim kaynağı değil, aynı zamanda ata-dede mesleği olarak görülüyor. Üreticiler, çocukluklarından bu yana bu işin içinde olduklarını, dedelerinden öğrendikleri mesleği sürdürdüklerini ifade ediyor. “Bu iş dededen kalma. Biz devam ettiriyoruz. Kolay değil ama bırakmak da olmuyor.” Kadirli, Üretimin ve Emeğin Sembolü Gazeteci Ersin Şimşek, saha çalışması sırasında Kadirli’nin tarımsal üretimdeki önemine dikkat çekti: “Kadirli Savrun Çayı’nda turpun tarladan sofraya uzanan yolculuğunu gördük. Bu sadece bir ürün değil; emek, alın teri ve geçim mücadelesi.” Tarladan Sofraya Bir Mücadele Kadirli’de turp; Üreticinin umudu, Emekçi kadının ekmeği, Bölgenin ekonomisi, Kış sofralarının vazgeçilmezi olmaya devam ediyor. Ancak üreticiler, bu emeğin karşılığını alabilmek için piyasa dengesi, fiyat istikrarı ve destek bekliyor. Sabır Gazetesi www.sabirgazetesi.com