Masakra 408 Rosjan, zabitych siekierami przez austriackich chłopców, kobiety i mężczyzn скачать в хорошем качестве

Masakra 408 Rosjan, zabitych siekierami przez austriackich chłopców, kobiety i mężczyzn

...Wycieńczeni głodem, boso i ubrani w łachmany, mężczyźni przedzierali się przez mroźną zimową noc. W międzyczasie komendant obozu Mauthausen, Franz Ziereis, wysłał oddziały SS z psami gończymi, aby wytropiły zbiegów. Powiadomił również okoliczne posterunki policji i wezwał do pomocy członków milicji ludowej Volksturm oraz Hitlerjugend. Do akcji włączyli się nawet zwykli obywatele. Burmistrz miejscowej gminy publicznie powtórzył rozkaz komendanta, ogłaszając: ‘Dziś w nocy z Mauthausen uciekli niebezpieczni przestępcy. Należy ich rozstrzeliwać na miejscu.’ Grupy pościgowe systematycznie przeszukiwały jedną farmę po drugiej, sondując siano na strychach długimi tyczkami, a czasem strzelając na oślep w sterty siana, gdzie wielu więźniów próbowało się ukryć. Znalezionych mordowali bez litości, a śnieg czerwieniał od przelanej krwi. Nawet cywile i członkowie Volkssturmu, a wśród nich fanatyczni austriaccy chłopcy, zabijali w amoku krwawej furii. Niektórym więźniom rozłupano głowy siekierą, a ich martwe ciała pozostawiono na miejscu. Leopold Böhmberger, miejscowy kupiec, wpadł w szał, gdy policja zatrzymała siedmiu więźniów, zamiast ich zabić. Wziął sprawę w swoje ręce i sam zastrzelił bezbronnych mężczyzn. W innym przypadku mężczyzna odkrył w swojej stajni uciekiniera i dźgnął go nożem kieszonkowym. Jego żona podbiegła do niego i spoliczkowała umierającego mężczyznę, który konał na ziemi. Ciała około 40 zamordowanych więźniów zostały przewiezione do Ried in der Riedmark, wioski w Górnej Austrii, gdzie mieściła się baza poszukiwań, i ułożone w stos trupów. W ciągu 24 godzin schwytano i zabito 300 z 419 uciekinierów. Trzy tygodnie później prawie wszyscy zbiegli więźniowie zostali schwytani. Poza trzema odważnymi rodzinami większość rolników wydała wycieńczonych mężczyzn, którzy szukali schronienia w stodołach, stajniach i szopach. W odniesieniu do schwytanych więźniów August Eigruber, lokalny przywódca partii nazistowskiej, rzekomo powiedział komendantowi Franzowi Ziereisowi: „Wszystkie te świnie muszą zginąć”. Z 419 więźniów, którym udało się uciec z obozu, tylko 11 przeżyło obławę i doczekało końca II wojny światowej. Ponieważ obóz koncentracyjny Mauthausen znajdował się w austriackim regionie Mühlviertel, to niesławne wydarzenie znane jest jako Mühlviertel Hasenjagd, czyli „polowanie na zające w Mühlviertel”. Pod koniec wojny obóz koncentracyjny Mauthausen stał się miejscem ewakuacji więźniów z obozów położonych w pobliżu linii frontu. Przybywały tu dziesiątki tysięcy więźniów w kilku dużych transportach. Przeludnienie, brak żywności i szerzące się choroby doprowadziły do masowej śmierci więźniów w ostatnich miesiącach przed wyzwoleniem. 5 maja 1945 r. armia amerykańska wyzwoliła Mauthausen, a trzy dni później zakończyła się II wojna światowa w Europie. Jednak masakra prawie 500 radzieckich więźniów, którzy próbowali uciec z obozu koncentracyjnego Mauthausen, nie pozostała bezkarna, a ofiary zostały pomszczone. W kolejnych miesiącach August Eigruber, który był zamieszany w tę zbrodnię i liczne inne okrucieństwa, został osądzony przez amerykański sąd wojskowy podczas procesów w obozie Mauthausen-Gusen. Eigruber wraz z niektórymi współoskarżonymi, którzy brali udział w polowaniu na uciekinierów i ich zabijaniu, został skazany na śmierć przez powieszenie i stracony w więzieniu w Landsbergu 28 maja 1947 r. Szacuje się, że w okresie od sierpnia 1938 r. do maja 1945 r. przez obóz koncentracyjny Mauthausen i jego podobozy przeszło 197 000 więźniów. Co najmniej 95 000 z nich zginęło. Jedenastu radzieckich ocalałych, którzy przetrwali nieludzkie warunki panujące w obozie, a następnie „polowanie na zające w Mühlviertel”, mogło znaleźć pewną pociechę w świadomości, że komendant obozu Mauthausen, Franz Ziereis, również zapłacił za swoje zbrodnie. Został schwytany, postrzelony przez Amerykanów i przewieziony do amerykańskiego szpitala w Gusen. Po śmierci jego ciało, nagie z wyjątkiem bandaża na lewym ramieniu, zostało powieszone przez byłych więźniów na ogrodzeniu obozu w Gusen. Na plecach napisali czerwoną farbą „Heil Hitler”, a na pośladkach namalowali swastyki. Ziereis pozostał tam przez kilka dni w taki sposób, że jego tułów i nogi zwisały bezwładnie nad drutem. Dopiero smród rozkładającego się ciała sprawił, że oficer armii nakazał usunięcie zwłok. Zastrzeżenie: Wszystkie poniższe opinie i komentarze pochodzą od widzów i nie odzwierciedlają poglądów kanału World History. Nie akceptujemy promowania przemocy lub nienawiści wobec osób lub grup opartych na takich cechach jak: rasa, narodowość, religia, płeć, pochodzenie, orientacja seksualna. World History ma prawo przeglądać komentarze i usuwać je, jeśli zostaną uznane za nieodpowiednie. ► Kliknij przycisk SUBSKRYBUJ, aby zobaczyć więcej interesujących klipów:    / @worldhistoryvideospl   #historia #historiaświata #holokaust #ww2