| dillerin dili... скачать в хорошем качестве

| dillerin dili...

“O, bir şairin sözü değildir. Ne de az inanıyorsunuz!” diyor ayet. Bunu okuyunca, dönüp bir kez daha okuyorum ayeti, sonra bir kez daha, bir kez daha… Öyle bir söz söyleyebilme kabiliyeti ki insan denen mahluk bu kadarına muktedir değil. Olduğu kadarı bizi bu kadar tesir altına almaya muktedirse de Allah burada da insana yüklediği “söz söyleme kabiliyeti”ne muazzam bir denge getirmiş demek ki diyebiliriz, değil mi? Kelimeleri notadan sayarsak, kelimelerin bir araya gelmesiyle oluşan cümleleri de melodiden saymamız icap eder. Efendim bence güzel fikir, ben çoktan ikna oldum. Bir süredir, Orhan Pamuk’un Sessiz Evi’nde yaşıyorum. Nilgün, Faruk Bey’e “Peki, oyna bakalım kelimelerle.” dediğinden beri kafamın içi, ev kadar sessiz değil. Bir cevizin içinde gezinen kurtlar gibi, kafamın içini gıdıklayan kelimelerin oluşturduğu melodiler, şu an işitmekte olduğunuz kayıt kadar afili değil ancak kendi sıkletimde idare eder. Biz de büyüyeceğiz, öğreneceğiz değil mi benim Efendim? Hem ben Fuzuli miyim de, diyebileyim: “Âh ü feryadın Fuzuli incidipdir âlemi, Ger bela-yı aşk ile hoşnûd isen gavgâ nedir?” diye. Hâlihazırda denmiş olanı, başka bir dilde diyebildiğim kadarınca bir beş altı ay kadar sonra yayımlanacak iki kapak arasından hep birlikte okuyabiliriz belki. Ben evvela kelimelere, sonra da galiba Akşit Göktürk’ün “Başka dillerin tanımladığı başka dünyaların tanıtılması,…tek tek diller ötesinde bir ortak dildir çeviri, dillerin dilidir.” dediği müstesna uğraşa talip oldum. Bu yüzdendir ki yüzümde bir tebessüm, içimde bir bahar dalı gevriyor bu kış vaktinde, kırlangıçlar diziliyor üzerine. Okuyabiliriz demişim ama “dinleyebiliriz” de olabilir belki, değil mi? Kelimeler, notalar, melodiler…