Hans Lodeizen - twee gedichten: 'Toen ik nog ...' en 'Voor vader' скачать в хорошем качестве

Hans Lodeizen - twee gedichten: 'Toen ik nog ...' en 'Voor vader'

'Toen ik nog ...' (gelezen door Tine Ruysschaert - opname jaren zeventig) en 'Voor vader'. ------------------------ 1- Toen ik nog ... toen ik nog met hem leefde en wij de wereld samen maakten, wevend en rafelend toen ik zijn oog bij me had en zijn witte handen toen heb ik de sneeuw gezegend en in de regen gelachen. toen ik de middagen in zijn kamer doorbracht en in zijn lichaam rondliep of neerzat, een boek las of sliep, toen ik de weg van zijn oor kende en de rivier van zijn ogen binnenvoer toen ik met zijn handen speelde en over zijn lippen liep toen ben ik mezelf vaak tegengekomen lachend en huilend of dingen zeggend. maar, bij het komen van de herfst is hij weggegaan nu ben ik zelf niet meer want ik ben meegegaan ik heb zijn handen een hand gegeven ik ben in zijn ogen gevangen ik ben in zijn oren verward ik ben in zijn lichaam verdwaald in zijn lichaam verdronken. 2 - Voor vader o vader wij zijn samen geweest in de langzame trein zonder bloemen die de nacht als een handschoen aan- en uittrekt wij zijn samen geweest vader terwijl het donker ons dichtsloeg. waar ben je nu op een klein ritje in de vrolijke bries van een groene auto of legde de dag haar handschoen niet op een tafel waar schemering en zachte genezing zeker zijn in de toekomst. mijn lippen mijn tedere lippen dicht. ----------- Dit is het laatste gedicht dat Hans Lodeizen schreef. Hij maakte het voor de verjaardag van zijn vader op 16 juli 1950, vier dagen voor hij zelf jarig was. Hij was toen al heel erg ziek en stierf aan leukemie op 26 juli 1950, net 26 jaar oud. Bron: Ted van Lieshout, Papieren Museum 2, uitg. Leopold, 2004