"Nie chcę płakać w samotności" || Gachalife mini movie 13+ скачать в хорошем качестве

"Nie chcę płakać w samotności" || Gachalife mini movie 13+

Hejka jest to moj pierwszy mini movie więc nie wyszedł najlepiej Bardzo się nad nim starałam spędziłam nad nim kilkanascie dni i mam nadzieje ze może komuś się spodoba ;3 Historia Jane: Jane nie miała rodziców, zginęli w wypadku samochodowym, gdy była jeszcze dzieckiem. Z opowieści wiedziała, że ona również była pasażerem, jednak jakimś cudem udało jej się przeżyć, bez najmniejszego zadrapania. Stało się to przed jedną z tradycyjnych restauracji. Świadkiem wypadku był pewien chłopak, który prowadził ją razem ze swoją narzeczoną. To właśnie oni przygarnęli ją do siebie dając schronienie. Kochała ich bardzo i traktowała bardziej jak wujkow niż rodziców. Gdy miała osiem lat, jego przybrana ciocia umarła na raka. Na początku jej wujek nie umiał przyjąć tego do wiadomości i popadł w alkoholizm. Dziewczyna starał się jak mógła, aby go pocieszyć i wesprzeć. W końcu poprosiła kucharza, aby nauczył ją sztuki gotowania. Tak też się stało. W ich życiu znowu nastała harmonia, jednak nie na długo. Gdy Jane zaczynał kończył gimnazjum, jej "wujek" umarł. Janr podłamała się. Na domiar złego ich dom oraz restauracja zostały zabrane przez komornika z powodu niespłaconych długów. Kompletnie nie wiedziała, gdzie się podziać. Opieka społeczna jakoś niespecjalnie zajęła się jego przypadkiem, najnormalniej w świecie ją ignorując. Przybita i pozbawiona chęci do życia, zamieszkała w internacie. Poznała wielu wspaniałych przyjaciół, którzy w jakimś stopniu podnosili ją na duchu. Jednak to na dłuższą metę nie wystarczało i coraz bardziej się załamywała. Żeby odreagować, pewnego dnia, zgodziła się przyjść na imprezę zorganizowaną przez przyjaciela. Tam właśnie spotkała osobę, która przewróciła jej życiem o trzysta sześćdziesiąt stopni. Tą osobą był nie kto inny, jak Chason. Na początku wcale nie było kolorowo, jednak z biegiem czasu pojawiły się głębsze uczucia. Dla Jane zaświeciło się światełko w tunelu, które dostrzegła, i do którego chciała dojść. Poczuła, że nie jest sama, że jest ktoś, kto dodaje jej ogromnej otuchy i wsparcia, którego bardzo jej wtedy brakowało. Po raz pierwszy zakochała się i wiedziała, że to jest miłość nierozerwalna, która przetrwa najbardziej niebezpieczną burzę. Wszystko zmieniło się na lepsze, a na jej twarzy z dnia na dzień pojawiał się coraz pewniejszy i jaśniejszy uśmiech, którego nikt nie mógł powstrzymać. Znalazł się człowiek, który pozwolił jej popatrzyć na świat pełen kolorowych barw, całkowicie pozbawiony przygnębiającej czerni i szarości. Wiedziała, że ma gdzie wrócić, i że zawsze ktoś będzie na nią czekał, obdarzając czułością i troską.