اصغر دادبه: حکیم نظامی، دینداری وطن‌پرست скачать в хорошем качестве

اصغر دادبه: حکیم نظامی، دینداری وطن‌پرست

بعضی به رغم حدیث صحیح « حب‌الوطن من‌الایمان: میهن‌دوستی جزئی از ایمان است» وطن‌پرستی(= میهن‌دوستی) را با دینداری ناسازگار می‌بینند و از « وطن» صرفا تفسیری عرفانی و باطنی به‌دست می‌دهند. بعضی هم برآنند هر باطنی را ظاهری و هر ظاهری را باطنی است. وطن نیز مشمول همین قاعده است. حکیم نظامی از گروه دوم است و دینداری است وطن‌پرست و بر هردو موضع خود - وطن‌پرستی و دینداری - حکیمانه پای‌می‌فشارد. به عنوان مثال آنجا که از می و مستی و بی‌خودی سخن می‌گوید با آنکه در دینداری شهره آفاق است و برای خواننده کمترین تردید باقی نمی‌مانَد که مراد او از می‌و مستی، می و مستی معنوی است، با اینهمه بر این معنا چنین تاکید می‌ورزد: ازاین می همه بی‌خودی خواستم بدین بی‌خودی مجلس آراستم وگرنه به‌یزدان که تا بوده‌ام به می دامن لب نیالوده‌ام از سوی دیگر اگر در آثار این شاعر و متفکر بزرگ نیک بنگریم درمی‌یابیم که سروده او : همه عالم تن است و ایران، دل نیست گوینده زین قیاس، خجل چونکه ایران دل زمین باشد دل ز تن بِهْ بوَد یقین باشد شعار نیست، باور اوست و در سراسر آثارش گواه این باور است. من از این باور، جای‌جای سخن گفته‌ام و در این سخنرانی بر یک نکته مهم تاکید کرده‌ام؛ بر این نکته که حکیم در گیرودار شکست دارا و در اوج خواری و زاری او چنان از افتخارات ایران و شکوه سلطنت دارا سخن می‌گوید که اسکندرِ پیروزِجنگ به‌ناله بگوید : « سکندر منم چاکر شهریار»! که حکیم ایران را همواره شکوهمند و سرافراز می‌خواهد.... این سخنرانی که در تاریخ بیست و یکم اسفندماه 1401 در انجمن مفاخر ایراد شده است به یاران درگاه تقدیم می‌شود.