Gravastarlar Kara Deliğin Kötü İkizi скачать в хорошем качестве

Gravastarlar Kara Deliğin Kötü İkizi

Gravastarlar, kara deliklerin kötü ikizi olarak tanımlanan, son derece yıkılmaz, aşırı ve acımasız olabilecek teorik nesnelerdir. Bunlar, saf enerjiyle dolu kozmik sabun köpükleri olarak tasvir edilir ve kabukları doğada mümkün olan en tuhaf maddeden yapılmıştır. Oluşumu ve Yapısı Gravastarlar, çok büyük yıldızların süpernova olarak ölmesi ve çekirdeklerinin aşırı yerçekimi altında çökmesi sürecinde, nötron yıldızı veya kara delik (tekillik) oluşumuna üçüncü ve daha tuhaf bir alternatif olarak ortaya çıkar. Kara deliğe dönüşmek yerine, çekirdek adeta kozmik bir hidrolik presle toz haline getirilir ve atomlar ile parçacıklar saf enerjiye dönüşür. Bu enerji, şiddetle genişlemek isteyen bir "mini-evren" veya bir kabarcık oluşturur. Yıkılan yıldızın muazzam kütlesi ile bu durdurulamaz enerji kabarcığının şiddeti karşılaştığında, madde hapsolur ve daha önce hiç görülmemiş, fiziksel olarak mümkün yeni bir tür malzeme dövülerek gravastar oluşur. Gravastarın yapısı iki ana katmandan oluşur: 1. Kabuk (Dış Katman): Gravastarın kabuğu tamamen karanlık ve evrendeki en soğuk şeydir; mutlak sıfırın sadece milyarda biri kadar üstündedir. Bu kabuk atomlardan değil, henüz adı olmayan, doğada fiziksel olarak mümkün olanın sınırında yer alan aşırı bir maddeden yapılmıştır. Kabuk inanılmaz derecede incedir, ancak iki aşırı kuvvet tarafından dövüldüğü için inanılmaz derecede sıkıdır; bu kabuğu sadece bir metre esnetmek için tüm bir süpernova enerjisi gerekir. Kabuk, içerideki enerjiyi hapseden en güvenli hapishanedir. 2. İç Mekan (Çekirdek): İç kısmı basittir, çünkü bir nevi boştur; tek bir atom, parçacık veya dalga içermeyen mükemmel bir vakumdur. Ancak, bu vakum evrendeki en ilkel ve temel enerji türüyle kaynamaktadır. Bu, evrenin kozmik bir pompa kullanarak fiziğin izin verdiği kadar çok vakum akışkanını sıkıştırdığı "süper yoğuşmuş bir hiçlik" durumudur. Gravastarın içindeki bu süper yoğun vakum, yıldızın dışındaki vakumdan neredeyse bir milyar trilyon trilyon trilyon kat daha fazla enerjiye sahiptir. Bu yoğunluk, fiziği kara delikler gibi bozmadan bir araya getirilebilecek her şeyin mutlak fiziksel sınırındadır. Kara Deliklerle Karşılaştırma ve Fiziksel Önemi Gravastarlar, dışarıdan bakıldığında ve davrandığında kara deliklerle tamamen aynıdır. Her ikisi de çevrelerindeki uzayı büyük ölçüde büker, kütleyi ve ışığı yığma disklerinde hapseder ve yaklaştıkça zamanı yavaşlatır. Bir gravastara düşülmesi durumunda, yüzeye bile çarpmadan yerçekimi kuvvetleri tarafından parçalanılır. Kalan kalıntılar kabuğa dokunduğunda büyük ihtimalle tamamen çözünür ve iç kısımdaki vakum enerjisine dönüşerek gravastarı çok az büyütür ve kütlesini artırır. Kara delikler, fiziğin en iyi anlayışını bozan ve bilgiyi siliyor gibi görünen tekillikler (singularity) yarattığı için fizikçileri yıllardır zorlayan sorunlar yaratmıştır. Gravastarlar ise bu sorunlara çözüm sunan nispeten yeni bir fikirdir; fiziği bozan tekilliklere veya bilgi kaybına ihtiyaç duymazlar. Bununla birlikte, gravastarlar da kabukları için egzotik madde ve süper kütleli boş çekirdekleri için süper yoğun hiçlik gibi yeni sorunlar ortaya çıkarır. Tespit Edilebilirlikleri Gravastarların gerçek olup olmadığını bulmanın bir yolu vardır. Kara deliklerin olay ufku (event horizon) varken, gravastarların maddeden yapılmış fiziksel bir kabuğu vardır. Bu farklılık, çarpıştıklarında davranışlarının çok farklı olduğu anlamına gelir. İki kara deliğin çarpışması bas davul sesi (hızla duran derin bir gümbürtü) gibi gelirken, iki gravastarın çarpışması arkasında ince yankılar bırakan bir gong gibi ses vermelidir. Bilim insanları, kozmik kataklizmlerin müziği olan kütleçekimsel dalgalardaki bu yankıları dinlemektedir. Ancak, gravastarlar ve kara deliklerin etrafındaki güçlü yerçekimi bu "müziğin" çoğunu bastırdığı için (tıpkı kalın bir beton duvarın arkasından iki enstrümanı ayırt etmeye çalışmak gibi), bunları ayırt etmek için çok keskin teknoloji gereklidir.