Oppermachtige Pedersen soleert naar zijn derde winst op een rij - Gent-Wevelgem 2025 in 5 fases. скачать в хорошем качестве

Oppermachtige Pedersen soleert naar zijn derde winst op een rij - Gent-Wevelgem 2025 in 5 fases.

Rugnummer 1 staat opnieuw op het hoogste schavotje: Mads Pedersen heeft net als vorig jaar Gent-Wevelgem op zijn erelijst gezet. De Deen, ook in 2020 hier al winnaar, was niet van het voorplan weg te slaan en forceerde een definitieve split op de voorlaatste passage over de Kemmelberg. Na een solo van 56 kilometer volgde de beloning in de Vanackerestraat. Tim Merlier en ploegmakker Jonathan Milan mochten mee op het podium. Bij de start in Ieper was het hét gespreksonderwerp: de felle wind die een garantie zou zijn voor waaiers, vooral dan in de befaamde Moeren. De wind was inderdaad van de partij en Mads Pedersen en zijn kornuiten maakten ook daar al de meest gretige indruk. Maar op 150 kilometer van de finish bleef het toch vooral bij kietelen. Ook voor wat volgde hadden de kijkers ogen te kort: keer op keer werd het peloton door de wind in stukjes opgebroken. Wie de ene keer in de eerste waaier zat, werd bij een volgende slag in de vierde waaier gemeld en vice versa. En dan moesten de beklimmingen nog komen. Victor Campenaerts maakte van het eerste kwartetje hellingen gebruik om naar de kopgroep toe te rijden. Hierdoor kregen we 10 leiders, met ook nog Victor Vercouillie als Belgische vertegenwoordiger. Alpecin-Deceuninck had zich in de waaierslag niet van zijn beste kant laten zien, want kopman Jasper Philipsen moest keer op keer weer naar voren worden gebracht. Maar op de eerste passage van de Kemmelberg bewees Philipsen dat het vertrouwen in hem terecht was. Hij zette zijn voet naast die van een opnieuw indrukwekkende Pedersen. Dat deed Philipsen ook op de Plugstreets, een triootje van onverharde stroken. Pedersen was nogmaals de aanstoker, Philipsen antwoordde gezwind, net als Olav Kooij. Een strijd tussen de tenoren kondigde zich aan, maar even later zag de wereld er al totaal anders uit: Philipsen viel terug na een lekke band, Kooij viel buiten beeld en gaf op. Arjen Livyns kon Pedersen wel volgen. Samen trokken ze naar de kopgroep met Campenaerts. Pedersen duldde hun gezelschap enkel tot de Kemmelberg. Op het laatste stukje zette hij de turbo aan. Na de afdaling keek hij niet meer om. Als Pedersen wel had omgekeken, had hij het peloton niet kunnen zien. Die volgden al op een minuut. Een halfslachtige achtervolging én een enkele imposante pedaalstoten van Pedersen later waren dat al bijna twee minuten. De laatste keer Kemmelberg werd eerder een triomftocht dan een lijdensweg. Zelfs met de uiteindelijk vereende krachten kwamen ze achter Pedersen nauwelijks dichter. Jonathan Milan had het feestje voor Lidl-Trek met de pelotonsprint nog iets groter kunnen maken, maar Europees kampioen Tim Merlier stak hem net de loef af in de strijd om de tweede plaats.