У нас вы можете посмотреть бесплатно 3. Omidé Vésâl - امید وصال - (Arash Fouladvand feat Mahdieh, Mehrnigori and Sina) или скачать в максимальном доступном качестве, видео которое было загружено на ютуб. Для загрузки выберите вариант из формы ниже:
Если кнопки скачивания не
загрузились
НАЖМИТЕ ЗДЕСЬ или обновите страницу
Если возникают проблемы со скачиванием видео, пожалуйста напишите в поддержку по адресу внизу
страницы.
Спасибо за использование сервиса ClipSaver.ru
3. Omidé Vésâl Lyrics : Hafez Vocalists : Mahdieh MOHAMMADKHANI, Mehrnigori RUSTAM and Sina SARLAK Composer and Conductor : Arash FOULADVAND Soloist Târ : Mohsen FAZELI Soloist Kàmânchéh : Mehrdad NASEHI Soloist Piano : Yvan NAVAI Orchestration assistant : Camille SINI Traditional music assistant : Mozhgan MOHAMMADHOSSEINI Choir : Bahar Choir Orchestra : Orchestre Philharmonique de Paris-Est Production : Arash Fouladvand Academy Video by : Mohammadreza KALANI Central Hall Westminster , 20th June 2025 غزل شمارهٔ ۳۲ خدا چو صورتِ ابرویِ دلگشای تو بست گشادِ کارِ من اندر کرشمههایِ تو بست مرا و سروِ چمن را به خاکِ راه نشاند زمانه تا قَصَبِ نرگسِ قبای تو بست ز کارِ ما و دلِ غنچه صد گره بگشود نسیمِ گل چو دل اندر پیِ هوایِ تو بست مرا به بندِ تو دورانِ چرخ راضی کرد ولی چه سود که سررشته در رضای تو بست چو نافه بر دلِ مسکینِ من گره مَفِکن که عهد با سرِ زلفِ گرهگشایِ تو بست تو خود وصالِ دگر بودی ای نسیمِ وصال خطا نِگر که دل امید در وفایِ تو بست ز دستِ جورِ تو گفتم زِ شهر خواهم رفت به خنده گفت که حافظ برو، که پایِ تو بست؟ غزل شمارهٔ ۳۰۰ هزار دشمنم اَر میکنند قصدِ هلاک گَرَم تو دوستی از دشمنان ندارم باک مرا امیدِ وصالِ تو زنده میدارد و گر نه هر دَمم از هجرِ توست بیمِ هلاک نفَسنفَس اگر از باد نَشنوم بویش زمانزمان چو گل از غم کُنم گریبان چاک رَوَد به خواب، دو چشم از خیالِ تو؟ هیهات بُوَد صبور، دل اندر فراقِ تو؟ حاشاک اگر تو زخم زَنی، بِهْ که دیگری مَرهم و گر تو زهر دهی، بِهْ که دیگری تریاک بِضَربِ سَیْفِکَ قَتْلی حَیاتُنا اَبدا لِأنَّ روحیَ قَدْ طابَ اَن یَکونَ فِداک عنان مَپیچ که گر میزنی به شمشیرم سپر کُنم سر و دستت ندارم از فِتراک تو را چنان که تویی هر نظر کجا بیند؟ به قدرِ دانشِ خود هر کسی کند ادراک به چشمِ خَلق، عزیزِ جهان شود حافظ که بر درِ تو نَهد رویِ مَسکَنَت بر خاک