Скачать с ютуб S. Niewiadomski, Dwa słowa - Karolina Borowczyk / Witosława Frankowska в хорошем качестве

S. Niewiadomski, Dwa słowa - Karolina Borowczyk / Witosława Frankowska

Dwunasta pieśń projektu "Mickiewicz." Stanisław Niewiadomski, "Dwa słowa" Poezye Adama Mickiewicza. T. 1. (1899) Poezye miłosne i elegie Gdy sam na sam z tobą sie­dzę, Nie mam cza­su o nic py­tać: Pa­trzę w oczy, ustek śle­dzę, Chciał­bym wszyst­kie my­śli czy­tać Wprzód, nim w oczę­tach za­świe­cą; Chciał­bym wszyst­kie słów­ka chwy­tać Wprzód, nim od ustek od­le­cą; I nie po­trze­ba tłu­ma­czyć, Co chcę sły­szeć, co zo­ba­czyć. Rzecz nie­trud­na i nie­no­wa, Moja luba! te dwa sło­wa: Ko­cham cie­bie, ko­cham cie­bie. In­ne­go nie chcę wi­do­ku, Kie­dy z tobą będę w nie­bie; Tyl­ko niech te dwa wy­ra­zy, Na­pi­sa­ne w two­im oku, Od­bi­te po ty­siąc razy Wi­dzę wszę­dzie wko­ło sie­bie. I in­nej mu­zy­ki w nie­bie Nie chcę od wscho­du ju­trzen­ki Sły­szeć do za­cho­du słoń­ca; Ko­cham cie­bie, ko­cham cie­bie. Dość mnie tej jed­nej pio­sen­ki Z wa­ry­ja­cja­mi bez koń­ca. Karolina Borowczyk - mezzosopran Witosława Frankowska - fortepian Stanisław Karol Niewiadomski (ur. 4 listopada 1859 w Soposzynie, zm. 15 sierpnia 1936 we Lwowie) – polski kompozytor, dyrygent, krytyk muzyczny, pedagog. Szkołę niższą i średnią ukończył we Lwowie. Potem pobierał lekcje gry na fortepianie u Matyldy Żłobickiej (1836-1895), uczennicy Karola Mikuli. Następnie uczył się w Konserwatorium Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie pod kierunkiem Stefana Witte, Franciszka Słomkowskiego oraz Karola Mikulego, ucznia Chopina. Po udanym debiucie kompozytorskim w 1880 (kantata Akt wiary na 50-lecie wybuchu Powstania Listopadowego) studiował w Konserwatorium Towarzystwa Przyjaciół Muzyki w Wiedniu i w Królewskim Konserwatorium Muzycznym w Lipsku. Powrócił do Lwowa, gdzie pracował jako pedagog, krytyk muzyczny w dziennikach lwowskich („Gazeta Lwowska” i „Dziennik Polski”) oraz warszawskich („Echo Muzyczne, Teatralne i Artystyczne”) oraz organizator życia muzycznego – najpierw jako korepetytor w Teatrze Skarbkowskim, następnie dyrektor artystyczny opery i operetki. W 1887 został profesorem Konserwatorium Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie (wykłady teorii muzyki, harmonii, historii muzyki, klasa śpiewu chóralnego). W konserwatorium pracował do 1918. Lata I wojny światowej spędził w Wiedniu, kierując filią konserwatorium lwowskiego zorganizowaną dla uchodźców. W 1918 powrócił do Lwowa i objął stanowisko kierownika opery w Teatrze Miejskim. W 1919 przeniósł się na stałe do Warszawy. W Państwowym Konserwatorium Muzycznym uczył estetyki, historii muzyki i instrumentoznawstwa (do 1927). W 1924 założył Stowarzyszenie Pisarzy i Krytyków Muzycznych. Kontynuował również działalność publicystyczną (recenzje i felietony w "Rzeczypospolitej", "Warszawiance", "Dniu Polskim", "Kurierze Polskim", "Muzyce", "Gazecie Porannej", "Lwowskich Wiadomościach Muzycznych i Literackich", "lwowskim Wieku Nowym", poznańskim "Przeglądzie Muzycznym", przemyskiej "Orkiestrze" oraz katowickim "Śpiewaku". Wygłaszał prelekcje i odczyty w radiu oraz w filharmonii i operze. Był laureatem Nagrody Muzycznej m.st. Warszawy. Zmarł w sanatorium „Salus” we Lwowie. Pochowany na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie w Alei Zasłużonych. Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%...) Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu. Projekt ma na celu nagranie serii mało znanych bądź nieznanych pieśni do tekstów Adama Mickiewicza z kręgu literatury polskiej i obcej. Nagranie zostało wykonane w jednym ujęciu, bez wycinania i strojenia. Strona projektu:   / mickiewicz-106659298130492