غزلیات حافظ شماره 173 - در نمازم خم ابروی تو با ياد آمد скачать в хорошем качестве

غزلیات حافظ شماره 173 - در نمازم خم ابروی تو با ياد آمد

در نمازم خم ابروی تو با ياد آمد حالتی رفت که محراب به فرياد آمد از من اکنون طمع صبر و دل و هوش مدار کان تحمل که تو ديدی همه بر باد آمد باده صافی شد و مرغان چمن مست شدند موسم عاشقی و کار به بنياد آمد بوی بهبود ز اوضاع جهان میشنوم شادی آورد گل و باد صبا شاد آمد ای عروس هنر از بخت شکايت منما حجله حسن بيارای که داماد آمد دلفريبان نباتی همه زيور بستند دلبر ماست که با حسن خداداد آمد زير بارند درختان که تعلق دارند ای خوشا سرو که از بار غم آزاد آمد مطرب از گفته حافظ غزلی نغز بخوان تا بگويم که ز عهد طربم ياد آمد --------------------------------------------------------------------------------------------- When, in prayer, to me recollection of the curve of Thy eye-brow came. A state passed that, into lament, the prayer-arch came. Now from me expect neither patience nor the heart of sense; For that patience, that thou sawest, to the wind all came. Clear, became the wine; and intoxicated, became the birds of the sward: The season of being a lover; and to foundation, the work came. From the world’s quarters, I perceive welfare’s perfume: Gladness, the rose brought; and joyous the morning breeze came. O bride of skill! Complain not of fortune: Adorn the chamber of beauty. For the bridegroom, skill understanding, is-came. The flowery heart-allurers all put on Jewels: Our heart-ravisher, who is with beauty God-given, came. Beneath their load, are the trees, that have attachment: O happy the cypress, who tree from grief’s bond, came. Minstrel! Of Hafez’s utterance, utter a sweet ghazal. So that I may speak, saying “Recollection of Time s Joy mine became.” ------------------------------------------------------------------------------- Record&Mixing : Samet Musix Video&Editing : Samet Moviex Nrrator : Milad Samet #شعر #حافظ #موسیقی