Τι έκαναν οι Σοβιετικοί στις Γερμανίδες μετά τη Μάχη του Βερολίνου; скачать в хорошем качестве

Τι έκαναν οι Σοβιετικοί στις Γερμανίδες μετά τη Μάχη του Βερολίνου;

Η ιστορία μας ξεκινά στα τέλη του 1942, όταν άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες στη Γερμανία ότι ο Κόκκινος Στρατός είχε περικυκλώσει την Έκτη Στρατιά του Στρατηγού Πάουλους στο Στάλινγκραντ. Οι άνθρωποι, συνηθισμένοι στις μεγάλες νίκες των στρατιωτών τους, δυσκολεύονταν να δεχτούν ότι ο μεγαλύτερος σχηματισμός της Βέρμαχτ ήταν καταδικασμένος. Ο Γιόζεφ Γκέμπελς ανακοίνωσε «Γερμανικά Χριστούγεννα», ζωγραφισμένα με λιτότητα και ιδεολογική αποφασιστικότητα. Δύο χρόνια αργότερα, οι Βερολινέζοι είχαν λίγα να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα του 1944. Οι βομβαρδισμοί είχαν μετατρέψει μεγάλο μέρος της πρωτεύουσας σε ερείπια. Οι άνθρωποι ήταν εξαντλημένοι από τις μειωμένες μερίδες φαγητού και το άγχος. Αυτό που φαινόταν σαν αθώα σκοτεινά αστεία είχε μετατραπεί σε μακάβριο χιούμορ. Ένα αστείο έγραφε: «Να είσαι πρακτικός: δώσε ένα φέρετρο». Μηνύματα γράφονταν στους τοίχους των κατεστραμμένων κτιρίων για να ενημερώνουν τους συγγενείς που είχαν μετακομίσει αλλού. Πάνω από αυτά, ανακοινώσεις του Ναζιστικού Κόμματος προειδοποιούσαν: «Οι λεηλάτες θα τιμωρηθούν με θάνατο!» Οι αεροπορικές επιδρομές ήταν τόσο συχνές που οι Βερολινέζοι περνούσαν περισσότερο χρόνο σε υπόγεια και καταφύγια παρά στα κρεβάτια τους. Τα καταφύγια, φωτισμένα με μπλε φώτα, ήταν κλειστοφοβικά. Οι άνθρωποι συγκεντρώθηκαν, τυλιγμένοι με τα πιο ζεστά τους ρούχα, κουβαλώντας μικρές χάρτινες βαλίτσες που περιείχαν σνακ και θερμός. Τα ταβάνια ήταν βαμμένα με φωτεινή μπογιά για όταν έσβηνε το φως. Το Βερολίνο δεν είχε αρκετά καταφύγια για τον πληθυσμό του των 3 εκατομμυρίων, οπότε έγιναν υπερπλήρη. Τα αρχικά LSR, για το Luftschutzraum, ή καταφύγιο αεροπορικής επιδρομής, λέγεται ότι αντιστοιχούσαν σε "Lernt schnell Russisch" - "Μάθε γρήγορα ρωσικά". Οι περισσότεροι Βερολινέζοι είχαν σταματήσει να λένε "Heil Hitler!" και αντ' αυτού χαιρετούνταν μεταξύ τους με "Bleib übrig!" - "Επιβίωσε!". Οι Βερολινέζοι φοβόντουσαν τους εισβολείς από την ανατολή. Η προπαγάνδα του Γκέμπελς ανέφερε επανειλημμένα τις φρικαλεότητες στο Νέμερσντορφ, όπου στρατεύματα του Κόκκινου Στρατού βίασαν και δολοφόνησαν εκατοντάδες κατοίκους. Ο φόβος τους ήταν τεράστιος, καθώς η άφιξή τους φαινόταν αναπόφευκτη. Η επίθεση στις Αρδέννες τον Δεκέμβριο του 1944 αναζωογόνησε κάπως το ηθικό του γερμανικού πληθυσμού. Πίστευαν στον Φύρερ και στα θαυματουργά όπλα, πιστεύοντας ότι μπορούσαν να θέσουν τον κόσμο υπό έλεγχο. Ωστόσο, η ανώτατη διοίκηση δεν συμμεριζόταν αυτόν τον ενθουσιασμό. Οι αξιωματικοί του επιτελείου δικαιολογημένα φοβόντουσαν ότι η επίθεση στα δυτικά θα αποδυνάμωνε το ανατολικό μέτωπο σε μια αποφασιστική στιγμή. Ωστόσο, ο Χίτλερ είχε εμμονή με την αντιστροφή της μοίρας του πολέμου και την εξαναγκασμό των Συμμάχων να καταλήξουν σε συμφωνία. Απέρριψε οποιαδήποτε προσέγγιση με τη Σοβιετική Ένωση. Ο Γκουντέριαν προειδοποίησε τον Χίτλερ για την ενίσχυση του Κόκκινου Στρατού για μια μαζική επίθεση. Ο Χίτλερ απέρριψε αυτές τις εκτιμήσεις, πεπεισμένος ότι οι σοβιετικές μεραρχίες ήταν αδύναμες. Ο Χίτλερ παρέμεινε πεισματικά επικεντρωμένος στη δύση, παρά την άμεση απειλή στα ανατολικά. Στις 13 Ιανουαρίου 1945, ο στρατηγός Ιβάν Ντανίλοβιτς Τσερνιάκοφσκι εξαπέλυσε μια μαζική επίθεση στην Ανατολική Πρωσία. Πριν από την επίθεση, τα σοβιετικά στρατεύματα ενημερώθηκαν ότι έμπαιναν στη φωλιά του φασιστικού θηρίου. Αν και οι Γερμανοί προέβαλαν αξιοσημείωτη αντίσταση, μέχρι τις 24 Ιανουαρίου, οι σοβιετικές δυνάμεις βρίσκονταν στις πύλες του Κένιγκσμπεργκ, της πρωτεύουσας της Ανατολικής Πρωσίας. Στο νότο, τα στρατεύματα του στρατάρχη Κονσταντίν Ροκοσόφσκι επιτέθηκαν στις 14 Ιανουαρίου, με στόχο να αποκόψουν την Ανατολική Πρωσία. Την πρώτη νύχτα, ο Γερμανός στρατηγός Γκέοργκ-Χανς Ράινχαρντ προειδοποίησε τον Χίτλερ για την απειλή, αλλά αγνοήθηκε. Οι Σοβιετικοί αιφνιδίασαν τους Γερμανούς, οδηγώντας σε ταχεία προέλαση.