Dahlia's: Vermeerderen als een Pro! скачать в хорошем качестве

Dahlia's: Vermeerderen als een Pro!

Dahlia 🌸 Volgens mijn moeder was mijn opa een echte tuinman en hij was dan ook altijd in zijn bescheiden tuintje te vinden. Vooral de bloemen kregen, volgens haar, zijn voornaamste aandacht. Mijn oma had altijd vaasjes met verse, zelf opgekweekte bloemen staan. Mijn moeder vertelde er altijd liefdevol over. ❤️ Wat ik niet wist toen ik op mijn eerste volkstuin terechtkwam, was dat mijn moeders gezin, voor haar geboorte, ook op diezelfde tuin had getuinierd. Mijn moeder was een nakomertje en was daar nooit geweest. De mooie en levendige verhalen die haar ouders haar vertelden, maakten dat het in geur en kleur in haar herinnering tot leven werd gebracht. 🌺 Die tuin hadden zij al voor de Tweede Wereldoorlog. Mijn opa heb ik maar kort mogen kennen, dus mijn herinneringen aan hem zijn minimaal. Toen mijn interesse na al die jaren van moestuinieren zich op dahli's en lathyrus richtte, maakte mijn moeders hart en mond een sprongetje. Daar was mijn vader zo gek op, vertelde ze dan met nostalgie en verlangen in haar stem. Toen ik die bloemen 'her'ontdekte, werd dezelfde passie in mij aangewakkerd. De allereerste dahlia-bloem die verscheen, verwelkomde ik met veel verbazing en verwondering. Jeetje, wat een mooie en onvoorstelbare bloemen. Gewoon niet van deze wereld! Deze bloemen lijken tegen mij te spreken en roepen een verwondering op die nergens mee te vergelijken is. Als robuuste, maar toch tere en bijna buitenaardse wezens, staan ze enorm de aandacht te trekken en bij eenieder die ze ziet, raakt het wel iets. 🌼 Ze zijn mooi, maar zeker ook mysterieus. Ze lijken gestuurd om ons mensen even een lesje in het hier en nu te geven. Direct bij het aanschouwen van deze wezens word je gegrepen en ga je een direct contact aan. De hele wereld lijkt dan even stil te staan. Althans, bij mij wel. 🌺❤️ Toch bijzonder dat ik als vanzelf bij een bloem uitkom die mijn opa zo verwonderde. Is het toeval? Of leeft er iets van hem in mij voort? Zou het stiekem een beetje in mijn DNA terecht zijn gekomen? Ik lees regelmatig dat we tot zeven generaties terug worden beïnvloed door onze voorouders. Zou daar iets van waarheid in zitten? 🤔 Wat ik wel weet, is dat ik nu een echte dahlia-"gekkie" ben. Altijd op zoek naar uitbreiding van mijn "collectie" met een of andere bijzondere, liefst biologische soort. Met veel zorg plant ik ze in het vroege voorjaar in potten, die dan werkelijk overal staan en alles overnemen, om ze voor te trekken. De slakken houd ik daarmee zo lang mogelijk op afstand. 🌱🐌 Na het uitplanten en de bloei en groei, en alle aandacht die ze hebben gegenereerd door mooi te staan te wezen, haal ik ze, nadat het blad is bestorven, uit de aarde en laat ik ze drogen. Daarna gaan ze als knollen in kistjes mee naar huis, waar ik ze onder mijn toeziend oog vorstvrij bewaar, zodat we in het voorjaar de hele kermis opnieuw kunnen opstarten. En dan maar duimen dat ze het allemaal ieder jaar weer overleven. 🤞🌼 Nu mijn moeder inmiddels zelf niet meer in de fysieke wereld is, heeft alles nog meer diepte en waarde gekregen. Naast de dahlia en de lathyrus is daar nu de fresia bij gekomen. Dat was haar lievelingsbloem voor op de vaas. Ik koester mijn bloemen nu ook vanuit een echt gevoelde en gemeende liefde. Liefde voor het leven en alles wat daarbij hoort! Geen mooiere manier om het leven te vieren dan met bloemen. 🌸❤️ 💡Wist je dat de dahlia ergens rond 1800 voor het eerst wortel aan Nederlandse bodem zette? Hun oorsprong ligt in Mexico, waar de knollen van oudsher werden gebruikt als veevoeder. De dahlia is dan ook in zijn geheel eetbaar en blijkt zeer voedzaam te zijn. Over de smaak? Daar valt over te twisten. De bloemblaadjes doen het leuk in salades en als garnering. Let op! Ze zijn pittig. 🌼🌶️ 💡En wist je ook dat er zelfs vele dahlia-verenigingen zijn? Daar bespreken en ruilen echte dahlia-liefhebbers onder elkaar de vele soorten, 62.000 gecultiveerde. Er zijn dus nog grotere "gekkies" dan ik! Hoe bijzonder... ik snap het helemaal. 😄🌸