శివున్ని నమ్మితే ఈ శివ కథ వినండి - దుఃఖం బాధ అప్పులో మరియు పాపాలు పోవడం ఖాయం скачать в хорошем качестве

శివున్ని నమ్మితే ఈ శివ కథ వినండి - దుఃఖం బాధ అప్పులో మరియు పాపాలు పోవడం ఖాయం

శివున్ని నమ్మితే ఈ శివ కథ వినండి దుఃఖం, బాధ, అప్పులో మరియు పాపాలు పోవడం ఖాయం ఈ ఉపన్యాసం మొత్తం “శివ” అనే ఒక్క పేరులో నిక్షిప్తమైన మహత్తును, ఆ పేరుకి ఎదురుగా నిలబడిపోయే భక్తుల చరిత్రలను, ఆ భక్తి నుంచి పుట్టిన గురు పరంపర – శంకరాచార్యుల వరకు – ఎంతో రసప్రదంగా చెప్పుతుంది. మొదట అమరకోశంలో ఇచ్చిన “శివ” అనే పదం అర్థాలు తీసుకుంటాడు: శుభం, భద్రం, శోభనం, మంగళం, కళ్యాణం, శ్రేయస్సు – ఇవన్నీ శివ శబ్దానికి పర్యాయాలు. జీవితంలో నిజమైన శుభం, కళ్యాణం, శ్రేయస్సు అంటే కేవలం పెళ్లిళ్లు, విందులు కాదు; మనిషిని మూలంగా మార్చేసే జ్ఞానం, భక్తి, అంతరశాంతి – ఇవే నిజమైన శివ-పుష్పాలు అని చూపిస్తాడు. తర్వాత “శివ” అనే పేరుకి అమరకోశం ఇచ్చిన ఒక గంభీరమైన అర్థం చెబుతాడు – “సజ్జనుల మనస్సు రమించే స్థలం శివుడు”. సాధువుల హృదయంలో ఆశ్రయం పొందినవాడే శివుడు. దానికి నిదర్శనంగా గుగ్గిల నాయనార్ కథను చెప్తాడు. ఒక సాధారణ శైవ భక్తుడు – గుగ్గిల నాయనార్. ఆయన భక్తి ఒక్కటే – శివుడికి ప్రతిరోజూ విరివిగా గుగ్గిల ధూపం వేయడం. ఆ సువాసనలో కూర్చుని శంకరుడిని ధ్యానం చేస్తూ సమాధిలో లీనమవుతాడు. దేవుడు పరీక్ష పెడతాడు; ఐశ్వర్యం మొత్తం తొలగిపోతుంది; భార్య పిల్లలకు అన్నం లేకుండా పోతుంది. పతివ్రత భార్య తన మెడలోని మంగళసూత్రం తీసి, “ఇది అమ్మేసి కొన్నాళ్లకి అన్నం తెచ్చుకో” అంటుంది. భర్త మాత్రం దాన్ని ఇచ్చేసి గుగ్గిలమే కొంటాడు! ఇంట్లో ఆకలి, తానొక్కడే గుడిలో, శివలింగం మధ్య గుగ్గిలం రాశి వెలిగించి పొగలో కూర్చుని సమాధి. ఇక్కడ భగవంతుడు ఓడిపోతాడు. ఈ స్థాయి భక్తిని ఇంకేమి పరీక్షిస్తాడు? వెంటనే కుబేరుడిని పిలిపించి, వారి ఇంటిని మహా ఐశ్వర్యంతో నింపిస్తాడు, పిల్లలకు భోజనం, భోగాలు ఇస్తాడు. ఆహారమే అని ఆయనను లేపడానికి శివుడు స్వయంగా వచ్చి భుజాలు పట్టుకొని “రా నాయనా, ముందు ఇంటికి వెళ్లి అన్నం తిని, ఐశ్వర్యంతో ఉన్నా భక్తిని విడువొద్దు” అని అంటాడు. ఈ నాయనార్ జీవితంలో ఇంకో అద్భుతం – వంగిపోయిన శివలింగాన్ని ఇనుప గొలుసులతో ఏనుగులు లాగినా నిలువుగా రానప్పుడు, తాను గొలుసు తన గొంతుకకి కట్టి లాగుతాడు; తన గొంతుక ఏమీ కాకుండా లింగం ఒంపు దిద్దబడుతుంది. “శివుడికి వేసిన బాధ నా మెడకి వచ్చి పడాలి” అన్న భక్తి ఇది. తర్వాత ఉపన్యాసం నాటరాజ తాండవం దగ్గరికి వెళ్లుతుంది. ఆ విశ్వరూప నాట్యం వద్ద కేవలం ఇద్దరే “కేవలం చూసేవాళ్లు” – వ్యాగ్రపాదుడు, పతంజలి. మిగిలిన జగత్తు అంతా సహకార నర్తకుల్లాంటిదే. అక్కడి నుంచి పతంజలి జీవితం, ఆయన చేసిన వ్యాకరణ మహాభాష్యం కథ మొదలవుతుంది. పతంజలి వెయ్యి మంది శిష్యులకు తెర వెనుకనుంచి, వెయ్యి నాలుకలతో పాఠం చెప్తాడు. మధ్యలో ఎవరు లేచి వెళ్తే బ్రహ్మరాక్షసుడు అవుతారని శాపం పెడతాడు. ఒకడు బయటికి వెళ్తాడు; శాపం వల్ల బ్రహ్మరాక్షసుడవుతాడు. ఆ తర్వాత అదే బ్రహ్మరాక్షసుడిని ఉద్ధరించడానికి పతంజలే బ్రాహ్మణ బాలుడిగా – చంద్రశర్మగా – వస్తాడు. అడవిలో పెద్ద రవి చెట్టుపై ఇద్దరూ కూర్చుంటారు. తొమ్మిది రోజు–రాత్రులు చంద్రశర్మ తన తొడను చీరుకుని, రక్తాన్ని మస్యాగా చేసుకుని రావి ఆకులపై మహాభాష్యం రాస్తాడు. పాఠం పూర్తయ్యాక బ్రహ్మరాక్షసుడు విముక్తి పొంది గౌడపాదాచార్యుడవుతాడు; చంద్రశర్మ తరువాత గోవిందపాదాచార్యుడై నర్మదా తీరం గుహలో కూర్చుంటాడు. అదే గోవిందపాదులు – మన ఆది శంకరాచార్యుల గురువు. ఇక్కడ నుంచి గురు పరంపర వరుసగా నిలబడుతుంది – సదాశివ → పతంజలి → గౌడపాదులు → గోవిందపాదులు → శంకరాచార్యులు → తరువాతి ఆచార్యులు. వాయు పురాణంలోని “చతుర్భిః సహ శిష్యైః శంకరోవతరిష్యతి” అనే వాక్యం, రుద్రంలో “నమః కపర్దినే చ వ్యుప్తకేశాయ చ” అనే మంత్రం ద్వారా, పెద్ద జటాలతోనూ, గుండు ముండనంతోనూ కనిపించే అదే తత్వం – శివుడే శంకరుడై అవతరించాడని ఉపన్యాసకుడు చక్కగా అనుసంధానిస్తాడు. తర్వాత “నమః శివాయ” పంచాక్షరీ రహస్యాన్ని చెబుతాడు. యజుర్వేదంలో, మధ్య కాండంలో, రుద్ర అష్టమానువాకం చివర్లో దాచిపెట్టి ఉంది ఈ మంత్రం. దానికి ముందు “నమః శంకరాయ చ మయస్కరాయ చ” – శంకరుడు, గురువు అని వస్తుంది. అంటే బ్రహ్మాండానికి మధ్యలో, వేదాల మధ్యలో, రుద్రంలో మధ్యలో, మంత్రంలో మధ్యలో శంకరుడినీ, గురువునీ వేదం ఉంచింది. ఇంత గంభీరచర్చ మధ్యలో, ఒక ఆత్మహత్యకు సిద్ధమైన వ్యక్తి తన ఇంటికి వచ్చి “ఇది నా చివరి రోజు” అనగా, అతనికి 42 రోజుల పాటు ప్రదోషకాలంలో శివాలయ ప్రదక్షిణ, “శివ శివ” జపం సూచించి, ఆ ద్వారా అతడి జీవితం పూర్తిగా మారిపోయిందని ఒక ప్రత్యక్ష ఉదాహరణ చెబుతాడు. “శివనామమే మంగళం, శివనామమే భద్రం” అనే మాటకు ఇది సాక్ష్యం. మొత్తం ఉపన్యాసం చెప్తున్నది – శివుడు అంటే కేవలం అర్చనల దేవుడు కాదు; నిజమైన శుభం, శ్రేయస్సు, జ్ఞానం, గురుతత్వం, భక్తుడిని పట్టుకొని విడవని కరుణా స్వరూపం. “గురుర్ బ్రహ్మ, గురుర్ విష్ణు, గురుర్ దేవో మహేశ్వరః” అన్న మంత్రం సజీవంగా మన ముందే నడుస్తూ ఉన్నట్టుగా గా శంకరాచార్యులు, పరమాచార్యులు, మన గురువులు – అందరూ శివస్వరూపులే అని ఈ ప్రసంగం మనసులో గట్టిగా నాటుతుంది. #chaganti #chagantikoteswararao #chagantipravachanalu #chagantipravachanam #chagantikoteswararaospeeches #chagantikoteswararaopravachanamlatest