ศึกแย่งชิงน้ำเข้านาข้าว และสวนแตง 2 ผู้เฒ่าผู้ที่ไม่เคยยอมใคร скачать в хорошем качестве

ศึกแย่งชิงน้ำเข้านาข้าว และสวนแตง 2 ผู้เฒ่าผู้ที่ไม่เคยยอมใคร

ช่อง"เล่าเรื่อง กรรม " ได้รวมช่อง 2 ช่องคือ 🥰หลอนหลังไมค์ 🥰เล่าเรื่องกรรม ของพี่บุ้งรวมไว้ให้ทั้ง2ช่องในลิ้งนี้แล้วค่ะ👇 เป็นเพื่อนสามารถฟังยาวๆก่อนนอนได้เลยจ้า..🥰    • เส้นทางกรรม by พี่บุ้ง/เล่าหลังไมค์ b...   🙏🙏🙏 ยายชื้นกับยายแฉะ : ศึกชิงสายน้ำ ในหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง มีไร่แตงโมของ ยายชื้น กับนาข้าวของ ยายแฉะ ตั้งอยู่ติดกัน ทั้งคู่เป็นแม่หม้ายวัยไม้ใกล้ฝั่งที่อยู่กันมานานจนกลายเป็นไม้เบื่อไม้เมา ไม่ใช่เพราะความเกลียดชังกันเป็นทุนเดิม แต่เพราะความดื้อรั้นและหัวแข็งของทั้งสองที่ไม่มีใครยอมใคร เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ความบาดหมางก็ยิ่งเพิ่มขึ้น ยิ่งช่วงหน้าแล้งที่น้ำในลำคลองมีจำกัด การแบ่งปันน้ำกลายเป็นปัญหาใหญ่ของทั้งคู่ เวลาหนึ่งคนสูบน้ำ อีกคนก็อดทนไม่ได้ต้องมาชิงใช้น้ำพร้อมกัน และนี่ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ความอดทนของทั้งสองมาถึงขีดสุด --- (เช้าวันนั้น ริมคลองข้างไร่แตงโมและนาข้าว) ยายชื้น : "โอ๊ย! น้ำบ้านนี้ใครเขามีเป็นของตัวเองกันยะ!? สูบน้ำจนคลองแทบแห้งอยู่แล้วยายแฉะ! นี่มันคลองหลวงของหลวงโว้ย ไม่ใช่คลองของเอ็ง!" ยายแฉะ : "อีชื้น! เอ็งก็สูบของเอ็ง ข้าก็สูบของข้า ทีเอ็งสูบแต่เช้า ข้ายังไม่ว่าเลย!" ยายชื้น : "ข้าไม่เคยสูบหมดจดขนาดนี้หรอกนะโว้ย! ดูสิ! นาข้าวเอ็งอิ่มแปล้ แตงโมข้าจะแห้งตายอยู่แล้ว!" ยายแฉะ : "แตงโมแตงไม่โมอะไรของเอ็ง ข้าทำนาข้าวให้คนกินโว้ย! แตงโมเอ็งแค่ของหวาน!" ยายชื้น : "อ้าว! แล้วข้าต้องปลูกข้าวเหมือนเอ็งรึไง? คนเขาก็ชอบกินแตงโมเหมือนกัน ไม่งั้นตลาดจะมีขายทำไม?" ยายแฉะ : "แต่ข้าทำนามาก่อน! น้ำนี้ข้าใช้มาตั้งแต่รุ่นแม่รุ่นยายเอ็งด้วยซ้ำ!" ยายชื้น : "อีบ้า! คลองนี้ไม่ได้ติดทะเบียนชื่อยายแฉะโว้ย! ของส่วนกลาง!" ยายแฉะ : "ของส่วนกลางก็จริง! แต่เอ็งเล่นสูบทีเดียวปั๊มแตก น้ำข้าแทบไม่เหลือ! ข้าสูบของข้า เอ็งก็สูบของเอ็ง กติกามันต้องแบ่งกันใช้เว้ย!" ยายชื้น : "แบ่งอะไร! ทีข้าจะสูบบ้าง เอ็งก็มาปิดเครื่องข้า ไอ้แบบนี้เรียกแบ่งหรือปล้นวะ!?" ยายแฉะ : "ข้าปล้นตรงไหน? ข้าแค่ป้องกันไม่ให้เอ็งสูบเพลินจนข้าขาดน้ำโว้ย!" ยายชื้น : "ข้าเห็นอยู่ว่าเอ็งแอบมาแงะสายปั๊มข้า! เอ็งนี่มันแสบจริง ๆ!" ยายแฉะ : "เอ็งก็เหมือนกัน! พอตอนดึกข้าหลับ เอ็งแอบเปิดน้ำไหลเข้าไร่ตัวเองจนเช้าละกัน! ข้าเห็นนะ!" ยายชื้น : "ก็เอ็งสูบกลางวัน ข้าก็ต้องสูบกลางคืนสิ จะให้ข้ารอให้น้ำฝนตกลงมาจากฟ้าเรอะ!?" ยายแฉะ : "แล้วข้าจะทำนายังไง? ข้าวข้าก็ต้องใช้น้ำเหมือนกัน! ไม่งั้นปีนี้ข้าจะเอาอะไรไปขาย!?" ยายชื้น : "ข้าก็ต้องขายแตงโมเหมือนกันโว้ย! คิดว่าเอ็งคนเดียวรึไงที่เดือดร้อน!?" ยายแฉะ : "เอ็งก็ลด ๆ ลงบ้างสิ! สูบไปตั้งกี่ปี กี่ชาติแล้ว!" ยายชื้น : "เอ็งก็เหมือนกัน! ข้าทนมาหลายปีแล้วโว้ย! ตอนนี้ข้าไม่ทนแล้ว!" ยายแฉะ : "เอ็งไม่ทน ข้าก็ไม่ทน! มาเลย! จะเอายังไง!?" ยายชื้น : "มึงนั่นแหละ! จะเอายังไง!?" เสียงทะเลาะกันดังไปทั่วถนนข้างคลอง ชาวบ้านขับรถผ่านไปมาก็ส่ายหัวเบา ๆ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ยายชื้นกับยายแฉะทะเลาะกันเรื่องน้ำ บางคนแวะลงมาห้าม บางคนก็แค่กดกระจกรถลงมามองขำ ๆ เพราะรู้ดีว่าห้ามไปก็เปล่าประโยชน์ ชาวบ้านคนหนึ่ง : "พอ ๆ เถอะยาย! ทะเลาะกันทุกวันแบบนี้เหนื่อยกันบ้างไหม!?" ยายชื้น : "ไม่เหนื่อยโว้ย! แต่รำคาญมัน!" ยายแฉะ : "ข้าก็รำคาญเอ็งเหมือนกัน!" ชาวบ้านอีกคน : "แบ่ง ๆ น้ำกันใช้หน่อยเถอะยาย ขืนทะเลาะกันแบบนี้ เดี๋ยวคลองก็แห้งหมดทั้งคู่" ยายชื้น : "ก็ให้มันลดน้ำข้าวลงก่อน!" ยายแฉะ : "ให้เอ็งลดก่อน!" ชาวบ้าน : "โอ๊ย! ข้าไม่ยุ่งละ!" ชาวบ้านเดินหนีไป ปล่อยให้ยายชื้นกับยายแฉะยืนเถียงกันอยู่กลางคลองต่อไป ไม่มีใครยอมใคร ไม่มีใครลดทิฐิ ในขณะที่ดวงอาทิตย์ขึ้นสูง น้ำในคลองก็ลดลงทุกที… --- (ตอนต่อไป : จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าสายน้ำที่แย่งกันอยู่กลับหายไป!?)