15 Αυγούστου 2025 - Δερβιτσάνη скачать в хорошем качестве

15 Αυγούστου 2025 - Δερβιτσάνη

#15αυγουστος #Δερβιτσανη Δεν είναι όλες οι στιγμές γέλια και χαρές. Ακόμη κι όταν οι αλάνες σείονται από τραγούδια, πάντα μένει μια γωνιά σκιερή στην ψυχή. Είναι αυτή όπου λείπουν οι άνθρωποι που αγαπήσαμε. Εκείνοι που θα έπρεπε να στέκονται δίπλα μας, να μπαίνουν στον χορό, να γελούν στο τραπέζι, να σηκώνουν το ποτήρι τους μαζί με τα δικά μας. Μα ο Χάρος βιάστηκε και μας τους πήρε. Κι έρχεται η ώρα του κλεισίματος, που το ξέρουν όλοι ότι ο τελευταίος χορός ανήκει στη νεολαία. Σ’ εκείνους που όλη τη νύχτα έτρεχαν στα πόστα τους, άλλος στο κελάρι, άλλος στο σερβίρισμα, άλλος στην οργάνωση… ίδρωναν για να ευχαριστήσουν τους χωριανούς και τους φίλους που τους στηρίζουν κάθε χρόνο. Τη στιγμή αυτή, τα παιδιά της νεολαίας αφήνουν τα πάντα και σμίγουν μπροστά στην ορχήστρα. Κάθονται αθόρυβα, σταυροπόδι, με σεμνότητα. Ξέρουν καλά τι συμβαίνει γύρω τους. Ξέρουν και ποιος λείπει. Ξέρουν ποια καρέκλα έπρεπε να είναι γεμάτη, ποια θέση είναι κενή. Ποιο βλέμμα από απέναντι, σήμερα τους κοιτάει από ψηλά. Η ορχήστρα έχει αφήσει το πατάρι, κατεβαίνει κάτω και γίνεται ένα με την νεολαία. Το κλαρίνο του Κώστα Σταύρου αρχίζει να κλαίει και στα μάτια ξεσπούν δάκρυα που ποτίζουν τον στεγνό τόπο. Μα δεν είναι αδυναμία, είναι ο τρόπος της ψυχής να θυμάται, να τιμά, να κρατά ζωντανό ό,τι αγαπήθηκε βαθιά. Ο Φουσέκας με το ντέφι του τα συνοδεύει, ακουμπώντας το απαλά, αυτό τρίζει. Δεν αντέχει τους αναστεναγμούς. Τότε, η φωνή του Χρήστου ανεβαίνει σπαρακτική, ξεκινά απ’ την καρδιά και βρίσκει τον δρόμο της ως τις κορυφές του βουνού. Κάθε λέξη στάζει πόνο, κάθε ανάσα κουβαλάει μνήμη. Και κάπου μέσα στο πλήθος ακούγεται ψιθυριστά: «Να πεθάνει ο Χάρος…» Μα η Ήπειρος ξέρει… «Πώς τα γέλια και τα κλάματα, και η χαρά κι η πίκρα, μια μέρα εγεννήθηκαν, μια μέρα εσπαρθήκαν!» Και έτσι, μετά το μοιρολόι έρχεται ξανά το γλέντι, γιατί η ζωή συνεχίζει. Το τραγούδι δεν το σταματούν τα δάκρυα, αλλά μας ποτίζουν με δύναμη να σηκωθούμε στο χορό που στήνεται και μας αγκαλιάζει όλους, παρόντες και απόντες. Η λύπη γίνεται ρυθμός, το δάκρυ σμίγει με το χαμόγελο, κι η ψυχή βρίσκει παρηγοριά στην αγάπη της παρέας. Γιατί μπορεί ο Χάρος να παίρνει κορμιά, μα δεν θα μπορέσει ποτέ να πάρει την ψυχή. Κι όσο γλεντάμε και αγαπάμε, η παρουσία τους θα χτυπά μέσα μας αιώνια. Φωτογραφίες από την εκδήλωση στον παρακάτω σύνδεσμο: https://www.facebook.com/share/p/1B6a... Μην ξεχνάτε να κάνετε εγγραφή στο κανάλι μας! Έτσι δεν θα χάνετε κανένα νέο βίντεο! Το προφίλ μας στο Instagram!   / barutaphotography   Η σελίδα μας στο Facebook!   / barutaphotography