У нас вы можете посмотреть бесплатно Persian Oud Style by : Hamid Khansari عودنوازی ایرانی حمید خوانساری или скачать в максимальном доступном качестве, видео которое было загружено на ютуб. Для загрузки выберите вариант из формы ниже:
Если кнопки скачивания не
загрузились
НАЖМИТЕ ЗДЕСЬ или обновите страницу
Если возникают проблемы со скачиванием видео, пожалуйста напишите в поддержку по адресу внизу
страницы.
Спасибо за использование сервиса ClipSaver.ru
پس از چندین سده که از متروک گشتن بربط و چنگ و چغانه در ایران گذشت، دگر بار همراه با موج پیشرفت فرهنگی و هنری و ارج نهادن به هنرهای سنتی و ملّی توسط حکومت پیشین و همچنین تاسیس رادیو ایران و نیز هنرستان موسیقی، بربط، که همچو سیمرغی به خاکستر نشسته بود، سر از این خاک هنر پرور برآورد و رشد و نمُوی نو آغاز کرد. خوشبختانه بربط یا همان عود بواسطۀ تکاملی که در اعصار پیشین یافته بود، در تمامی ممالک همسایه و حتی دور تر از آن به رواجی فراتر از دیگر سازها رسیده بود و در دامان مغنیان وموسیقیدانان عرب و تُرک به جایگاه والایی رسید و از این رو، امروزه آن را به شکلی کامل تر از گذشته و صد البته کمی غریب تَرَش یافتیم. عود همچنان که به سرعت در ممالک همسایه سرایت مینمود، به همان سرعت نیز از ساختار و شکل موسیقی ایرانی دوری می جست. موسیقی ایرانی نیز بی بهره از امکانات وسیع این ساز و تکنیک های لحنیِ آن، راهی دیگر در مسیری متفاوت از اعراب و تُرکان پیش گرفته بود. امروزه کار بدین جا رسیده که موسیقی ایرانی با اسباب و آلاتی همچون تار و کمانچه و سنتور و نی و تنبور و تمبک و غیره، ساختاری دستگاهی- مقامی پدید آورده که برای عود امروزی کمی غریب و ناهموار می نماید. اما ما همیشه به لحاظ فرهنگی منعطف و پذیرا بوده ایم. چیزی میدادیم و چیزی میگرفتیم و در خود حل میکردیمش. برای عود هم به این نحو اتفاق خواهد افتاد. نغمات ایرانی جای در دل عود می گیرد و عود نیز نغماتی نو در این احوال میسازد تا نسل های بعدی به این ساز گیرا و زیبا انس کافی و کامل پیدا کنند. نواختن عود به سبک و سیاق تُرک و عرب و غیره، آنهم به شکلی سطحی و مُقلّدانه، برای نوازندگان ایرانی میسر و تا حدودی سهل است. آنچه مشکل و لازم و زیباتر است، پرورش عودنوازی به سیاق ایرانیست و ساخت و پرداخت آهنگ های نو با فرم های قدیم و جدید. عود ایران تا همیشه وام دار تُرکان و اعراب خواهد بود، اما فقط روزی عودنواز ایرانی اعتبار و جایگاهی در این عرصه می گیرد که لحن مخصوص به خود را یافته باشد.