У нас вы можете посмотреть бесплатно Ο Κουμπούρας απ' τη Βάθη - Μαρίκα Παπαγκίκα 1920 или скачать в максимальном доступном качестве, видео которое было загружено на ютуб. Для загрузки выберите вариант из формы ниже:
Если кнопки скачивания не
загрузились
НАЖМИТЕ ЗДЕСЬ или обновите страницу
Если возникают проблемы со скачиванием видео, пожалуйста напишите в поддержку по адресу внизу
страницы.
Спасибо за использование сервиса ClipSaver.ru
Ο Κουμπούρας απ' τη Βάθη - Μαρίκα Παπαγκίκα Δίσκος: Greek Record Company 516 . Σύνθεση: Σπύρος Στάμος Σικάγο, ΗΠΑ, 1920 ορχήστρα με βιολί, τσίμπαλο και καστανιέτες ____________________________________________ Πίσω απ’ το Μοναστηράκι είναι ένα φαρδύ σοκάκι και μες το φαρδύ σοκάκι είναι ο τεκές του Γάκη 'Κει συχνάζουν μερακλήδες όλοι οι καλοί μπεκρήδες ατσιγγάνες και μοδίστρες αμαξάδες με τις πλύστρες κι όλο κάθονται και πίνουν και στο ρεμπελιό το ρίχνουν Ο Κουμπούρας απ’ τη Βάθη έρχεται με το `να μάτι κι από το πολύ μεθύσι πέφτει γιούρια να τσιμπήσει Κει συχνάζουν μερακλήδες όλοι οι καλοί μπεκρήδες Με κατραπακιά με βρίσκει ο Κουμπούρας απ' την Κρήτη την ισόβια θα βγάλω κι όλους σας θα σας προσβάλω. Σταματάτε μη βαράτε μη τα γιούρια αρχινάτε _________________________________________ ισόβια: το μαχαίρι, ή πιστόλι γιούργια ή γιούρια: πιθανώς από το τούρκικό yuru, που είναι στρατιωτικό παράγγελμα και σημαίνει ''εμπρός προχώρα'' Από εκεί και το γιουρούσι. Είναι προτρεπτικό μιας ενέργειας. Στη λαϊκή διάλεκτο θα μπορούσε να μεταφραστεί και ως όρμα. Ένα από τα λίγα επώνυμα ρεμπέτικα που δημιουργήθηκαν από έλληνες μουσικούς του πρώτου μεταναστευτικού κύματος στις ΗΠΑ (1893-1924). Ανήκει στα πρώιμα ρεμπέτικα της περιόδου πριν από το 1922. Μερικοί από τους σολίστες του δημοτικού τραγουδιού οι αποίοι ανήκαν στην πρώτη γενιά των ελλήνων μεταναστών της Αμερικής, όπως ο Αντώνης Σακελλαρίου στο κλαρίνο και ο Σπύρος Στάμος στο σαντούρι και στο τσίμπαλο, έγραψαν και κάποια ρεμπέτικα τραγούδια. Παράλληλα ίδρυσαν και εταιρείες δίσκων, όπως και άλλοι έλληνες καλλιτέχνες. Το θέμα του τραγουδιού μας μεταφέρει σε γνώριμους χώρους της Αθήνας των αρχών του 20ου αιώνα, περιθωριακού χαρακτήρα, όπου συναθροίζονταν και διασκέδαζαν άνθρωποι ταπεινών επαγγελμάτων. Τέτοιες περιγραφές έχουμε από συγγραφείς της εποχής όπως ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο Μιχαήλ Μητσάκης, ο Θεόδωρος Βελλιανίτης, ο Νικόλαος Σπανδώνης, ο Κώστας Παρορίτης, ο Νίκος Βέλμος, ο Δημοσθένης Βουτυράς κ.α. Παναγιώτης Κουνάδης, Τα ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ, ένα ταξίδι στο λαϊκό τραγούδι των Ελλήνων.2010