У нас вы можете посмотреть бесплатно سید حیدرآملی: در این ویدیو با شخصیتی از صوفیان شیعه که پیوند دهنده تشیع و تصوف می باشد آشنا شوید или скачать в максимальном доступном качестве, видео которое было загружено на ютуб. Для загрузки выберите вариант из формы ниже:
Если кнопки скачивания не
загрузились
НАЖМИТЕ ЗДЕСЬ или обновите страницу
Если возникают проблемы со скачиванием видео, пожалуйста напишите в поддержку по адресу внизу
страницы.
Спасибо за использование сервиса ClipSaver.ru
بخیر در این ویدیو شما را با شخصیتی از صوفیان شیعه آشنا میکنیم که مقام وزارت و جاه و جلال آن را ترک کرد واهل تصوف شد. شخصیتی که«هانری کُربَن» مستشرق معروف او را نماد مخلوط سازی تشیع و تصوف میداند. شخصیتی با بیش از چهل کتاب که مدعی است شیعه حقیقی باید صوفی باشد وصوفی حقیقی شیعه و صوفیان معروف اهل سنت مثل حسن بصری ، فخر الدین رازی و محمد غزالی را شیعه میخواند. ---------------------------------- #تصوف #صوفية #دراویش ---------------------------- منابع و مآخذ ابن عربی، محمد بن علی، فصوص الحکم، ابوالعلاء عفیفی، ۲ج، الزهرا (س)، تهران، چ2، ۱۳۷۰ش، افندی، عبدالله بن عیسیبیگ، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، 7ج، مؤسسه التاریخ العربی، بیروت، چ1، ۱۴۳۱ق، اکبریان، سیدمحمود، عرفان شیعی در اندیشه سیدحیدر آملی، بینات، سال اول، شماره3، پائیز 1373ش، آقابزرگ تهرانی حسینی، احمد بن محمد، الذریعه إلی تصانیف الشیعه، ۲۶ ج، دار الأضواء، بیروت، چ3، ۱۴۰۳ق، آملی، حیدر بن علی، أسرار الشریعه وأطوار الطریقه وأنوار الحقیقه، رضا محمد حدرج، 1ج، دارالمحجه البیضاء، بیروت، چ1، 2012م، آملی، حیدر بن علی، المقدمات من کتاب نص النصوص فی شرح فصوص الحکم، ۱ج، توس، تهران، چ1، ۱۳۶۷ش، آملی، حیدر بن علی، تفسیر المحیط الأعظم و البحر الخضم فی تأویل کتاب الله العزیز المحکم، نور علی نور، قم – ایران، چ3، ۱۳۸۵/۱۴۲۲ق، آملی، حیدر بن علی، جامع الأسرار و منبع الأنوار، یحیی، عثمان اسماعیل، 1ج، مؤسسه التاریخ العربی، بیروت، چ1، ۱۴۲۶ق، آملی ابراهیمیان، سیدیوسف، جلوه دلدار (ترجمه «جامع الاسرار و منبع الانوار» سیدحیدر آملی)، 1ج، نشر رسانش، تهران، چ1، 1381ش، آملی، حیدر بن علی، نص النصوص فی شرح الفصوص لمحیی الدین ابن عربی، 3ج، قم، بیدار، چ1، 1394ش، بحرانی، هاشم بن سلیمان، مدینه معاجز الأئمه الإثنی عشر و دلائل الحجج علی البشر، مؤسسه المعارف الإسلامیه، قم، چ1، 1413ق، بغدادی، اسماعیل، ایضاح المکنون فی الذیل علی الکشف الظنون عن اسامی الکتب و الفنون، 2ج، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چ1، بیتا، ترکه اصفهانی، علی بن محمد، چهارده رساله فارسی، علی مدرس موسوی و حسین نصر و ابراهیم دیباجی، ۱ج، تقی شریف رضایی، تهران، چ1، ۱۳۵۱ش، جعفریان، رسول، تاریخ تشیع در ایران از آغاز تا طلوع دولت صفوی، نشر علم، تهران، چ3، 1388ش، حر عاملی، محمد بن حسن، أمل الآمل فی علماء جبل عامل، ۲ ج، مکتبه الأندلس، بغداد، چ1، ۱۳۶۲ش، حسینی شاهرودی، مرتضی، بررسی قیامت تشکیکی از نگاه سیدحیدر آملی، فاطمه فرضعلی، مجله ذهن، شماره57، بهار 1393ش، خداباری، علی نقی، رویکرد حدیثی سیدحیدر آملی در جامع الأسرار، مجله علوم حدیث، شماره28، تابستان، 1382ش، خوانساری، محمد باقر بن زین العابدین، روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، محمدباقر ساعدی خراسانی، ۸ ج، اسلامیه، تهران، چ1، ۱۳۵۵ش، زرینکوب، عبدالحسین، دنباله جستجو در تصوف، 1ج، امیرکبیر، تهران، چ4، 1376ش، شاهجویی، محمد امین، مقالات هانری کربن، شهرام پازوکی، 1ج، حقیقت، تهران، چ1، 1384، شعبان زاده، مریم، کتابشناسی سیدحیدر آملی، مجله الهیات، بهار و تابستان 1385ش، شوشتری، نور الله بن شریف الدین، مجالس المؤمنین، ۲ج، اسلامیه، تهران، چ4، ۱۳۷۷ش، شیبی، کامل مصطفی، تشیع و تصوف تا آغاز سده دوازدهم هجری، علیرضا ذکاوتی، 1ج، امیرکبیر، تهران، چ5، 1387ش، فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی، سراج السالکین، جویا جهانبخش، ۱ ج، مرکز پژوهشی میراث مکتوب، تهران ، چ1، 1380، کربن، هانری، سیدحیدر آملی (سده هشتم): متأله شیعی عالم تصوف، عبدالحمید روح بخشان، معارف آذر، اسفند1381، شماره57، 61_87، کربن، هانری، سیدحیدر آملی: شرح احوال وآراء و جهان شناسی، محمد کوکب، نوذر آقاخانی، 1ج، حقیقت، تهران، چ1، 1388ش، گوهری، محمدجواد، تصوف الشیعه، 1ج، مطبعه مهر، تهران، چ1، 1411ق، گیلانی، ابوالقاسم بن حسن(میرزای قمی)، سه رساله در نقد عرفان، بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی، مشهد مقدس، چ3، 1390ش، مدرس تبریزی، محمد علی، ریحانه الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، 8ج، کتابفروشی خیام، تهران، چ3، 1369ش، منصوری لاریجانی، اسماعیل، مسافری غریب، 1ج، مؤسسه انتشارات امیر کبیر، شرکت چاپ و نشر بین الملل، تهران، چ1، ۱۳۸۱ش، موسوی بجنوردی، محمدکاظم، دایره المعارف بزرگ اسلامی، 22ج، مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی، تهران، چ1، 1395ش،