Скачать с ютуб W.Frieman, W albumie księcia Golicyna - Karolina Borowczyk / Witosława Frankowska в хорошем качестве

W.Frieman, W albumie księcia Golicyna - Karolina Borowczyk / Witosława Frankowska

Czwarta pieśń projektu "Mickiewicz." Witold Frieman, "W albumie księcia Golicyna" Powiedz, czy język polskiego narodu, Czy wolną duszę podobałeś? Powiedz? Bo nie wiem, z jakiego powodu Bym tu słów kilka napisał, chciałeś? Gdy ci się wydał dźwięk języka miły, Dźwięk dusz harmonii więcej cię poruszy, Wyrazy polskie twe ucho bawiły, Lecz dusze wolne przemówią do duszy. Jeśli znasz wolność i cenić ją umiesz, W rozmowie naszej niepotrzebne słowa, Ja twe westchnienie, ty mą łzę zrozumiesz I dłoń mi ściśniesz! To jest polska mowa. /Kompozytor wykorzystał jedynie ostatnie cztery wersy wiersza - w dodatku w zmienionej wersji. Krążyły w tamtym czasie różne edycje tegoż dzieła/ Karolina Borowczyk - mezzosopran Witosława Frankowska - fortepian Witold Friemann (Spotkałam się z dwiema wersjami pisowni - Frieman oraz Friemann [Karolina Borowczyk]) Urodzony 20 sierpnia 1889 roku w Koninie, zmarł 22 marca 1977 roku w Laskach koło Warszawy, polski kompozytor, pianista i pedagog. Muzyki uczył się początkowo pod kierunkiem P. Romaszki (fortepian) i M. Zawirskiego (teoria), następnie do 1909 roku studiował w konserwatorium warszawskim u Z. Noskowskiego i R. Statkowskiego (kompozycja i instrumentacja) oraz u A. Michałowskiego (fortepian), a także prawdopodobnie u P. Maszyńskiego. W latach 1909-1913 przebywał w Lipsku i Meiningen, gdzie studiował u M. Regera (kompozycja) i J. Pembaura syna (fortepian). Karierę pianistyczną, rozpoczęta udanym debiutem w 1914 roku w Lipsku przerwał wybuch wojny, Friemann wrócił jednak do działalności koncertowej od 1921 we Lwowie, dokąd sprowadził go po zakończeniu działań wojennych A. Chybiński. Do 1929 roku prowadził klasę fortepianu w lwowskim konserwatorium Polskiego Towarzystwa Muzycznego (kurs koncertowy). W tym czasie stał się znany jako kompozytor, głównie dzięki swej liryce wokalnej (pieśni śpiewała m.in. Ada Sari) i utworom fortepianowym, które często sam wykonywał na koncertach kompozytorskich we Lwowie. W 1929 roku opuścił Lwów i osiedlił się na 4 lata w Katowicach, gdzie zorganizował Śląskie Konserwatorium Muzyczne, którego został dyrektorem. Z jego inicjatywy założona została przy tej uczelni jedyna w Polsce Wojskowa Szkoła Muzyczna. W 1933 Friemann przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował w Polskim Radiu najpierw jako „kontroler muzyczny”, a następnie jako „referent muzyki poważnej”. W czasie okupacji brał udział w koncertach konspiracyjnych. Od 1946 roku przez 17 lat pracował jako dyrygent chóru i nauczyciel gry na fortepianie w zakładzie dla ociemniałych w Laskach, gdzie pozostał tez po przejściu na emeryturę. Odznaczony dwukrotnie (1938, 1958) Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1960), Medalem Pontyfikatu Papieża Pawła VI. W 1963 roku otrzymał Nagrodę II stopnia Ministra Kultury i Sztuki za twórczość fortepianową i wokalną. Friemann uważał się za romantyka. Traktował swą sztukę emocjonalnie, odrzucając wszelką kalkulację. Przez ostatnie 30 lat swego życia tworzył w świadomej izolacji od środowiska muzycznego, dążąc raczej do utrwalania zdobyczy swego indywidualnego języka muzycznego niż unowocześniania warsztatu. Elżbieta Szczepańska-Malinowska, Encyklopedia muzyczna PWM, EFG Źródło: https://pwm.com.pl/pl/kompozytorzy_i_... Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu. Projekt ma na celu nagranie serii mało znanych bądź nieznanych pieśni do tekstów Adama Mickiewicza z kręgu literatury polskiej i obcej. Nagranie zostało wykonane w jednym ujęciu, bez wycinania i strojenia. Strona projektu:   / mickiewicz-106659298130492