بحث مدارا در اندیشهٔ مولانا(۲)، رابطه صورت و معنا - از زبان ایرج شهبازی скачать в хорошем качестве

بحث مدارا در اندیشهٔ مولانا(۲)، رابطه صورت و معنا - از زبان ایرج شهبازی

فایل صوتی : https://drive.google.com/file/d/1-Emt... ---------------------------------------- ▪️ بحث مدارا در اندیشهٔ مولانا(۲) 🔹 رابطه صورت و معنا 🔻 از زبان ایرج شهبازی 🔘 ادیان غالبا در گوهر خودشان خواهان و طالب یک چیز هستند و آن ایمان به خداوند و عمل صالح انجام دادن است، شما هیچ دینی را پیدا نمی کنید که طالب این دو هدف نباشد. 🔘 زمانی که ما با گوهر دینی سرو کار داریم هیچگونه جنگ و جدالی و اختلاف نظری وجود ندارد، اما پیروان دینهای مختلف برای رسیدن به این گوهر راه ها و فرمها و شکلهای مختلفی را در نظر میگیرند. آنجایی که اختلاف درست میشود جایی است که ما با فرم های دینی سروکار داریم. 🔘 یکی از تقابل های دوگانه یا جفت های کمینه معنایی در آثار عارفان بویژه مولانا تقابل صورت و معنا و یا تقابل ظاهر و باطن است. 🔘 ارتباط بین صورت و معنا در اندیشه مولانا: ▫️ «صورت» جواز ورود «معنا» به عالم ماده است. اگر صورتی وجود نداشته باشد هیچگونه معنایی در عالم ماده امکان ظهور و حضور و بروز پیدا نخواهد کرد. ▫️ «صورت» گواه وجود «معنا» است. اگر صورتی وجود نداشته باشد معنایی هم احتمالا وجود نخواهد داشت. برای مثال این فرم های عاشقانه هستند که نشان میدهند یک معنایی به نام عشق در وجود شخص عاشق است. ▫️ «صورت» محافظ «معنا» است. اگر صورتی وجود نداشته باشد معنا از بین خواهد رفت همانطور که پوستی وجود نداشته باشد مغز از بین خواهد رفت. ▫️ معنای واقعی به تولید فرم منتهی خواهد شد. اگر کسی عاشق شود لازم نیست برای وی کلاس بگذارید و بگویید چه کارهایی را باید انجام دهد، خودش هزاران شکل پیدا میکند که عشقش را ابراز کند. یک خانمی که مادر میشود و مادر بودن در او محقق شد کارهای مختلفی را انجام میدهد برای اینکه عشقش را به بچه اش نشان دهد. آن معنا اگر محقق شد حتما فرم را تولید میکند و جایی که فرم تولید نشده یعنی معنایی وجود نداشته است. ▫️ پیامبر و عارفان درجه اول، ابتدا تجربه میکنند و بعد فرم تولید میکنند اما پیروان عارفان و پیروان پیامبران چونکه آن معنا را تجربه نکرده اند از طریق عبور از فرم باید به معنا برسند، در واقع باید فرم های آن را « دی کد » کنند تا بتوانند به معنا برسند. 🔘 تا اینجا فقها و عرفا مثل هم فکر میکنند اما از اینجا راهشان از هم جدا میشود: ▫️ فقها بر روی فرم های دینی توقف میکنند و در سطح ظاهر کار میکنند، آنها میگویند کار ما این است که فرم های دینی را توضیح دهیم، اما عارفان میگویند این فرمها که حافظ و گواه معنا بودند جواز ورود معنا به عالم ماده هستند و اگر به هدف نهایی تبدیل شوند راهزن خواهند شد. پس فرم های دینی در عین حال که محافظ معانی دینی هستند اگر به هدف نهایی ما تبدیل شوند همزمان که نگهبانند راهزن هم خواهند بود. 🔘 از این جهت دینداران را به دو گروه تقسیم میکنیم: ▫️ شکل گرایان که در حد نهایی این اکستریم که فقها ایستاده اند. ▫️ باطن گرایان که در آن سوی حد طیف که عارفان ایستاده اند. ▫️ در بین آنها صورت گرایان افراطی و باطن گرایان افراطی هزاران نقطه وجود دارد که هر کسی با توجه به روحیه و شناخت و معرفت خویش جایی را در این پیوستار میتواند به خود اختصاص دهد. ---------------------------------------- منبع : پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی موضوع : تأملی در مبانی مدارا از نگاه مولانا ایرج شهبازی