กรงขังหัวใจพ่อเลี้ยงพายัพ | นิยายเสียง | เมียขัดดอก ( จบในตอน ) скачать в хорошем качестве

กรงขังหัวใจพ่อเลี้ยงพายัพ | นิยายเสียง | เมียขัดดอก ( จบในตอน )

นิยาย : กรงขังหัวใจพ่อเลี้ยงพายัพ โดย : หนูหมิง "อย่ามาทำตัวเป็นคุณหนูอ่อนแอที่นี่ เก็บข้าวของแล้วรีบตามฉันไปที่คอกม้า เดี๋ยวนี้!" "ฉันไม่ไป!" น้ำค้างตะโกนใส่หน้าเขา น้ำตาแห่งความอัดอั้นตันใจเริ่มเอ่อล้น "คุณจะใช้งานฉันเยี่ยงทาสฉันไม่ว่า แต่ช่วยเห็นใจกันบ้างในฐานะเพื่อนมนุษย์ไม่ได้หรือไง ฉันไม่ใช่เครื่องจักรนะ" "หยุดแหกปากเดี๋ยวนี้" พายัพหมดความอดทน เขาเกลียดที่สุดคือการถูกขัดใจ ย่างสามขุมเข้าไปประชิดตัวเธออีกครั้ง จนน้ำค้างต้องถอยหลังไปจนมุมติดเสาเรือน พายัพใช้แขนทั้งสองข้างยันผนังคร่อมร่างบางเอาไว้ กักขังเธอไว้ในอ้อมแขนแกร่ง ใบหน้าคมคายโน้มต่ำลงมาจนปลายจมูกแทบจะชนกัน ลมหายใจร้อนระอุของเขาเป่ารดพวงแก้มใส ทำให้น้ำค้างตัวแข็งทื่อ ไม่กล้าขยับเขยื้อน กลิ่นกายชายชาตรีผสมกลิ่นบุหรี่จางๆ และกลิ่นสบู่อ่อนๆ จากตัวเขาทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นรัวแรงด้วยความหวาดหวั่นระคนหวั่นไหว "ฟังนะแม่คุณ" พายัพกดเสียงต่ำลอดไรฟัน นัยน์ตาสีดำสนิทจ้องลึกเข้าไปในดวงตาสั่นระริกของเธอ "เธอไม่มีสิทธิ์มาเรียกร้องความเห็นใจ หรือความเป็นมนุษย์อะไรทั้งนั้น สถานะของเธอตอนนี้คือลูกหนี้และฉันคือเจ้าชีวิตของเธอ ถ้าฉันสั่งให้ไปตาย เธอก็ต้องไป" "คุณมันบ้า คุณมันปีศาจ" น้ำค้างต่อว่าเสียงสั่น น้ำตาเม็ดโตไหลร่วงเผาะลงมาอาบแก้มเนียน "ทำไมคุณต้องใจร้ายกับฉันขนาดนี้ ฉันไปทำอะไรให้คุณนักหนา" "ก็เพราะพ่อเธอ" พายัพกำลังจะตะคอกเรื่องหนี้สิน แต่เมื่อเห็นน้ำตาที่พรั่งพรูออกมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด และแววตาตัดพ้อที่มองมา ทำให้คำพูดร้ายกาจที่เตรียมไว้จุกอยู่ที่คอหอย ดวงตาคู่สวยที่เคยฉายแววดื้อรั้น ตอนนี้เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความเปราะบาง ราวกับแก้วที่กำลังจะแตกสลาย พายัพรู้สึกเหมือนมีก้อนหินหนักๆ ถ่วงอยู่ในอก ความรู้สึกบางอย่างที่เขาพยายามกดไว้มันเริ่มตีตื้นขึ้นมา เขาไม่ชอบน้ำตาผู้หญิง โดยเฉพาะน้ำตาของผู้หญิงคนนี้ มันทำให้เขาหงุดหงิดใจอย่างประหลาด พายัพจ้องมองริมฝีปากบางสีชมพูระเรื่อที่กำลังสั่นระริกนั้น ความคิดชั่ววูบแล่นเข้ามาในหัว เขาอยากจะก้มลงไปปิดปากช่างเถียงนั่นซะให้รู้แล้วรู้รอด อยากจะรู้ว่ารสชาติของหยาดน้ำค้างยามเช้าจะหวานล้ำสักแค่ไหน แต่ก่อนที่ใบหน้าจะโน้มลงไปใกล้มากกว่านี้ สติสัมปชัญญะก็กระตุกเตือนเขาเสียก่อน นี่ลูกหนี้นะไอ้พายัพ มึงจะมาใจอ่อนหรือเคลิ้มกับลูกสาวศัตรูไม่ได้ พายัพกัดฟันกรอด ผละตัวออกจากร่างบางอย่างรวดเร็วราวกับต้องของร้อน เขาหันหลังให้เธอเพื่อซ่อนสีหน้าที่สับสนวุ่นวายใจ ยกมือขึ้นเสยผมแรงๆ เพื่อระบายอารมณ์ "เช็ดน้ำตาซะ" เขาออกคำสั่งเสียงเข้มโดยไม่หันมามอง "ฉันให้เวลาเธอห้านาที จัดการตัวเองให้เรียบร้อยแล้วไปเจอฉันที่หน้าเรือน ถ้าช้ากว่านี้แม้แต่วินาทีเดียว ฉันจะให้คนงานผู้ชายมาลากตัวเธอไปโยนในบ่อปุ๋ย" พูดจบ พ่อเลี้ยงหนุ่มก็เดินกระแทกส้นเท้าออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งไว้เพียงความเงียบงันและกลิ่นอายความดุดันที่ยังหลงเหลืออยู่ น้ำค้างทรุดตัวลงนั่งกับพื้น กอดเข่าร้องไห้โฮออกมาด้วยความโล่งอกที่เขาจากไป แต่ในขณะเดียวกัน ความหวาดกลัวต่อชะตากรรมก็ยิ่งทวีคูณ ผู้ชายคนนี้น่ากลัวเกินไป ไม่ใช่แค่ความป่าเถื่อนภายนอก แต่สายตาแปลกๆ ที่เขามองมาเมื่อครู่นี้ มันทำให้หัวใจเธอสั่นไหวอย่างควบคุมไม่ได้ #พระเอกโหด