เจ้าส้วมซึม หมาจรจัดจอมวางแผน скачать в хорошем качестве

เจ้าส้วมซึม หมาจรจัดจอมวางแผน

เจ้าส้วมซึม หมาจรจัดจอมวางแผน นี่คือเรื่องราวของ "เจ้าส้วมซึม" สุนัขจรจัดที่ไม่มีเจ้าของ แต่เต็มไปด้วยอารมณ์ขันอันล้นหลาม: กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว (หรือเมื่อวานนี้ก็ไม่รู้) ในซอยเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยถังขยะน่าสนใจ มีสุนัขจรจัดตัวหนึ่งชื่อว่า "ส้วมซึม" (อย่าถามถึงที่มาของชื่อเลย มันยาวและมีกลิ่นตุ่ย ๆ นิดหน่อย) ส้วมซึมเป็นสุนัขสีน้ำตาลปนดำที่มีขนหยิกหยอยเหมือนปุยเมฆที่ถูกไฟช็อต ดวงตาของมันเป็นประกายวาววับเหมือนกำลังคิดแผนการบางอย่างอยู่เสมอ และสิ่งที่ทำให้มันโด่งดังในย่านนี้ไม่ใช่ความน่าสงสาร แต่เป็น ความขี้เล่นที่ไม่รู้กาลเทศะ วันหนึ่ง ส้วมซึมเดินผ่านร้านขายไก่ทอดเจ้าดัง กลิ่นหอมฟุ้งจนท้องมันร้อง "โครกครากคราก!!" ดังกว่าเสียงรถมอเตอร์ไซค์ มันจึงตัดสินใจใช้แผนการลับสุดยอดที่ฝึกซ้อมมานาน มันแกล้งทำเป็น "หมาเป็นลม" ส้วมซึมล้มตัวลงนอนกลางทางเดินอย่างช้า ๆ ขาเหยียดตรง ลิ้นห้อยออกมานิด ๆ ทำหน้าเหมือนกำลังเข้าสู่ห้วงนิทรานิรันดร์... แต่ตาข้างซ้ายของมันยังแอบเปิดดูสถานการณ์อยู่ ทันใดนั้น มีคุณป้าใจดีคนหนึ่งผ่านมา เห็นเจ้าส้วมซึมนอนหมดสภาพก็ตกใจ รีบวิ่งมาดู "โอ๊ย! ตายแล้ว! หมาใครเนี่ย สงสัยหิวจนเป็นลม! แย่จัง ๆ" คุณป้าคว้าถุงไก่ทอดที่เพิ่งซื้อมาใหม่ ๆ ที่ยังร้อน ๆ ออกมา แล้ววางลงข้าง ๆ ส้วมซึม พร้อมบ่นพึมพำ "กินซะนะเจ้าหนู จะได้มีแรง!" วินาทีที่คุณป้าหันหลังเพื่อจะไปหาน้ำมาช่วย ส้วมซึมดีดตัวลุกขึ้นมาด้วยความเร็วแสง คว้าถุงไก่ทอดคาบไว้แน่น แล้ววิ่งหายไปในซอยอย่างรวดเร็ว! คุณป้ายืนอึ้งอยู่ตรงนั้นสักพัก ก่อนจะตะโกนลั่นซอยว่า: "เจ้าหมาเจ้าเล่ห์! เป็นลมบ้าอะไร! วิ่งเร็วกว่าจรวดอีก!" แต่ส้วมซึมไม่ได้หยุดแค่นั้น คืนถัดมา... มันอยากจะขโมยก้างปลาจากถังขยะที่บ้านหลังหนึ่ง แต่บ้านนั้นมีรั้วสูง มันจึงใช้ยุทธวิธีใหม่ ส้วมซึมไปคาบกิ่งไม้แห้งใหญ่ ๆ มาอันหนึ่ง แล้วเดินไปยืนใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าบ้านหลังนั้น แล้วก็เริ่มเห่ากิ่งไม้ “โฮ่ง! โฮ่ง! ไอ้กิ่งบ้า! แกเป็นผีเหรอ! โฮ่ง ๆๆๆ!” มันเห่าด้วยเสียงที่ดังและน่าสงสัยสุด ๆ เจ้าของบ้านที่เป็นคนกลัวผีมากได้ยินเสียงหมาเห่ากิ่งไม้ดึก ๆ ก็คิดว่า "ตายแล้ว! หมามันเห่าผี! ต้องมีอะไรไม่ดีแน่ ๆ!" ด้วยความกลัวจัด เขาจึงรีบเปิดไฟรอบบ้านทุกดวง แล้ว โยนก้างปลาชิ้นใหญ่ที่สุด ออกมานอกรั้วพร้อมตะโกนว่า "กินซะนะเจ้าหมา! อย่าเห่าผีแถวนี้เลย! ไปเห่าที่อื่นเถอะนะ!" ส้วมซึมจึงได้ก้างปลาอย่างง่ายดาย มันหย่อนกิ่งไม้ลงพื้น แล้วนั่งแทะก้างปลาอย่างสบายอารมณ์ภายใต้แสงไฟสว่างจ้า... ก่อนจะหันไปเลียกิ่งไม้แห้งเหมือนเป็นการขอบคุณ ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา ชาวบ้านในซอยต่างรู้ว่าเจ้าส้วมซึมเป็นหมาจรจัดที่ฉลาดและตลกที่สุดในโลก ใคร ๆ ก็มักจะวางอาหารอร่อย ๆ ไว้ให้มัน... แต่ก็ยังต้องคอยระวังว่ามันจะแกล้งเป็นลม หรือแกล้งเห่าอะไรพิสดารอีกหรือเปล่า และส้วมซึมก็ยังคงเป็นส้วมซึม ใช้ชีวิตจรจัดอย่างมีสไตล์ ตลกโปกฮา และกินอิ่มนอนหลับทุกคืน ด้วยความฉลาดแกมโกงและมุขตลกเฉพาะตัวของมันเอง จบ