Archikolegiata NMP Królowej i św. Aleksego w Tumie скачать в хорошем качестве

Archikolegiata NMP Królowej i św. Aleksego w Tumie

Zachęcam do subskrypcji mojego kanału:    / @jacekpawowicz1970   Jeśli chcesz postawić mi wirtualną kawę i docenić moją pracę to kliknij na link: https://buycoffee.to/jacekpawlowicz Bardzo DZIĘKUJĘ! Wśród łęczyckich łąk i pól, z dala od zgiełku miasta, stoi najpiękniejsza w Polsce świątynia romańska. Jej potężna bryła, z absydami i wieżami, góruje nad całą okolicą. Archikolegiata w Tumie fascynuje ludzi od dawna. Jest to cudowna, monumentalna budowla, która w przeszłości była świadkiem wielu ważnych i podniosłych wydarzeń w historii naszego kraju. To kolebka polskości, naoczny świadek dziejów od początku istnienia naszego państwa aż po dziś dzień! Warto poświęcić kilka chwil z naszego życia, by poznać miejsce silnie związane z naszymi przodkami i w końcu z nami samymi. Historia obecnej archikolegiaty całkowicie łączy się z założeniem prawdopodobnie najstarszego w Polsce opactwa benedyktynów pw. Najświętszej Panny Marii i św. Aleksego. Była to budowla kamienna, trójczęściowa, od wschodu zakończona absydą. Oprócz reliktów klasztoru benedyktynów, na których wznosi się obecna świątynia, odkryto tu ślady wcześniejszego osadnictwa. Wiadomo, że okolica Tumu chętnie zasiedlana przez człowieka na przestrzeni tysięcy lat ma stanowiska, z których najstarsze sięgają czasów paleolitu środkowego. Kolegiatę wzniesiono w latach 1141-1161 z inicjatywy księżnej Salomei z Bergu, wdowy po Bolesławie Krzywoustym. Budowę archikolegiaty wiąże się również z arcybiskupem gnieźnieńskim Jakubem ze Żnina. Prace finansował także arcybiskup Jan Gryfita (Janik). Świątynię konsekrowano w 1161 r. a na uroczystości przybyli najwyżsi rangą goście: Bolesław Kędzierzawy, Henryk Sandomierski, Kazimierz Sprawiedliwy oraz biskupi: krakowski, wrocławski, mazowiecki, kruszwicki. W murach archikolegiaty odbywały się synody łęczyckie, z których pierwszy miał miejsce w 1180 r., a ostatni w 1547 r. Na przestrzeni kilkuset lat kościół padał ofiarą najazdów obcych wojsk, niejednokrotnie też odpierał ataki dzięki ufortyfikowanej zabudowie. W 1241 r. Tatarzy ominęli Tum, niszczyli go natomiast Litwini (1294 r.), Krzyżacy (1331 r.) oraz Szwedzi (1705 r.), kilkukrotnie także płonął. Ostatnie zniszczenia miały miejsce w czasie II wojny światowej. Podczas bitwy nad Bzurą kościół ostrzeliwano, spłonął wówczas dach, uszkodzeniu uległa wieża północna.