هابز ( جلسه سوم بخش اول ) скачать в хорошем качестве

هابز ( جلسه سوم بخش اول )

یکی از دلایل مهم تسلط ترکان بر ایران را می‌توان در پیامدهای درگیری ایران با دستگاه خلافت جست‌وجو کرد. خلافت اسلامی در مقاطعی در برابر نیروها و ساختارهای ایرانی ضعیف‌تر از آن بود که بتواند به‌طور مستقیم و پایدار بر ایران مسلط شود، اما در عین حال نوعی وهم و ساختار قدرت جدید را بر فضای سیاسی تحمیل کرد که زمینه‌ساز تحولات بعدی شد. در ادامه، مهاجرت قبایل ترک به سرزمین‌های ایران گسترش یافت و آنان به‌تدریج در بخش‌هایی از کشور مستقر شدند. این استقرار عمدتاً از طریق شهرها و مراکز اداری صورت گرفت؛ به‌گونه‌ای که در مناطقی که ترکان در آن‌ها جا افتادند، زبان و فرهنگ محلی به‌تدریج دچار دگرگونی شد و فرایند ترکی‌شدن زبانی در برخی نواحی شکل گرفت. با این حال، نکته‌ی مهم این است که ایران، برخلاف بسیاری از مناطق دیگر جهان اسلام، هرگز به‌طور کامل در فرهنگ غالب خلافت حل نشد. بخش‌های مهمی از تمدن اسلامی در دل امپراتوری اسلامی جذب و «عرب» شدند؛ مانند مصر و شمال آفریقا. اما ایران، با وجود نزدیکی جغرافیایی و سیاسی به مرکز خلافت، نه به‌طور کامل عرب شد و نه هویت خود را از دست داد. ایران توانست اصالت تاریخی، فرهنگی و زبانی خود را حفظ کند و همین امر سبب شده که از آن به‌عنوان یکی از معدود تمدن‌هایی یاد شود که تداوم تاریخی خود را حفظ کرده و «ایرانی» باقی مانده است. در سال‌های اخیر، این مباحث بار دیگر و در قالب گفت‌وگو درباره‌ی بازگشت به هویت ملی مطرح شده‌اند. با این حال، این روایت یک اشکال اساسی دارد: هر بار که ایران در برابر سلطه‌ی بیرونی مقاومت کرده، گرچه هویت و زبان خود را حفظ کرده، اما بخشی از ظرفیت‌ها، منابع یا ساختارهایش را نیز از دست داده است. به‌بیان دیگر، حتی پیروزی در مقاومت، همواره بدون هزینه نبوده است. در واقع، هیچ پیروزی‌ای کاملاً خالص نیست؛ همان‌گونه که شکست، صرفاً شکست نیست. ایران با ایستادگی، ایرانیت و زبان فارسی را حفظ کرد، اما در مقابل، آسیب‌ها و از‌دست‌دادن‌هایی را نیز تجربه کرد که می‌توان آن‌ها را از نظر تاریخی، اجتماعی و فرهنگی مطالعه و حتی تا حدی اندازه‌گیری کرد. فهم این واقعیت، شرط نگاه واقع‌بینانه به تاریخ و پرهیز از روایت‌های ساده‌سازی‌شده از گذشته است. ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- دکتر سید جواد طباطبایی (۱۴ دسامبر ۱۹۴۵–۲۸ فوریه ۲۰۲۳) استاد و پژوهشگر برجسته فلسفه سیاسی در دانشگاه تهران بود . او دکترای فلسفه سیاسی خود را از دانشگاه سوربن فرانسه گرفت و به‌عنوان معاون دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران فعالیت می‌کرد . طباطبایی بیش از ۲۰ کتاب تألیف کرد و نظریه «زوال اندیشه سیاسی در ایران» را مطرح نمود؛ وی با رویکردی هگلی، به بررسی علل عقب‌ماندگی سیاسی و فکری در ایران پرداخت . آثار او مانند «جدال قدیم و جدید» و «تاملی درباره ایران» تأثیر زیادی بر مباحث مدرنیته در ایران داشتند . طباطبایی را یکی از اصلی‌ترین متفکران سیاسی معاصر ایران، به‌ویژه در زمینه فلسفه تاریخ و مدرنیته می‌دانند. #دکتر_طباطبایی #جواد_طباطبایی #هابز #خلافت #حکومت #مقاومت #جنگ