İsmet Özel / Kötü Şiirler скачать в хорошем качестве

İsmet Özel / Kötü Şiirler

1. Senin çağıltın evladım sen denizi düşününce uğuldayan sokaklar açık renk bir elbiseye yakışan alnın sabah şehre henüz kamyonlar girerken bir kadın kıvranışını hatırlayıp kuduran ve zaten bu terli, bu tozlanan bulutlar altında bile saklı bir yerlerinde bir şeyler parıldatan senin çağıltın. Seni marifetli sanacaklardı karşısında uçurumlar çağıldamayan herkes seni marifetli sanacaklardı kalbini rehnedebilseydin eğer. 2.Uçsuz bucaksız gözyaşları. Dünyanın tımarlanmış ruhlara teslim edildiği günlere ait. Uçsuz bucaksız gözyaşları. Bir nehrin bir yüzyıla benzediği zamanlardan. Yaşadıklarının hepsi göçmen kuşlara bütün sevdiklerini çocukların hepsine paylaştıran bir dostumun gözlerini karartacak kadar uçsuz bucaksız gözyaşları 3.Bütün müsveddelerimi yırttım, göğsümün kıllarıyla gövdemin kokusundan buharlaşıyor şiir. Sana çok önceden, bir yaz sonu, bir parkta sıkılmış yumruğumu ısırarak buna benzer bir şeyler söylemiştim milât yok demiştim, milât yer almayacak hayatımızda. İşte bütün müsveddelerimi yırttım işte artık göğsümün kıllarıyla gövdemin kokusundan buharlaşıyor şiir işte onlar artık saçların kadar Boşnak karşılıksız mektuplarım gibi yepyenidir. Kötü nesirler Çok yorgun ya da üzgün olduğum saatlerde yapmaktan üşenmediğim tek şey şiir dinlemek sanırım. Ama öyle herkesi dinlemeyememek de bazen insanın idrak mekanını sınırlıyor. Bu nedenle biraz Özel’e ara verdiğim dönemdeyim/ döneme gireceğim. Bugün dinlediğim bir konuşmada insanın bozuk algılarıyla Tanrı’ya bakış açısının çeşitlerinden bahsederken hizmetçi tanrı anlayışı diye bir kavramdan bahsetti konuşmacı. Ne kadar doğru bizler yaradana bizim istediklerimizi vermediği için küsen onun Celal sıfatlarını bir köşeye iten menfaatçi bir bakış açısı ile yaklaşıyoruz hep. Oysa gazabından korkmamız gereken bir yaratıcı var asker arkadaşı gibi yaklaşıyoruz çoğu zaman. Şirazemizin kaymasının temel sebepleri onun zatı İçin bize bildirdiği isimleri zatı değil hiç bilmiyor oluşumuz. Neyse sonunu getiremedim çoğu zaman bir şeylerin sonunu getirememek gibi bir huyum var neyse ki insanların çoğu böyle değil de dünya daha kötü bir yere gitmiyor. Sizlere de yazıp yazmamak konusunda kararsız kalıyorum kanala devam etme konusunda da. İnsan sanıyor ki sihirli bir değnek gelip dokunacak hayatına, kalbine. O değneğin olmadığını kendime sürekli telkin etsem de yıllardır tam bir tevekkül haline giremiyorum. Bilmiyorum insan nerenin yerlisidir diyor ya şair sanırım ben kararsızlığın ve hüznün yerlisiyim. Umuda, kararlılığa, sevince kucak açtığım zamanlarda bile bir yanım hüzünle dolu çünkü. Siz nereye aitsiniz?