Kırsal Yaşama Dönmek Üzerine скачать в хорошем качестве

Kırsal Yaşama Dönmek Üzerine

Bana çok sık sorulan bir soru “Kırsal yaşama dönmek nasıl bir şey?” sorusu. Doğa aslında sandığımız şey mi? İnsan bu denli duygularıyla hareket etmeye meyilli bir varlıkken, kendisi dışındaki türlere, canlılara, tabiata olan yaklaşımındaki yanılgıların kökü nereye dayanıyor? Sadece öldürmek için öldüren tek canlı türü insan değilken, insanın öldürme güdüsünü hak ve adalet gözeterek sorgulayan zihnimiz ve vicdanımız, insan olma problemini derinleştiriyor. Tefekkürü ve görüsü ne kadar açık bir merhalede olursan ol, coğrafyanın kederi, onu duymaya açık bir ruhsan seni kemiriyor. Anlattığım, dert edindiğim, geceleri uyurken dişlerimi sıkmama sebep olan, canımı yakan, içimi sıkan olaylar, durumlar, olgular ne kadar da insan olmaya dair problemler aslında. Alenen ve ayan beyan işlediği suçlar meydandayken sırıta sırıta içimizde cirit atanlar ve hiç suç işlememişken zalime zalim dediği için hapse tıkılanlar, kainata huşu barındıran sesler, renkler katanlar ve habitatına zehir, zul olanlar aynı sonu yaşarken, ne kadar bahsedilebilir doğanın adilliğinden? İnsan nasıl böyle bir düzlemde yaşamayı kabul ediyor. Böylesine felsefeden yoksun ve yoz bir kötülüğü yaydıkça yayan, şikayet ettiği birçok şey esasında kendi benliğinde yatan varlığı, içten içe özünün hakikatini yitirmiş olmasına dair bir hınç mı duyuyor? Politik olarak son derece çarpık, eğreti biçimde şehirleştirilen birkaç yerleşim yerine göç etmeyi zorunlu kılan bir sistemin varlığı üzerine kapital düzenin hoyratlığı bindiğinde, uzaklarda bir ütopya gibi beliren kırsal yaşamın ne gibi sıkıntıları doğuyor? Tüm bu sorular ve sorgulayışların artarak uzayıp gittiği bir akış yaşadım yine. Kapanışı hep “sevgi, muhabbet ve başkaldırıyla” diye yaparım. Ama bu sefer başkaldırı derken insanın umarsızlığı yine dank etmiş olacak ki benliğime, sinir bozucu bir çaresizlikle gülmüşüm. Böyle işte…