Sadystyczny nazistowski oficer SS spalony żywcem za swoje zbrodnie podczas II WŚ - Joachim Peiper скачать в хорошем качестве

Sadystyczny nazistowski oficer SS spalony żywcem za swoje zbrodnie podczas II WŚ - Joachim Peiper

...Peiper został schwytany przez siły amerykańskie 22 maja 1945 r., a następnie przesłuchany. W lipcu 1945 r., podczas przesłuchań, Peiper ujawnił swoje zaangażowanie w nazizm. Kiedy wojskowi przesłuchujący zapytali go o jego opinię na temat trudnej sytuacji Polaków i Żydów, Peiper z niepokojem odpowiedział, że: „Wszyscy Żydzi są źli i wszyscy Polacy są źli. Właśnie oczyściliśmy nasze społeczeństwo i przenieśliśmy tych ludzi do obozów, a pan ich wypuścił!”. Co więcej, jako oficer Waffen-SS, Peiper ubolewał również przesłuchującym go wojskowym, że rząd USA popełnił błąd, odmawiając włączenia Waffen-SS do armii amerykańskiej, aby przygotować się do walki z Rosjanami w obronie zachodniej cywilizacji. 16 maja 1946 roku rozpoczął się proces członków SS, którzy brali udział w masakrze w Malmedy i innych zabójstwach podczas bitwy o wybrzuszenie. Wszystkim oskarżonym, w tym Joachimowi Peiperowi, postawiono zarzuty naruszenia praw i zwyczajów wojennych oraz umyślnego udziału w zabijaniu, strzelaniu i torturowaniu amerykańskich żołnierzy i nieuzbrojonych cywilów. Dwa miesiące później, 16 lipca 1946 roku, amerykański sąd wojskowy w Dachau skazał 46 członków Waffen SS, w tym Joachima Peipera, na karę śmierci przez powieszenie. Kolejnych 23 otrzymało dożywocie, a pozostali mężczyźni otrzymali wyroki od 10 do 20 lat więzienia. Skazani esesmani twierdzili, że amerykańscy przesłuchujący stosowali bezprawne metody, a nawet tortury, a wszystkie złożone zeznania zostały wymuszone. Pojawiły się zarzuty, że wszyscy oprócz dwóch Niemców w 139 sprawach, które badali Amerykanie, zostali kopnięci w jądra, czego skutków nie dało się już naprawić. Zorganizowano komisję w celu zbadania tych zarzutów, a niektórzy członkowie komisji zakwestionowali zasadność całego procesu. W 1948 r. sądowi rewizorzy wyroków trybunału wojskowego złagodzili wyroki śmierci za zbrodnie wojenne niektórych oskarżonych w procesie o masakrę w Malmedy do kary dożywotniego więzienia. W 1951 r. wyrok śmierci Peipera został zamieniony na dożywocie. W 1954 r. karę tę zamieniono na 35 lat pozbawienia wolności, a 22 grudnia 1956 r. Peiper został warunkowo zwolniony. Kiedy dwaj amerykańscy żołnierze powiedzieli Peiperowi, że został zwolniony, był tak zszokowany, że patrzył na nich w milczeniu. Po zwolnieniu z więzienia Peiper znalazł pracę w firmie samochodowej Porsche, ale włoscy pracownicy związków zawodowych formalnie skarżyli się, że Peiper był nie do przyjęcia jako współpracownik, ponieważ pozostał nazistą oraz z powodu wojennej masakry w Boves popełnionej pod jego dowództwem. Właściciel firmy samochodowej, Ferdinand Porsche, osobiście zabiegał o powierzenie Peiperowi stanowiska kierowniczego, jednak związki zawodowe stanowczo sprzeciwiły się współpracy z byłym esesmanem. Mimo osobistej przyjaźni z Porschem, Peiper został zwolniony z firmy, gdyż zatrudnienie nazistowskiego zbrodniarza wojennego groziło utratą rynku zbytu w Stanach Zjednoczonych. W 1972 roku Joachim i jego żona Sigurd przeprowadzili się do Traves we wschodniej Francji, gdzie posiadał dom. Peiper pracował jako samozatrudniony tłumacz książek o historii wojskowości z języka angielskiego na niemiecki. We Francji Peiper żył pod swoim prawdziwym nazwiskiem, co szybko zwróciło uwagę antyfaszystów. W czerwcu 1976 r. antynazistowscy działacze polityczni rozprowadzili wśród społeczności Traves ulotki informujące, że Peiper był nazistowskim zbrodniarzem wojennym. Potwierdzenie nazistowskiej tożsamości Peipera i jego obecności we Francji przyciągnęło dziennikarzy, którym Peiper chętnie udzielał wywiadów, w których twierdził, że był ofiarą komunistycznych prześladowań ze względu na swoją rolę w wojnie. Twierdził, że zapłacił za swoje zbrodnie wojenne 12 latami więzienia i powiedział: „W 1940 roku Francuzi nie byli odważni, dlatego tu jestem”. Te obraźliwe uwagi rozwścieczyły zarówno prasę, jak i mieszkańców, a miesiąc później Peiper w końcu zapłacił za swoje zbrodnie wojenne. 14 lipca 1976 roku, kiedy grupa francuskich antynazistów nazywających siebie „Mścicielami” zaatakowała jego dom i podpaliła go, 61-letni wówczas Joachim Peiper spłonął żywcem. Z powodu intensywnego ciepła generowanego przez ogień, ciało Peipera skurczyło się do długości około 60 cm i było ledwo rozpoznawalne jako ciało człowieka. Kiedy jego sąsiad zobaczył ciało, powiedział: „To on, ale jest zminiaturyzowany”. Zastrzeżenie: Wszystkie poniższe opinie i komentarze pochodzą od widzów i nie odzwierciedlają poglądów kanału World History. Nie akceptujemy promowania przemocy lub nienawiści wobec osób lub grup opartych na takich cechach jak: rasa, narodowość, religia, płeć, pochodzenie, orientacja seksualna. World History ma prawo przeglądać komentarze i usuwać je, jeśli zostaną uznane za nieodpowiednie. ► Kliknij przycisk SUBSKRYBUJ, aby zobaczyć więcej interesujących klipów:    / @worldhistoryvideospl   #historia #historiaświata #holokaust #ww2