Het echte sprookje van ex-verslaafde Caveman010: 'Ik begon weer te voelen' скачать в хорошем качестве

Het echte sprookje van ex-verslaafde Caveman010: 'Ik begon weer te voelen'

"Ik merk dat ik steeds menselijker, steeds huiselijker word." Patrick van der Jagt, alias Caveman010, is nog altijd van de harddrugs af en heeft zijn leven op orde. Tegenwoordig heeft hij een vriendin en een bed met een nachtkastje. "Ik ben gelukkig."Van der Jagt (45) werd bekend door het tv-programma Het Rotterdam Project, waarin Beau van Erven Dorens hem hielp om van zijn verslaving af te komen. Heel Nederland kon zien dat dat niet meeviel. Van der Jagt gebruikte al vanaf zijn twaalfde en zat zwaar aan de heroïne en cocaïne. Leven deed hij, hosselend, op straat. [article:180805:Schone lei voor Patrick uit Rotterdam Project]Het programma gaf hem de trap onder zijn gat die hij nodig had om orde op zaken te stellen. En bracht hem ook de grote liefde. "Wat hielp, was dat mensen om mij gaven. En ik om hen", zegt hij, terugblikkend op die periode. "Dat is het geheim. Ik begon weer te voelen." "Vorige week, toen het zo koud was, ging ik graag weer naar binnen na het boodschappen doen. Terwijl ik voorheen altijd buiten leefde. Ik kan dus best wel wat hebben. Maar liever niet." Met een lach: "Ik begin toch een beetje aan de centrale verwarming te wennen." "Dat het goed met me gaat, uit zich natuurlijk in hoe ik eruit zie. Maar ook hoe ik bezig ben met m'n werk. Ik doe allerlei fotografieprojecten, bijvoorbeeld voor de gemeente Rotterdam. En ik ga ook iets met televisie doen. Wat? Dat kan ik nu nog niet zeggen."Tekst gaat verder onder de video[iframe:https://rijnmond.bbvms.com/p/regiogri...]Eens een verslaafde, altijd een verslaafde?"Ik heb ook een tijdje in een afkickkliniek gewerkt. Op de detox. Wat heel confronterend was. Ik heb daar heel veel geleerd van de mensen die nog in een actieve verslaving zijn en proberen af te kicken. Die confrontatie heeft voor mijzelf de puntjes op de i gezet eigenlijk. Ik herkende het patroon heel erg. Het patroon van dat het nooit genoeg is, dat er geen grens is. Zo van: ik wil het nu, nu, nu! En dan als een klein kind gaan staan stampen.""Eens een verslaafde, altijd een verslaafde, zeggen ze wel. En daar daar geloof ik heilig in. Als ik volgende week niet doe wat ik nu doe, ga ik geheid op mijn bakkes. Die les heb ik hard moeten leren. Keer op keer op keer op keer. Als ik me kut voel, moet ik mensen opzoeken, met mensen praten. Ik moet goed eten, goed slapen, op tijd mijn rust pakken. En naar de meetings blijven gaan met mensen die ook verslaafd zijn. Ik ben nu twee jaar vrij van heroïne en cocaïne. Het blijft soms best moeilijk. Ik moet niet afzwakken." "In de tijd dat ik op straat leefde, was ik hondsbrutaal. Ik ging over grenzen heen, ook die van mezelf. Ik liep maar door en ik gebruikte maar door. Manipuleerde mensen ook. Nu leef ik eerlijk, ook naar mezelf toe. En zolang ik dat doe, kan ik elke dag weer met een gerust hart wakker worden. Ik hoef niemand schuin aan te kijken en niemand kijkt schuin naar mij.""Ik heb ambities. Vind mezelf weer de moeite waard. Een sprookje noem ik het. Maar het is echt." [article:191673:Ruim dertig jaar verslaafd geweest, nu een eigen foto-expositie]