Rumunia – wykład Ireneusza Kani скачать в хорошем качестве

Rumunia – wykład Ireneusza Kani

Czas po I wojnie światowej to okres „Wielkiej Rumunii". W ówczesnych granicach państwa żyło wiele mniejszości: Węgrzy w Siedmiogrodzie, Niemcy w Siedmiogrodzie i na Bukowinie, Ukraińcy na Bukowinie i w Besarabii, Tatarzy, Turcy, Bułgarzy w Dobrudży, Żydzi. „Wielka Rumunia” była przez swoje rozmiary jednym z ważniejszych krajów Europy: 295 tysięcy kilometrów kwadratowych w porównaniu ze 137 tysiącami sprzed pierwszej wojny światowej. Międzywojenna Rumunia jest więc krajem europejskim, z najszerszym wachlarzem etnicznym, kulturowym i religijnym. Niejednolitość narodowa, przesunięcia granic oraz zderzenie z nowymi realiami politycznymi odcisnęły piętno na rozwoju kultury tego kraju i oznaczały zmiany w życiu społecznym i gospodarczym. Film jest zapisem wykładu o międzywojennej Rumunii, który 6 grudnia 2018 roku w MCK wygłosił Ireneusz Kania, znakomity polski tłumacz, poliglota, autor tłumaczeń książek m.in. Emila Ciorana czy Mircei Eliadegio. Ireneusz Kania (1940) – polski tłumacz, poliglota, eseista, znawca buddyzmu i kabały. Studiował romanistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Przełożył kilkadziesiąt książek z kilkunastu języków, przede wszystkim romańskich i azjatyckich. Aktywny od roku 1977, początkowo jako tłumacz z portugalskiego a później także z innych języków, m.in.: angielskiego, niemieckiego, francuskiego, rosyjskiego, rumuńskiego, włoskiego, szwedzkiego, sanskrytu. Prowadził zajęcia z przekładu literackiego w Studium Literacko-Artystycznym na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Jest m.in. autorem tłumaczeń najważniejszych prac Mircei Eliadego i Emila Ciorana, tłumaczył również dzieła Umberto Eco i Constantina Noiki, a także Tybetańską Księgę Umarłych i korpus tekstów buddyjskiej szkoły Małego Wozu Muttāvali (2009). W 1983 wstąpił do Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich (STP). Od 1989 należał do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (członek Zarządu Oddziału Krakowskiego i Zarządu Głównego). Za pracę przekładową otrzymał wiele nagród, m.in. nagrodę STP (1992), nagrodę Literatury na Świecie (1993, 1998), Nagrodę Krakowskiej Filii Fundacji Kultury Polskiej (1995), Nagrodę Polskiego PEN Clubu (1996), Nagrodę Miasta Krakowa (2017). Odznaczony Krzyżem Oficerskim Meritul Cultural Republiki Rumunii (2004) i odznaką 15-lecia Centrum Kultury Żydowskiej w Krakowie (2010). Jest członkiem Kapituły Nagrody Transatlantyk, przyznawanej przez Instytut Książki dla wybitnych popularyzatorów literatury polskiej za granicą.