เมฆหมอกเหนือลำน้ำเซียวและเซียง 潇湘水云 (ตีความล่าสุด 18/3/19) โดย ชัชชล ไทยเขียว скачать в хорошем качестве

เมฆหมอกเหนือลำน้ำเซียวและเซียง 潇湘水云 (ตีความล่าสุด 18/3/19) โดย ชัชชล ไทยเขียว

เมฆหมอกเหนือลำน้ำเซียวและเซียง 潇湘水云 (ฉบับตีความล่าสุด 18/3/19) บำเพ็ญกู่ฉินโดย ชัชชล ไทยเขียว แห่งสำนักกู่ฉินไท่กู่หนาน 太古南派 ก่อนหน้านี้ไม่นานได้มีโอกาสรู้จักกับอาจารย์ท่านหนึ่งโดยบังเอิญ ท่านศึกษาและวิจัยเกี่ยวกับประวัติของท่านกัวเหมี่ยน(郭沔) ผู้ประพันธ์เพลงนี้อย่างละเอียด มีข้อมูลใหม่ที่น่าสนใจมาก คือนักกู่ฉินศึกษาส่วนมากในประวัติศาสตร์ รวมไปถึงนักวิชาการดนตรีจีน มักลงความเห็นว่าท่านกัวมีความวิตกกังวลกับภาวะใกล้การล่มสลายของราชวงศ์ซ่งใต้เป็นอย่างมาก ด้วยความอัดอั้นตันใจ จึงกลับมาเร้นกายที่บ้านเกิดเพื่อคลายความทุกข์ แล้วระบายความอึดอัดนั้นเป็นบทเพลงให้ภูเขาและแม่น้ำฟัง ด้วยเหตุนี้นักกู่ฉินในเกือบทุกยุคจนถึงปัจจุบัน จึงเล่นเพลงของท่านด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราดและปลงไม่ตกในปัญหาบ้านเมือง แต่ข้อมูลที่อาจารย์ท่านนั้นวิเคราะห์ไม่สนับสนุนแนวคิดนี้ ท่านอธิบายว่าท่านกัวทำงานด้านกู่ฉินศึกษามาตลอดทั้งชีวิต เพลงที่ท่านกัวรวบรวมของ ทั้งของนักกู่ฉินท่านอื่นและที่แต่งขึ้นเองนั้นล้วนแล้วแต่อธิบายเต๋าอย่างเข้มข้นด้วยภาพธรรมชาติในมิติต่างๆ กล่าวคือท่านไม่น่าจะสนใจเรื่องการเมืองเท่าไรนัก การที่ท่านเร้นกายนั้นก็ด้วยเพราะความชอบในความสงบของท่านเอง ดังนั้นเพลงเมฆหมอกนี้จึงควรเป็นการบรรยายภาพความอิสระไร้กังวลไร้เจตนาของธรรมชาติ ที่ยืมเมฆหมอกและฝนโปรยปลายเหนือทิวเขาจิ๋วอี๋มาอธิบาย บทเพลงนี้ปรากฎโน้ตฉบับเก่าแก่ที่สุดในตำราเสินฉีมี่ผู่《神奇秘谱》ในสมัยราชวงศ์หมิง กล่าวว่า "เพลงนี้แต่งโดยกัวเหมี่ยน(郭沔) ฉายาฉู่วั่ง(楚望) เป็นคนหย่งเจีย(永嘉 อำเภอหนึ่งในมณฑลเจ้อเจียง) ทุกครั้งที่จะมองเขาจิ่วอี๋(九嶷) ก็จะเห็นเมฆหมอกเหนือลำน้ำเซียวและเซียงบดบัง ทำให้เกิดจิตนาการนานา จึงเอาน้ำและเมฆเป็นเพลง มีใจความเป็นอิสระได้ดังใจ เป็นเงาเมฆต้องผิวน้ำระยิบระยับ ลมกรรโชกมาพร้อมฝน คลุมไปทั้งแผนน้ำ พายเรือชมวิวทิวทัศน์ไปอย่างที่ต้องการ”，(其题解说：“臞仙曰，是曲也，楚望先生郭沔所制。先生永嘉人，每欲望九嶷，为潇湘之云所蔽，以寓惓惓之意也。然水云之为曲，有悠扬自得之趣，水光云影之兴；更有满头风雨，一蓑江表，扁舟五湖之志”。) จากข้อมูลที่เก่าแก่ที่สุดข้างต้น ก็ยิ่งเป็นการเน้นย้ำเรื่องธรรมชาติที่ท่านกัวได้โฟกัสมากกว่าการเมือง ในส่วนของสำเนียงเพลงนั้น ในฐานะที่ท่านกัวเป็นผู้ก่อตั้งกู่ฉินสำนักเจ้อเจียง(浙派古琴)คนแรก ทำให้ดนตรีของท่านที่ถึงแม้จะบรรยายถึงเต๋าอันราบเรียง แต่ก็ยังคงเข้มข้นไปด้วยอัตลักษณ์ของดนตรีพื้นเมืองเจ้อเจียง ที่มีความกระตือรือร้น คมชัดหนักแน่นดุดัน แต่ฟังแล้วยังคงสัมผัสได้ถึงความสบายใจอยู่ ด้วยเหตุนี้ผมจึงนำรายละเอียดข้างต้นมาตีความและจัดการการบรรเลงใหม่อีกครั้ง จึงได้ผลลัพธ์เป็นเช่นนี้ อาจารย์ท่านนั้นกล่าวว่า “เพลงนี้ถ้าเล่นถึงขึ้น ต้องทำให้คนฟังเห็นภาพบรรยากาศนั้นด้วย“ บันทึกรายละเอียดโดย ณบดี ณ ถลาง