ปิดคดี скачать в хорошем качестве

ปิดคดี

ภายในสำนักงานตำรวจย่านชานเมือง ของกรุงเทพ อาคารคอนกรีตสีขาว ที่ดูเรียบง่ายแต่อบอวลด้วยบรรยากาศเคร่งขรึม หมวดวิชิต นายตำรวจวัยสามสิบกลางๆ กำลังนั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน ไม้อัดสีน้ำตาลซีดข้างๆ มีแฟ้มเอกสารกองอยู่มากมาย เขาเอาปลายปากกาเคาะลงบนโต๊ะเบาๆ เป็นจังหวะสม่ำเสมอ แต่ในใจกลับไม่สงบเหมือนจังหวะเคาะนั้นเลย แสงจากหลอดไฟนีออนที่ติดอยู่บนเพดาน สะท้อนลงมาบนแฟ้มคดีปกสีคราม ทำให้เห็นตัวหนังสือสีดำ เป็นชื่อคดีที่อ่านแล้วสะเทือนใจ หมวดวิชิตค่อยๆเปิดแฟ้มนั้น อย่างระมัดระวัง ท่าทางของเขา ดูเหมือนคนอ่านข้อมูลซ้ำไปซ้ำมา จนจำแทบได้ทุกบรรทัด แต่ก็ยังต้องอ่านอีกเพื่อหาข้อเท็จจริงเพิ่มเติม คดีเด็กหญิงอายุ12ถูกฆาตกรรม… เกิดเมื่อสองปีก่อน… มีร่องรอยที่น่าสงสัยบนร่างกาย ศพอยู่ในสภาพที่แปลกประหลาดชวนสงสัย… หมวดวิชิต พึมพำกับตัวเอง สีหน้าครุ่นคิดจริงจัง เขาเลื่อนสายตาไปยังภาพถ่ายประกอบ สำนวนที่ถูกเสียบไว้ภายในแฟ้ม เป็นภาพบ้านหลังใหญ่สไตล์ยุโรป ที่ตั้งโดดเด่นท่ามกลางสนามหญ้าเขียวขจี ดูเผินๆเหมือนบ้านที่มีฐานะดีและเงียบสงบ แต่ใครจะคาดคิด ว่าภายในกลับเกิดเหตุโหดร้ายเกินจินตนาการ คดีนี้เกิดขึ้นเมื่อ2ปีก่อน เด็กหญิงอายุเพียง12ปี ถูกพบเป็นศพบนเตียงนอนในห้องของเธอเอง สภาพร่างกายเย็นเฉียบและเริ่มแข็งเกร็ง ผิวหนังบางส่วนมีร่องรอยมือ ที่บีบจับอย่างแรงจนทิ้งรอยช้ำ คอเสื้อหลุดลุ่ย และที่สำคัญคือยังพบเส้นผม ลายนิ้วมือ และร่องรอยสารคัดหลั่งของบุคคลอื่นบนตัวเธอ รายงานชันสูตรศพ ยังระบุถึงจุดที่ถูกสัมผัสบีบ และร่องรอยกดทับเป็นจ้ำๆ กระจายอยู่หลายแห่ง ยิ่งไปกว่านั้นหลักฐานชี้ว่า บุคคลที่เป็นเจ้าของร่องรอยดังกล่าวคือ คุณตาของเธอเอง ชายชราคนสำคัญของครอบครัว เพราะเมื่อหนึ่งปีก่อน พ่อกับแม่ของเด็กคนนี้ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต เหลือเพียงคุณตาที่รับหน้าที่เลี้ยงดู และทะนุถนอมหลานสาวผู้โชคร้ายคนนี้ แต่เรื่องก็ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด เพราะในช่วงเวลาที่เกิดเหตุ คุณตาคนนี้ซึ่งต่อมารู้จักในชื่อ คุณประถม กำลังเดินทางไปประชุมที่ต่างประเทศ เขาไปล่วงหน้าถึงสามวัน ก่อนที่หลานจะถูกฆาตกรรม พนักงานสอบสวนได้ตรวจสอบกล้องวงจรปิด ทั้งในสนามบินและบนเครื่องบิน รวมไปถึงระบบตรวจคนเข้าเมืองของประเทศอังกฤษ ข้อมูลชัดเจนว่าเขาอยู่ในห้องประชุมที่อังกฤษจริงๆ ไม่มีช่วงเวลาใดที่เขาหายตัวเพื่อบินกลับมา แม้แต่เอกสารจากบริษัทส่งออกรถยนต์รายใหญ่ สัญชาติญี่ปุ่นที่เขาเป็นผู้บริหาร ก็แสดงเวลาอย่างละเอียด ว่าการประชุมนั้นจัดขึ้นต่อเนื่องหลายวัน หลักฐานแน่นหนาว่าเขาไม่ได้อยู่ในที่เกิดเหตุ ภายในบ้านหลังใหญ่ ข้อมูลในแฟ้มเผยว่า บ้านที่เกิดเหตุเป็นบ้านของคุณประถม มีผู้อาศัยอยู่ไม่กี่คน คือภรรยาใหม่ของคุณตาเอง แม่บ้านวัย52ปีและเด็กในบ้านอายุ17ปีอีกคน ทั้งหมดให้การตรงกันว่า วันเกิดเหตุไม่มีสิ่งผิดปกติใดๆเลย กล้องวงจรปิดรอบบ้าน ก็ไม่พบรถหรือคนแปลกหน้าผ่านเข้าออก ทุกคนต่างยืนยันว่าเห็นเด็กหญิงเดินเล่นอยู่ในบ้าน จนกระทั่งประมาณช่วงหัวค่ำ เธอเข้าห้องนอนไป แล้วรุ่งเช้ากลับพบว่าเธอสิ้นลมหายใจไปเสียแล้ว สิ่งที่น่าแปลกคือ สภาพของห้องนอนเด็ก ไม่ถูกรื้อค้นหรือมีร่องรอยการต่อสู้ ไม่มีแม้เสียงร้องขอความช่วยเหลือ ในยามค่ำคืนรั่วออกมาให้ใครได้ยิน กลายเป็นปริศนาว่า มันเกิดขึ้นได้ยังไง ในบ้านที่มีกล้องวงจรปิดรอบบ้าน คนนอกไม่น่าจะเล็ดลอดเข้ามาโดยไม่มีใครเห็น แต่หลักฐานทางนิติวิทยาศาสตร์ กลับชี้ชัดมาที่คุณตา กลับมาที่ห้องสอบสวน หมวดวิชิตวางแฟ้มลงบนโต๊ะ ดวงตาจับจ้องไปยัง คุณประถม ชายวัยปลายหกสิบ ผมสีขาว แต่ใบหน้ายังดูอ่อนกว่าวัย กรอบแว่นตาสีแดงเลือดหมู ทรงหนาดูเป็นเอกลักษณ์ การแต่งตัวบ่งบอกถึงรสนิยมชั้นสูง เขาสวมเสื้อเชิ้ตแบรนด์หรูขลิบด้วยด้ายสีทอง นาฬิกาบนข้อมือซ้าย มีราคาไม่ต่ำกว่าสองล้านบาท แหวนบนมือประดับด้วยหยกเนื้องาม ที่ดูแล้วน่าจะมีมูลค่าสูง และยังสวมสร้อยประคำหยกเล็กๆกับปี่เซียะอีกด้วย แสดงออกชัดเจนว่า เขาเป็นคนเชื่อเรื่องโชคลางและบูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ วันนี้เป็นครั้งที่สามแล้ว ที่หมวดวิชิตเชิญคุณประถมมาสอบสวน ในห้องเหลือเพียงสองคนนั่งประจันหน้ากัน โต๊ะกว้างเพียงหนึ่งตัวกั้นกลาง ราวกับเป็นเวทีประลองความจริง ที่ต่างฝ่ายต่างต้องดึงเอาข้อมูลหรือความลับออกมา คุณประถมครับ คุณมีหลักฐานแน่นหนา ว่าคุณอยู่ต่างประเทศ ตอนหลานสาวของคุณเสียชีวิต… แต่ทำไมร่องรอยต่างๆในศพหลานสาว กลับเป็นของคุณทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นรอยนิ้วมือ เส้นผมและสำคัญที่สุดคือ สารคัดหลั่ง ที่พบในตัวหลาน มันจะเป็นไปได้อย่างไรกัน หมวดวิชิตถามอย่างสงสัย ด้วยสีหน้านิ่งเฉย หมวดวิชิตเน้นเสียงเล็กน้อย ตอนเอ่ยคำว่า สารคัดหลั่ง เพื่อสังเกตปฏิกิริยาทางสีหน้า และภาษากายของคุณประถม คุณประถม สีหน้าเคร่ง เครียดอย่างชัดเจน ผม… ตอบไปแล้วหลายครั้งครับคุณตำรวจ ทุกครั้งผมก็พูดเหมือนเดิม… ผมไม่รู้จริงๆ ว่ามันไปอยู่ในตัวหลานผมได้อย่างไร ผมไม่เคยคิดทำร้ายเธอแม้แต่นิดเดียว ผมรักหลานผมมาก… ผมเลี้ยงเธอมา เธอเป็นคนในครอบครัวเพียงไม่กี่คนที่เหลืออยู่ ผมยอมตายแทนเธอได้… ขณะที่พูด เขาขยับขาซ้ายสั่นเล็กน้อย ใบหน้าพลันก้มลง เหมือนกำลังสะกดกลั้นความรู้สึกกดดัน ริมฝีปากสั่นระริกเล็กน้อย ราวกับอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ติดขัด