วัฏวนแห่งอารมณ์: ศูนย์รวมแห่งทุกข์และสุขบนเส้นทางสู่ความหลุดพ้น (หลวงปู่นิภา นิภาธโร) скачать в хорошем качестве

วัฏวนแห่งอารมณ์: ศูนย์รวมแห่งทุกข์และสุขบนเส้นทางสู่ความหลุดพ้น (หลวงปู่นิภา นิภาธโร)

เจริญในธรรม ท่านผู้สนใจในธรรมทั้งหลาย ชีวิตที่มีโอกาส ก็ควรให้โอกาสแก่ชีวิตในการศึกษาและเรียนรู้ ตอกย้ำสิ่งทั้งหลายทั้งปวงที่เข้ามาในชีวิต ซึ่งเวียนวนเป็นวัฏจักรไม่รู้จบ ผู้ที่พินิจพิจารณา เก็บข้อมูล เก็บสติอยู่เสมอ จะสามารถมองเห็นความจริงที่เกิดขึ้นบ่อยครั้งได้ สิ่งทั้งหลายที่เกิดขึ้นให้รู้ว่าสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่ต้องศึกษาและเข้าใจ ความจำเจ ซ้ำๆ ซากๆ คนส่วนใหญ่กลับไม่ค่อยสังเกต ไม่ค่อยวิเคราะห์ ไม่ค่อยพิจารณา ตัวอย่างเช่น ความโกรธที่เกิดขึ้นบ่อยครั้ง หากพิจารณาให้ละเอียด ความโกรธนั้นมีหลายระดับ ทั้งแรง ปานกลาง และเบาบาง ค่อยๆ พัฒนาแยกย่อยไปจนกระทั่งสามารถเชื่อมโยงกันได้ ทุกสิ่งทุกอย่างเปรียบเสมือนธนบัตร ธนบัตรใบละพัน ดูเผินๆ อาจเหมือนกันหมด แต่หากพินิจให้ดี ธนบัตรแต่ละใบมีหมายเลขเฉพาะที่แตกต่างกัน ธนบัตรที่พิมพ์ออกมาแต่ละล็อต แต่ละรุ่น อาจมีบางจุดที่แตกต่างกันเช่นเดียวกับอารมณ์ที่เกิดขึ้น ถึงแม้จะดูเหมือนเดิม แต่บริบทที่มาพร้อมกันนั้นแตกต่างกัน การศึกษาความจำเจ ซ้ำๆ ซากๆ คือความปราณีต ละเอียดอ่อน และใส่ใจ ต้องอาศัยฌาน ศรัทธา เวลา และการศึกษาให้ลึกซึ้ง เช่นเดียวกับจิตใจของเรา อารมณ์ที่เกิดขึ้นซ้ำๆ คล้ายเดิม แต่เมื่อพิจารณาให้ดี จะเห็นความแตกต่างในความเหมือนกัน มนุษย์ แม้จะมีรูปลักษณ์ เชื้อชาติ และภาษาต่างกัน แต่ล้วนเป็นมนุษย์เช่นเดียวกัน อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ดูยากที่สุดคือ จิตใจ พระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงตรัสสอนให้เรา “โอปนยิโก” คือ น้อมเข้ามาศึกษาตนเอง งานหลักของชีวิตคือศึกษาตัวเองให้เข้าใจ ส่วนงานรองหรืองานอดิเรกคือการเรียนรู้โลกภายนอก ศูนย์สองศูนย์ คือ วัฏจักรที่หมุนเวียน วัฏจักรของความโลภ โกรธ หลง กับวัฏจักรของความไม่โลภ ไม่โกรธ ไม่หลง เป็นสองศูนย์ที่ดำรงอยู่ หากไม่สามารถเชื่อมสองศูนย์ให้สนิท ก็จะหมุนเวียนไปมา แต่หากสามารถเชื่อมได้สนิท จิตจะพัฒนาเป็น อินฟินิตี้ เหมือนสัญลักษณ์เลข 8 ที่ต่อเนื่องไม่มีที่สิ้นสุด ศูนย์รวมของความทุกข์ คือ โลภ โกรธ หลง ศูนย์รวมของความสุข คือ ไม่โลภ ไม่โกรธ ไม่หลง เมื่อสองศูนย์นี้มาเชื่อมกัน จะเกิดพลังงานแห่งความเป็นนิรันดร์ ดังนั้น การฝึกฝนให้ละเอียดอ่อน ต้องเพิ่มทั้ง อัตรา (การกระทำ) และ อนัตตา (ความไม่ยึดติด) การปลดเปลื้องภาระ เปรียบเหมือนการผ่อนหนี้ ผู้ที่เป็นหนี้และผ่อนชำระไปเรื่อยๆ ในที่สุดก็จะหมดภาระ หนี้สินจะลดลงจนหมดไป เช่นเดียวกับการฝึกจิตที่ต้องค่อยๆ ชำระ ขัดเกลา ลดละ จนกระทั่งจิตบริสุทธิ์และเป็นอิสระอย่างแท้จริง แม้บางคนอาจอยู่ในความหรูหรา สะดวกสบาย แต่หากมีภาระหนี้สิน ย่อมไม่พบความสุขที่แท้จริง ในทางกลับกัน ผู้ที่หมดหนี้สิน ถึงแม้จะไม่เหลือทรัพย์สมบัติใดๆ แต่จะได้รับอิสรภาพที่แท้จริง ชีวิตก็เช่นกัน เราต้องผ่อนภาระไปทีละน้อย ผ่อนจิตใจให้เบาบางลงจากความโลภ โกรธ หลง เติมเต็มศูนย์รวมแห่งความสุขให้มากขึ้น เปรียบเสมือนการเจือจางเกลือในน้ำ หากต้องการให้จืด ต้องเติมน้ำเปล่าเข้าไป หากต้องการให้เค็ม ต้องเติมเกลือ การลดละ เป็นวิสัยของบัณฑิต การกอบโกย เป็นวิสัยของคนพาล เราควรพิจารณาว่าภายในจิตใจของเรามีธรรมของบัณฑิตมากน้อยเพียงใด มีนิสัยของคนพาลมากน้อยเพียงใด แล้วเติมเต็มในสิ่งที่ควรเติม นิพพานัง ปรมัง สุขัง นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง ขอให้ทุกท่านประสบความสำเร็จตามปรารถนาด้วยกันทุกท่านทุกคนเถิด