Bhikkhu Anālayo | භික්ෂුණී පැවිද්ද · Bhikṣuṇī Pævidda | June 2019 скачать в хорошем качестве

Bhikkhu Anālayo | භික්ෂුණී පැවිද්ද · Bhikṣuṇī Pævidda | June 2019

https://www.buddhismuskunde.uni-hambu... [Q] ස්වාමීන් වහන්ස, භික්ෂුණී පැවිද්ද විනයානුකූලව ප්‍රතිෂ්ඨාපනය කළ හැක්කේ ඇයි ද යන බව ථේරවාද විනයට අනුව කරුණාවෙන් පැහැදිලි කරන්න. [A] ථේරවාද විනයෙහි භික්ෂුණීන්ට අදාල කොටස සමීපව අධ්‍යයනය කිරීමේදී මෙය පැහැදිලි වෙන කාරණයක්. කුඩා කල තමන් හදා වඩාගත් මහා ප්‍රජාපතී ගෝතමී මෑණියන්ට අෂ්ට ගරුධර්ම පිළිගැනීම යන කොන්දේසිය යටතේ බුදුන්වහන්සේ විසින් පැවිද්ද ලබා දුන්නා. කාන්තා අපේක්ෂිකාවක් සික්ඛාමානා පුහුණුවක් වශයෙන් හඳුන්වන පෙර සූදානම් වීමේ පුහුණුවක් ලැබිය යුතු බවත් ඉන් පසුව භික්ෂු භික්ෂුණී උභය සංඝයා විසින් පැවිදි කළ යුතු බවත් සයවැනි ගරුධර්මයෙන් ප්‍රකාශ වෙනවා. මහාප්‍රජාපතී ගෝතමියට මෙය පිළිගන්න යැයි බුදුන් වහන්සේ අණ කළත් ඇයට මෙය කරන්න හැකි වුණේ නැහැ. ඒ වන විට සිටිය එකම භික්ෂුණිය ඇය පමණයි. ඇයට පැවිද්ද ලබා දීමට භික්ෂුණී පැවිද්දක් සැකසීමට තරම් වෙනත් භික්ෂුණීන් සිටියේ නැහැ. පැවිදි වීමට කැමති ඇගේ අනුගාමික කාන්තාවන් කෙරෙහි කුමක් කළ යුතුදැයි විමසීමට බුදුන් වහන්සේ අභියසට ඇය පැමිණීමෙන් පසුව, අන්‍ය සහයෝගයක් නොමැතිව භික්ෂූන්ගේ සහභාගීත්වයෙන් පමණක් ඔවුන්ව පැවිදි කිරීමට බුදුන් වහන්සේ අනුදැන වදාළා. බුදුන්වහන්සේට අගෞරවයක් සිදු නොවන ආකාරයට මෙම සිදුවීම් මාලාව අර්ථකථනය කිරීම වැදගත් දෙයක්. මහාප්‍රජාපතියට අනුදැන වදාළ දේ කළ නොහැකි බව උන්වහන්සේ දැන සිටින්නට ඇති. එමනිසා අන්‍ය සහයෝගයක් නොමැතිව භික්ෂූන් විසින් පමණක් පැවිද්ද ලබාදීමට ඉඩසැළසෙන පරිදි නීතියක් පැනවීමට අවස්ථාවක් බුදුන්වහන්සේ සිතාමතාම නිර්මාණය කරගත් බවක් මෙම අවස්ථාවෙන් යෝජනා වෙනවා. පසුකාලීනව, අපේක්ෂිකාවන් පැවිදිවීමට සුදුසුදැයි මූලිකව පරීක්ෂාකර බැලීමක් හඳුන්වාදෙනු ලබනවා. එම මූලික පිරීක්ෂාකරබැලීම තුළ ඇතැම් පුද්ගලික ප්‍රශ්න පවා අසන්නට සිදුවෙනවා. එයින් කාන්තා අපේක්ෂිකාවන් ලැජ්ජාවට පත් වීම නිසා පැවිද්ද පියවර දෙකකදී සිදුකරන්නැයි බුදුන්වහන්සේ අනුදැන වදාරනවා. භික්ෂුණීන් විසින් පමණක් පළමු පියවර සිදු කළ යුතු වෙනවා. දෙවන පියවර භික්ෂූන් විසින් පමණක් අන්‍ය සහයෝගයක් නොමැතිව සිදු කෙරෙනවා. භික්ෂූන් වැඩ සිටින ස්ථානයකට යෑමේ දී කාන්තා අපේක්ෂිකාවට අනතුරුදායක අවස්ථාවකට මුහුණ දීමට සිදුවේ නම් එම ක්‍රියාපිළිවෙත ගැටළු සහගත වුණා. එම නිසා එම දෙවන පියවර දූතයෙකු හරහා සිදුකළ හැකි බව බුදුන්වහන්සේ අනුදැන වදාළා. සමත්ථයක් වශයෙන්, භික්ෂුණී පැවිද්ද සම්බන්ධයෙන් නීති හතරක් විනයෙහි සඳහන් වෙනවා: පළමු සහ ආරම්භක නීතිය හෙවත් මූලපඤ්ඤත්තිය වනුයේ සයවැනි ගරුධර්මයයි. එයින් අදහස් වූයේ භික්ෂු භික්ෂුණී උභය සංඝයාගේ එකතුවෙන් පැවිද්ද ලබාදීම සම්මත ක්‍රමවේදය බවයි. අනෙක් තුනම අතිරේක පැණවීම් හෙවත් අනුපඤ්ඤත්ති වෙනවා. මෙයින් භික්ෂූන්ට අන්‍ය සහයෝගයක් නොමැතිව පැවිද්ද ලබාදීමේ අයිතිය පළමු අනුපඤ්ඤත්තියෙන් ලබා දෙනවා. පැවිද්ද පියවර දෙකකින් කළ යුතු යැයි දෙවන අනුපඤ්ඤත්තියෙන් පනවනවා. එහි දෙවන පියවර අනුගමනය කිරීම අනතුරුදායක වන විට කෙසේ කළ යුතු දැයි තුන්වන අනුපඤ්ඤත්තියෙන් පැහැදිලි වෙනවා. ප්‍රතිපත්තියක් වශයෙන්, අන්‍ය සහයෝගයක් නොමැතිව භික්ෂූන්ට පැවිද්ද ලබාදීමට අයිතියක් තිබෙනවා. නමුත් භික්ෂුණී පැවිද්දක් පවතින අවස්ථාවක නම්, ඒසේ කිරීම සුදුසු ක්‍රමවේදය නොවේ. ඊට හේතුව වනුයේ ඒසේ කිරීමෙන් එම භික්ෂුණීන් සයවැනි ගරුධර්මය කඩකළ අය බවට පත්වීමයි. එහෙත්, භික්ෂූන්ගේ කාර්යභාරය වනුයේ භික්ෂුණීන්ට ගරුධර්ම අනුගමනය කිරීමට අනුබල දීම මිස ඒ්වා කඩකිරීමට රුකුල් දීම නොවෙයි. .එමනිසා උභය සංඝයා විසින්ම කාන්තා අපේක්ෂිකාවක් පැවිදි වූයේදැයි තහවුරු කිරීමට උන්වහන්සේලා වගබලාගතයුතු වෙනවා. මහින්ද මහරහතන් වහන්සේ ලංකාවට වැඩම කළ විට, රජතුමාගේ දේවිය සහ අනුගාමිකාවන් පැවිදි කරන්නැයි රජතුමා ඉල්ලා සිටියා. උන්වහන්සේ පිළිතුරු දුන්නේ තමන් එසේ කිරීම සුදුසු නැති බවයි. රජතුමා විනය ගැන දැන සිටියේ නැහැ, එමනිසා මිහිඳු මහරහතන් වහන්සේ ඒ් ගැන විස්තර වශයෙන් පැහැදිලි නොකරන්නට ඇති. ඉන්දියාවේ එවකට භික්ෂුණීන් සිටීම මීට හේතු වන්නට ඇති. එම නිසා සුදුසු ක්‍රමවේදය වුණේ එම භික්ෂුණීන් ලංකාවට වැඩමවා දේවිය සහ ඇගේ අනුගාමිකාවන් පැවිදි කිරීමයි. මෙය සිදු වුණා විතරක් නෙමෙයි උන්වහන්සේගේ සොහොයුරිය වන සංඝමිත්තාව විසින් ශ්‍රී මහා බෝධීන් වහන්සේ ද ලංකාවට වැඩම කළා. එම බෝධීන්වහන්සේ තවමත් අනුරාධපුර විරාජමානව වැඩ සිටිනවා. කෙසේවෙතත්, ඉන්දියාවේ හෝ වෙනත් ප්‍රදේශයක ඒ වන විට භික්ෂුණීන් නොසිටියේ නම්, උන්වහන්සේ සමග ආ භික්ෂූන් හා එක්ව රජතුමාගේ දේවියට පැවිද්ද ප්‍රදානය කිරීමට මිහිඳු හිමියන්ට හැකියාව තිබුණා. ශ්‍රී ලංකාවට බුදු දහම රැගෙන ආ මිහිඳු මහරහතන් වහන්සේට තිබෙන අතිමහත් ගෞරවය නිසා, උන්වහන්සේ රජතුමාට දුන් පිළිතුර පසුකාලීනව භික්ෂූන් විසින් ඒ ආකාරයෙන්ම අකුරටම පිළිගන්නට ඇති. ඒ අනුව ගත් කල, අන්‍ය සහයෝගයක් නැතිව භික්ෂූන් විසින් භික්ෂුණීන්ව පැවිදි කිරීම කිසිසේත්ම සුදුසු නැතැයි සිත්න්නට ඇති. නමුත් සුපරික්ෂාකාරීව විනය අධ්‍යයනය කර බැලීමේ දී පෙනී යනුයේ මෙම අදහස සංශෝධනය කළ යුතු බවයි. භික්ෂුණීන් නොසිටී නම්, කාන්තා අපේක්ෂිකාවන් පැවිදි කිරීම භික්ෂූන්ට කළ හැක්කකි. මෙය විනයානුකූලව වලංගු වන අතර ථේරවාද විනයට අනුකූල වේ. මේ පිළිබඳව විස්තරාර්ථව අධ්‍යයනය කිරීමට ඔබ කැමති නම්, මා විසින් ලියූ පොත වන භික්ෂුණී පැවිද්ද: පුරාණ ඉන්දියාවේ පටන් වර්තමාන ශ්‍රී ලංකාව දක්වා යන පොත කියවා බලන්න. තෙරුවන් සරණයි.