Edip Cansever Şahin’in Kopardığı Elmas Yorum Eser Gökay скачать в хорошем качестве

Edip Cansever Şahin’in Kopardığı Elmas Yorum Eser Gökay

Bir zamanlar hep fotoğraflar çekerdim Bütün gün orda burda dolaşıp Gemi yolcularını, liman meyhanelerini Çan kulelerini, düğün törenlerini, kız kardeşlerimi Göğsünde döğmeler olan bir dilenciyi Güllerden ve deniz kızlarından Sonra el olan ama parmakları olmayan denizi Yüz olan gözbebekleri olmayan Eski fotoğrafçı dükkânlarında çizgili mayo giymiş kadın fotoğraflarını hep yeniden çekerdim Bir saatçi vardı, adı Saharyan mıydı ne, onu da İstanbul’u ve bu kentin hiç kimsenin bilmediği armasını Bir sokak bileyicisini Ellerinde bukinalarıyla uçuşan melekleri (eski taş binaların üstünde) Ve balkonda üç güvercinin bir sülünü yiyip bitirişini (yani olağanüstü her belgeyi) Daha mı neyi O kadar çok şeyi ki, her neyse Bir gün bütün bunlar bana ucuz geldi. Sonra bütün bunlar bana ucuz geldi Attım fotoğraf makinemi bir yana Vurdum sokaklara kendimi (ara sokaklara, çıkmaz sokaklara, İstanbul denizinin mavi bir kapı gibi açılıp kapandığı) Ve dolaştım eski Bizans meyhanelerini bir bir Ağzımda sönmeyen bir sigarayla Nemli, küf kokan sütunların dibinde hemen Adamlar gördüm, yürekleri gözlerine taşan adamlar Boşalan oradan da gözyaşı gibi Tam gözyaşı gibi (öyle diyorum, çünkü yasları eksikti, silinmişti kaygıları da, acıları desen, yoktu ki. Yani bir gözyaşıydı ki, şahinin boşluktan kopardığı elmas, kaskatı, gene bir elmasla kesilebilen ancak) Ne dualar geçerliydi onlar için, ne de Dünyayı sanatıyla öğrenen bir gökyüzü işçisinin bilgisi Hiçbiri Ve anlattımdı efsanesini onlara Suya yeni indirilmiş bir teknenin Nasıl filizlere boğulduğunu. Ve sonra Dedimdi, kaynağıdır mutluluğun insan da Kuruyup kalsa da bir ağaç gövdesi gibi Ve ardımdan kirli bir su birikintisi beni İzledi durduydu sanki yıllarca. Ey Galata rıhtımlı sonbahar, ey gök kuyusu! Ölü bir martıyı tekrarlıyordun boyuna Ağzında güneşten bir solucanla Düşürüp yükseltiyordun onu Sen, dişi kent, sense Az kalsın dişi bir şiir yazdıracaktın gittikçe azalan yaşıma Ayaklarımı denize sallandırarak Gözlerimi bir deniz kuşuna doğru uzattıkça Tuba ağacından kesilmiş iki dal parçası gibi Yazdırıcaktın nasıl olsa, yazdıracaktın da...