IV დასი (Petto) - გარანტიებს... скачать в хорошем качестве

IV დასი (Petto) - გარანტიებს...

nobalance ProdByNika ნახატი: მიხეილ გვამბერაძე https://www.instagram.com/p/CzWRCHnIB... text: მზიან ამინდებს აღარაფერი უხარიათ ძლიერ ქარებს თურმე რამდენი მიუქარიათ ამ ვარსკვლავებს მთვარე რომ ვეღარ მოუპარიათ სეზონები წვიმებით თავისებურად მწუხარეა ადამიანებივით ბუნების ფასი არის ათი მცნების საწინააღმდეგო კაცია და ხასიათი გძლევს თუ ათინათის მსგავსად აისახა ჩანახატი იყოს გასაგები ყველასთვის მარტივად დანახვადი ალბათ უთქმელი გვრჩება რაც ადრე არ ვთქვით რადგან ახალ ფურცელს ვუთმობთ გვერდს და ისევ სხვას შევნატრით რწმენით მდაბიოებს ვგავართ როცა სიკეთეს ვამადლით ერთმანეთს და მოცდა მიდის აქ სხვა და სხვა მისამართით აცდით გვერდი ჩაუარეთ დღიურით რომ აუარეთ მარადიული და ძალა ღვთიური არ გჯეროდა უხილავი სიდიდე ზეციური და განიცადე სულის სუიციდი პოტენციური ინტუიცია მაქვს ისეთი მაგათმა რა იციან რომ არ არსებობს წინა ცხოვრებით რეიკანაცია სოცი უმმა საზოგადო სახე რეიკად აქცია იყიდება სულები და თავებზე არის აქცია როცა შიში ღალატზეა მაგდროს მარტო ლხინში ჭირდები და არაფერი გაგიჭირდება თუ დააკვირდები რომ ბევრი ბევრს დაგპირდება და მოლოდინით იღლები ბერდები დრო გემატება გენატრება და იღვრები --------- გარანტიებს ეძებს ვერ აღვიძებს მიძინებულ დღეებს უტოვებს მძიმე იდეებს კიდევ და კიდე მოგიწევს გაუყვე კიდეებს ლოდინი ვნებს ნერვებს --------- ცრემლები საღებავებია ერთმანეთში ნაზავი მე ზავი ვერ დავდე და ისევ მშვიდად ვდგავარ მთასავით მაწვიმს ხან მათოვს თოვლი სახეზე და მადევს ხან ზვავი შენ კი იწვი ცეცხლის ალში და გეკიდება ხანძარი ხან ნებით და ხან ძალით ხავსებს რომ ვეჭიდებით ჩვენ თუ არავინ გვჭირდება ადამიანებს ვჭირდებით უკვე ბევრჯერ გადაგვიარეს ამჯერად ბეჯითებით აპირებენ ჯებირების გადებას და შეჯიბრებით ერთი მეორეზე ხაზი მეტეორებზე გადის თითქოს არ ეყო ომი სამყაროს ახლა უფრო მეტს ითხოვს ხელში სიმდიდრე ვისაც დარჩება მან იკითხოს მოუწევს როგორც დაიმსახურა ისე განიკითხოს აღარაფერს არ ვითხოვ ადამიანებიდან მე მინდა ძალა ვილოცო შენზე სანამ შენ ვერ მიტან ეპოქები ადრე ვიცი ჩვენნაირებს დევნიდა და რიყავდა როცა შემოქმედებს არავინ ჰყავდათ გონება მუშაობდა და ეგონა არაუშავდა მოგონებების ამარა თვალები ამოუშავდა დაუღამდა რამდენს გზაზე რომ არაფერი მოჩანდა დრო ჭამდა თავისას ოღონდ ისე არა როგორც ჩანდა